Het doel

Om eerlijk te zijn,
wij hebben hem de verhalen over vroeger
nooit zelf horen vertellen.
Die stonden misschien op de proppen papier
die wij, als voetballen, in alle richtingen wegschopten.
Het is zelfs waarschijnlijk
dat hij zich niet eens bewust was van de rol
die wij hem toedichtten in het sturen
van onze toekomst, die wij toen trouwens alleen zagen als een eenvoudig
in een rechte lijn te bereiken doel.


__________

Het sprookje van Venus

Het was op Venus vroeger de gewoonte dat de mensen elkaar vanaf hun puberteit elke dag een liefdesbrief stuurden. Zij lazen elkaar ook elke avond de brieven voor die zij die ochtend hadden ontvangen maar, zoals verliefden dat overal plegen te doen, overdag angstvallig verborgen hielden in een oud fotoalbum, tussen handleidingen van keukenapparaten of achter oude verfpotten in het tuinhuis, waar niemand ze zou vinden.
Tot op een dag iemand het allereerste sprookje op Venus schreef. Met als enige bedoeling, zo verdedigde hij achteraf, het ècht over liefde te hebben, met woorden die iedereen moest kunnen begrijpen. Zoals "aardlicht", "hand in hand", "bloedend", "gure wind" en "bij mekaar".
Dank zij onze astronomen weten wij natuurlijk allemaal wat dat op Venus heeft teweeggebracht.


__________

De ontregeling

De ontregeling is begonnen
op een plek waar ik helemaal niet hoefde te zijn
toen ik er om een glas water vroeg,
waarop de waard eiste dat ik mijzelf eerst
eerlijk voorstellen zou en mijn hoed afnemen,
maar laat ik dàt nu juist heel goed
onder de knie gekregen hebben ;-)


__________

Het ruimteschip

Een ruimteschip deed onze streken aan
en na weken van feesten
en wederzijdse uitwisseling van kennis op ontzettend interstellair niveau
bleef er voor onze nieuwe vrienden
- alvorens afscheid van ons te nemen -
nog slechts één vraag,
een precisering eigenlijk,
en zij namen mij daarvoor even apart:
"Maar wat zien jullie toch altijd zo in rechtvaardigheid?"


__________

Een aforisme van oom Floris

Weerzin is ook zin.


__________

De reus die hier vroeger woonde

De reus die hier vroeger woonde probeerde zich weer toegang te verschaffen, maar geraakte uiteraard niet meer door het raam. Toch was ik niet op mijn gemak, dat begrijpt u.
"Wat heeft dit te betekenen?" riep ik uit, terwijl ik enige afstand in acht nam.
"Ik ben de reus die hier vroeger woonde," zei hij, terug kruipende.
"Dat vermoedde ik al," zei ik.
"Vroeger woonde ik hier en ik wilde terugkeren, niettegenstaande ik gewaarschuwd was voor het feit dat inmiddels alles is gekrompen."
"Ja, zo is dat," beaamde ik, "de tijden zijn totaal veranderd."
Waarna hij zich uit de voeten maakte, al hoorde ik hem nog uitvaren tegen de buren, die altijd graag toekijken als zich hier iets voordoet: "Ik ben de reus die hier vroeger woonde!"


__________

De hoed

Door een naar normale maatstaven geheel onbestaand raam werd mij een hoed aangereikt, met de woorden dat ik hem nooit mocht opzetten, maar er verder wel goed voor moest zorgen omdat, zo werd benadrukt, deze hoed instrumentaal zou blijken in de nabije toekomst.
Enkele weken later liep ik voorbij een kledingzaak een man tegen het lijf met een jas over zijn arm die hij, zo was hem gezegd, nooit mocht dragen. Uiteraard raakten wij in gesprek, en concludeerden al snel dat we voor een raadsel stonden.
"Dit kan geen toeval zijn," was ons besluit, maar verder raakte ons inzicht niet.
Ik druk er op dat dit alles in een droom is gebeurd, al heb ik in mijn wakkere leven ook een hoed die ik nooit draag.


__________

De loodgieter

"Ja schat, de loodgieter is hier nog!"


__________

Nacht

Meteen van toen we samen begonnen op te trekken wist ik dat Anja een heel bijzonder meisje was. En ja hoor, op een dag kwam ze thuis met haar hand diep in haar zak.
"Wat heb je daar?"
"Ik heb iets uitgevonden."
"Ja? Wat dan?"
"De nacht!"
En tegelijk haalde zij wat zij de nacht noemde tevoorschijn.
Het werd meteen donker in huis en samen keken we naar de sterren die in de nacht te zien waren.
"Machtig!" was het enige wat ik zeggen kon.
"Ja hé," lachte ze, terwijl ze de nacht snel een paar keer in en uit haar zak haalde.
"Om te tonen hoe prachtig opeenvolgende nachten zijn!"
Ik was er helemaal duizelig van.
"Gaat dit nu iets veranderen tussen ons?" wilde ik weten.
"Ja, voortaan slapen we alleen `s nachts samen. Wat ik overdag doe moet ik nog bekijken."
Het spreekt vanzelf dat ik daarmee kan leven.


__________

Duurzaam ondernemen

"En waarom moet ik nu ineens mijn rekening betalen?"
"Ik ben een duurzaam ondernemer geworden."


__________

Woedend

Tot 17:00 toonde het volk zijn ongenoegen en ging dan netjes naar huis. Woedend uiteraard.


__________

Andere zorgen

Sedert ik in mijn zitkamer privébegrafenissen voor de minder begoeden organiseer (ik woon nogal centraal in ons dorp wat het economisch haalbaar maakt), ben ik als mens wel wat veranderd. Smart snijdt diep bij iedereen. En is ook verwarrend wanneer het heden en het verleden in de geest nog niet duidelijk afgelijnd zijn. Als ik het op voorhand had geweten was ik er misschien niet mee begonnen.
Gisteren had ik een oud vrouwtje. Helemaal alleen stond zij bij de open kist van haar man en hield dapper de afscheidsrede.
"Ik weet dat je voor veel mensen een hard karakter had, maar je bent altijd goed voor mij geweest en nogmaals, ik geloof je als je zegt dat er tussen jou en mijn zuster nooit wat is geweest. Ik heb dat nooit vermoed en heb ook nooit begrepen waarom jij dacht dat ik dat in mijn hoofd heb gestoken en het gebruikte als rechtvaardiging om jou een en ander te ontzeggen."
Zo ging het nog even door. Tot ze op het einde nog even stil weende.
In de afrekening heb ik de koffie maar voor mijn rekening genomen.
"Er zijn wel andere zorgen in het leven," zei ik, toen zij dat wilde afwijzen. Het was trouwens ook de eerste keer dat ik meedronk.


__________

Speeddaten

"En hoe zou je je zelf omschrijven?"
"Ik ben echt wel een man die aan alles denkt."
"Vòòr of nà de feiten?"


__________

Karl ziet Erich

Net toen hij dacht weer naar huis te gaan zag Karl zijn Facebookvriend:

"ERICH!"

De avond kon beginnen.


__________

Neerliggend Naakt

Als bij afspraak keerden de decadenten hun rug naar het Neerliggend Naakt, zich er niet van bewust dat zij hiermee de kiemen zaaiden van de latere krankzinnigheid van de kunstenaar.


__________

De Zwags en hun pranillen

Op de meeste planeten worden de zaken beter aangepakt dan bij ons, dat moeten wij, alle filosofische of zelfs religieuze argumenten ten spijt, kunnen toegeven. Maar hoe de Zwags omgaan met hun pranillen, hoezeer zij ook de schijn ophouden, is verre van ideaal. Dat kan je van hier zien!


__________

Zij waren nieuwsgierig

van aard, maar het was toch geheel bij toeval dat zij iets ontdekten dat het politieke landschap grondig zou veranderen!


__________

De gelukkige

Ik was vroeger een tijd samen met een meisje met een absolute aanleg om gelukkig te worden. Wat ik ook deed, zij was altijd gelukkig. Uiteraard kwam de dag dat zij haar vleugels wilde uitslaan en besloot naar Zwitserland te gaan wonen. Daar wist zij zich al snel de landstalen, de kunst van het boogschieten en appelkweken, en het redden van mensen in nood mits hulp van een hond eigen te maken. Uiteraard werd zij daar nog gelukkiger van, al was alles wat zij ondernam altijd belangeloos en zuiver.
Na vele jaren besloot zij om terug te keren om hier, te midden van haar vroegere vrienden en geliefden, mee oud te worden. Wat haar alweer nòg gelukkiger maakte.
Het feit dat ze weer in mijn buurt was raakte mij diep. Zo diep in feite dat toen iemand mij onlangs in een kritisch televisieprogramma vroeg of ik dan iemand kende die oprecht gelukkig was ik ineens haar naam heb verklapt. Zonder eigenlijk te weten of ik dat wel mocht.


__________

Een klein misverstand bij het afscheid

Zij vroeg mij wat ik toch altijd zocht in de duisternis van mijn ziel. Ik antwoordde dat mijn ziel helemaal niet zo duister is.
"Hoe kan dat nu?" wierp zij tegen, "U gebruikt steeds woorden als "geluk", "zalm", "brood" en "ik"?"
Ik begreep in het geheel niet wat zij daarmee bedoelde.
"Dan moet u toch wel duisternis kennen in uw ziel?"
Ik probeerde haar uit te leggen dat zulks helemaal niet op duisternis in mijn ziel wees, omdat ik ook vaak woorden als "desalniettemin", "evenwel", "ofschoon" en "misschien" gebruik. Wat toch heel wat alternatieve zienswijzen impliceert in mijn oeuvre?
Zij verontschuldigde zich meteen voor het feit dat zij mij zo verkeerd had ingeschat en mij daarenboven daarmee had lastig gevallen.
"Ach, dat geeft niet," verzekerde ik haar, "Een mens laat zich snel leiden door zijn indrukken en dat levert soms mooie vriendschappen op. Zelfs al heb ik geen duistere ziel!" voegde ik er met een knipoog aan toe. Toen wilde zij mij tot afscheid nog een hand geven terwijl ik eigenlijk op een zoentje op de wang had gerekend. Niet meer dan een klein misverstand bij het afscheid.


__________

De nieuwe gedachte

Aangezien de tewaterlating van de nieuwe gedachte niet gepaard ging met emotionele poespas en protocol zoals een doop met champagne door een buitenlandse prinses, het rationele komt voorop, mag het niet verwonderen dat zij onmiddellijk zonk. Om dit te verklaren werden wijzen ingezet die uiteindelijk met een aantal verklarende hypothesen naar buiten kwamen. Tot dan werd reizen naar de nieuwe gedachtenwereld sterk afgeraden.


__________

"Com com com!"

Ook in het duivenmelkersvak streefden zij naar volmaaktheid. Maar zij waren er nog niet!


__________

Het land waar men zich door het leven kan laten stalen

"Soms vroeg zij zich af of zij niet mee had moeten gaan naar het land waar zij zich door het leven had kunnen laten stalen."
"Pardon?"
"Bij wijze van spreken natuurlijk."


__________

Golden retriever

Er was eens een afschuwelijke man die er alles voor over had om een golden retriever op te eten. Nu is het bij dat soort afschuwelijke mannen doorgaans het geval dat zij er vaak in slagen hun wensen in vervulling te laten gaan. De lust om een golden retriever op te eten was nog maar amper bij hem opgekomen of daar verscheen een nog afschuwelijker figuur met een monsterachtig grote golden retriever aan een leiband.
"Hier, grijp je kans!" zei de nog afschuwelijker figuur zonder dat je haar lippen zag bewegen.
De afschuwelijke man begreep dat hij op het punt stond gevangen te worden in iets dat zijn verstand ver te boven ging en maakte geen aanstalten om de leiband over te nemen.
"Daar sta je dan hé!" lachte de nog afschuwelijker figuur een lach die alleen de afschuwelijke man horen kon, onderwijl veranderend in een paarse wolk die langzaam aan vervloog.
De golden retriever daarentegen vloog de afschuwelijke man die eens een golden retriever had willen opeten naar de strot en vrat hem op met kleren en al.
Het is min of meer op deze manier dat men in sprookjes duidelijk wil maken dat je nooit te lang mag aarzelen als er zich kansen voordoen in het leven.


__________

Wachten

Tijdens de uren dat zij op hem wachtte speelde zij vaak met zijn spulletjes.


__________

Daarom!

"Ik denk alleen aan mezelf!"
Mensen die mij niet zo goed kennen moeten altijd lachen wanneer ik dit vertel. Maar weest u maar zeker dat ik het vertel.
Tot ze mij dan wat beter kennen. Dan lachen ze niet meer natuurlijk. Waarom zouden ze?


__________

Het eten van brood

"Dit is geen land waar men gelukkig wordt van brood eten."
"Neen? Waarvan dan wel?"
"Geen idee."
"O, het ligt dus iets ingewikkelder."


__________

De aangewezene

Het was vroeger in tijden van respect voor het gezag dat men naar de vingerwijzer trok. Want toen liet men zich nog vingerwijzen. Voor velen was het een enig avontuur, voor een paar een keerpunt in hun leven. Het was maar hoe de vingerwijzer wees, of meer bepaald: waarheen!
Sommigen werden doorverwezen, de meesten echter weer terug. Een enkeling werd al eens terecht gewezen, die moest zich dan maar schikken in zijn lot. Maar die éne keer, tòen werd iemand aangewezen. Die loopt hier dus ergens rond.
Nu wil u zeker weten wie? Het kon wel eens uw buurman zijn. Maar ik ga hier zelf niet iemand nawijzen. Hebt vertrouwen, het komt goed!


__________

De man die zich volledig heeft uitgevlakt

De man die zich volledig heeft uitgevlakt begon met zijn herinneringen aan Amerika, te beginnen met de overtocht. Maar dat was natuurlijk maar een gemakkelijk begin. Om te bewijzen dat hij het echt meende vlakte hij meteen daarna zijn knieën uit, en daarna direct ook zijn linkerarm. Al doende werd hij er handiger in, zodat hij na wel een héél kleine adempauze zijn hoofd aanpakte, als om te tonen dat hij de rest voortaan wel blindelings, op de tast aankon. Dat was nog een hele heksentoer, waar hij bijna volledig in slaagde! Behalve dan de muis van zijn rechterhand. Die is overgebleven. Maar vermits hij toch zo goed als helemaal zichzelf had weten uit te vlakken zijn we niet gaan vitten en gunden wij hem van ganser harte de eer om de man te zijn die zich volledig heeft uitgevlakt. We hebben ook nooit gehoord van iemand die beter deed. (Pogingen zat, dat wel!)


__________

Nadat ik M., die ontzettend van mij moet houden, afwees trok zij naar de Pampa's waar zij zichzelf leerde lassowerpen en barbecuen, alsook Spaans en spoorzoeken. Behalve dat zij had gezworen zich voortaan nog slechts in het wit te kleden, leek zij zich daar geheel te integreren. Maar de liefde vond zij er niet.
Na lange jaren waarin ik nog geen seconde aan haar heb gedacht, kwam ze weer in haar oude huis wonen. Misschien hoopte ze dat wij alsnog nader tot elkaar zouden komen na al die jaren, waarin het leven ons beiden heeft getekend.


__________

Bij de dood van een kabouter

Ineens was de kabouter gestorven. Hij had tijdens zijn leven zoveel dingen voor mij gedaan en opgelost dat ik mij nu verplicht voelde om hem een heuse begrafenis te gunnen. Zelfs als dit betekende dat ik dit verdoken en wat in het verborgene levende ras aan de belangstelling van de mensheid zou blootstellen.
"Dat ik ben wie ik nu ben heb ik aan hem te danken. Ooit redde hij mij zelfs het leven door het raam open te zetten toen de waakvlam uitdoofde," snikte ik.
"En mij leerde hij het relatieve van de filosofie," zei ineens een van mijn gasten.
"Hij leerde mij de goedheid van de dieren," sprak toen een ander
"Hij kon met mij over wetenschap praten alsof ik daar alle verstand van had," bekende een derde.
"Sommige sprookjes zijn wààr heeft hij mij bewezen!" klonk het achteraan.
"En ik heb leren leven met mijn fouten en gebreken!" snikte weer iemand ergens in de zaal.
Zo bleek iedereen hem gekend te hebben en werd het mij duidelijk dat hij veel harder gemist zou worden dan ik had gedacht. Bij de koffie hadden we het er over hoe het mogelijk was dat hij voor elk van ons iets anders had betekend.


__________

Autotomie

Na een heel televisieseizoen lang op superieure manier de weetvraagjes beantwoord te hebben, zoals "wat is de wetenschappelijke naam voor het fenomeen waarbij hagedissen in noodsituaties hun staart kunnen afwerpen" of "in welk geval mag de koning in een schaakspel meer dan één vakje verzet worden" kwam G. in de finale, alwaar het antwoord op de vraag "wie de beste burgemeester van Antwerpen ooit is geweest" hem de ultieme glorie opleverde.
"Zo G.," sprak de quizmaster op aanbiddende toon, alsof het hele reilen en zeilen in de westerse wereld in een andere plooi was komen te vervallen, "Nu is het eindelijk aan jou. Hier zijn drie deuren die je elk een uitweg bieden naar een totaal nieuw leven. Denk goed na! Het kan iets geheel anders zijn dan wat je ooit had verwacht, je tijd gaat NU in!!!"
Maar nog voor er vòòr het reclameblok nog wat geleuterd kon worden over de keuze die G. kon maken was die al opgesprongen en door de meest rechtse deur een nieuw leven ingestapt. Waarna in de zaal een oorverdovend applaus losbarstte.


__________

Vertrouwen

Een sprookjesschrijver zat eens te dubben over een sprookje waarin het leven eigenlijk heel rustig was, zonder al te veel radicale problemen. Tot ineens, met veel bravoure, iemand, een personage waarschijnlijk, midden op de bladzij sprong met de boodschap dat het allemaal veel beter kon. "Je moet mij alleen maar vertrouwen," luidde het argument.


__________

Bijdrage naar eigen appreciatie

Iedereen is welkom op het einde van de wereld.
Geen entreegeld wordt gevraagd!
Al hebben een paar handige geesten zich toch aan de ingang geposteerd met een mandje en een bordje met:
"Bijdrage naar eigen appreciatie."
Je hebt er altijd die zich verantwoordelijk voelen.


__________

Daar

Op zondag kon men daar gaan kijken naar de tewaterlating van kruiken en kon je met kleine sommen wedden op welke het langst zouden blijven drijven.


__________

De vraag

Neen,
de vraag
was eigenlijk niet
of het antwoord
te moeilijk zou zijn geweest
maar waarom
de vraag
nooit is gesteld.


__________

Dit soort dingen

Om een mij onduidelijke reden opende zich eens een grot toen ik daar toevallig voorbij liep. Een in licht badende figuur omringd door kleine wezentjes met flinterdunne vleugeltjes trad naar buiten en keek mij met een warme glimlach aan. Wat overweldigend, dacht ik, wie kan deze man toch zijn. Nooit eerder was mij iets dergelijks overkomen of had ik iemand ontmoet in omstandigheden die hier maar in de verste verte op leken. De man liet zich ook aanraken, wat een indruk gaf van mogelijk geluk en innerlijke rust. Het was echter dan echt. Zo echt dat in feite de omgeving ineens onecht leek. Gekunsteld en vals. Zelfs zo dat ik heel even dacht dat de man hier per vergissing moest zijn.
Enkele dagen later liep ik weer langs de grot omdat ik op een tweede ontmoeting hoopte. Maar hij verscheen niet meer. Ik liep wat rond in de omgeving en nam ook een kijkje in de grot maar niets wees er op dat hier in de afgelopen dagen of weken een levend wezen had bevonden of zich had gemanifesteerd. Geen voetsporen, geen eetresten, geen echo van vleugelgeklap.
Gerustgesteld ging ik weer naar huis. Ik heb genoeg gelezen over tot wat dit soort dingen de mens voert.


__________

In het bijzijn

"Kleed jij je nog graag uit in het bijzijn van je vrouw?"
"Pardon?"
"Of jij je nog even graag uitkleed in het bijzijn van je vrouw?"
"Dat gaat jou toch niks aan?"


__________