De jongen die hielp met donderen
ontmoette het meisje dat zonlicht bracht in huis en zei:
"weet je wat ik er zo mooi aan vind? Het flikkeren van de bliksem! Dat vind ik altijd prachtig."
Het meisje keek hem nieuwsgierig aan en lachte:
"Dat is fijn! Ik doe het om de schaduwen. Geen zonlicht zonder schaduw."
"Schaduw?"
zei de donderjongen peinzend.
"Ja, schaduw!"
En zo praatten zij een hele tijd verder
over thuis en het was voor beiden duidelijk
dat zij heel anders waren, al denkt men dat wel vaker.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten