De liefde van mijn vrouw voor mij blijft steeds maar groeien en aangezien dat zelfs voor haar te veel wordt verdubbelt zij zich regelmatig. Toen zij nog met twee was vond ik dat hoogst attent en zelfs stimulerend. In bed, maar ook in tal van andere omstandigheden. Maar toen zij zich, uit steeds maar toenemende liefde, vervier- en daarna verachtvoudigde kreeg het iets pervers en werd het - vanuit mijn standpunt dan - gewoon niet meer te belopen. Toen zij zich verzestienvoudigde kon ik niet anders dan haar verlaten. Hoe zuiver haar bedoeling ook was.
"Dit wordt te veel schat, zoveel liefde verdien ik niet. Laten we een poosje uit elkaar gaan en zien wat er gebeurt," kondigde ik het aan.
Wat er toen uit inmiddels tweeëndertig kelen tegelijk kwam klonk prangend en heel gemeend maar kon ik met de beste wil van de wereld niet meer verstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten