De lingeriejagers

Voor een ongeoefende valt er niet zo veel te beleven in mijn tuin, vooral niet meer sinds mijn vrouw het beheer ervan op zich heeft genomen. Ik kwam er dan ook nog maar zelden.
Tot ik voor enkele weken 's nachts stemmen hoorde (wij slapen met ons raam open):
"Hier is ideaal!"
Benieuwd naar wat er zo ideaal kon zijn in onze tuin stond ik op en ging poolshoogte nemen. Mijn vrouw sliep als een steen.
Ik zag twee scouts met een verrekijker en een schepnet boven op het dak van ons tuinhuis de omgeving afspeuren.
"Wat doen jullie daar?" vroeg ik verbaasd.
"Shhtt...Wij zijn lingeriejagers!" was het gefluisterde antwoord.
"'s Nachts? Boven op mijn tuinhuis?"
"Van hier heb je er het beste zicht op," en zij gebaarden naar de tuinen in de omgeving (allemaal van jonge gezinnen met veel wasgoed), en naar het slaapkamerraam van juffrouw M., met haar vele wisselende mannen.
"Echt waar?" vroeg ik benieuwd omdat ik nog niet grondig nagedacht had over mijn tuin als jagersbiotoop.
Zij knikten, maar waren alweer geconcentreerd aan het speuren. Het moest inderdaad de moeite zijn, want zo makkelijk kom je niet boven op mijn tuinhuis.
Ik klom er bij en ging naast hen staan. Aanvankelijk kon ik niets ontwaren, het vergt inderdaad een bijzonder oog, tot bij juffrouw M. het licht aanging. Makkelijker kon niet, wat een meeval voor een eerste keer!
Wij spraken af dat zij voortaan regelmatig mochten komen en dat ik voor drank en warme dekens zou zorgen.
Zo werd ik al gauw een geoefend lingeriejager.