Laat ik u nu eindelijk verhalen over het been dat verdween met achterlating van een oud vrouwtje dat zich daarna op slechts één been - het andere - uit de slag moest trekken.
Het andere been alweer, dat zich jaren het mindere had geweten omdat het steeds moest bijtrekken, minder goed kon afstoten, mannen verleiden en nooit als het beste was voorgezet, had nu het rijk alleen en maakte daar uitbundig gebruik van. Het hinkelde en pinkelde, verleidde mannen, duwde af, boog en sprong en klemde alsof het amper twintig was.
Het hoeft geen betoog dat het daarmee het oude vrouwtje met een ontzettend kwalijke reputatie opzadelde. Zo slecht dat zij, zich met haar klauwhandjes uit alle macht van vensterbank naar vensterbank slepende, van schande is verhuisd naar een dorpje ver van hier, met achterlating van vele goede herinneringen.
Hoe het nu met haar gaat weet ik helemaal niet, want zij heeft nog niet geschreven. Het zal toch niet zijn dat ook haar rechterhand...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten