Uiteindelijk verweet ik mijn vrouw dat haar gedrag op korte tijd toch wel sterk was veranderd, maar toen zij mij uitlegde dat zij er via allerlei berekeningen en heuristisch onderzoek van oude reisverslagen haast zeker van was dat er zich in ons land een nog niet in kaart gebrachte rivier moest bevinden begreep ik dat al die onverklaarde afwezigheden en de zwijgzame of bitse buien aan de zware intellectuele inspanningen van dat onderzoek te wijten waren.
"Bovendien vertrek ik morgen op expeditie om na te gaan of mijn theorie klopt," kondigde zij meteen aan, "en als die klopt, waar ik haast zeker van ben, dan noem ik hem naar jou!" beloofde zij ook nog.
Dat ontroerde mij enorm en `s anderendaags ben ik haar blijven nakijken tot zij met haar zak en met haar beste kleren en al haar juwelen aan aan het eind van de straat de hoek omsloeg. Wat mij even deed vrezen of zij zulk een expeditie niet wat te licht opvat. Had zij wel aan dragers gedacht? Echt ervaring met dat soort dingen had zij toch niet.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten