God, het zit trouwens in zijn naam, is een goddelijk wezen met de daaraan inherente goddelijke kenmerken. Hij geeft ons de krachten en de inzichten die ons in staat stellen om op perfecte wijze met elkaar samen te leven: autosnelwegen, onderwaterstromingen, dierentuinen, meertaligheid, verschillende zwemstijlen, toepassingen voor bakeliet, zonnebrandolie, … noem maar op.
Vaak zijn wij geneigd te denken dat hij daarvoor wat terug verwacht. De perfecte belevenis van seksualiteit bijvoorbeeld. Of absolute eerlijkheid in zaken… Maar dat is niet zo. Hij verwacht niets van ons. Indien dat wèl zo zou zijn dan zou ons leven en wijzelf er wel heel anders uitzien.
Nu, sinds hij zijn zaken helemaal aan ons heeft overgelaten, is niet duidelijk meer waar hij uithangt en is het dus moeilijk om hem daarover aan te spreken.
God is bovendien ook heel zwijgzaam geworden in de loop der jaren. Misschien is hij de impact van zijn woorden gaan beseffen? Ik durf er iets op verwedden dat wanneer je hem voorbij loopt in de stad, vandaag of morgen, hij zich zo onzichtbaar mogelijk maakt. Om het door ons bereikte precaire evenwicht niet te verstoren waarschijnlijk. Hij weet beter dan wie ook hoe je met een schepping om gaat natuurlijk.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten