Ze was apothekeres en bovenal bijzonder mooi!
Daarenboven was ze blond èn intelligent.
Een klant vroeg of zij ooit niet zo mooi was geweest, en minder slim?
Dat kon zij zich niet herinneren.
En of zij ooit haar lichaam had gebruikt om het zo ver te schoppen?
Dat was een onbeschofte vraag, was haar gevatte antwoord.
Dat had toch gekund, met dat lijf van u? antwoordde de klant op een toon die hij dacht schalks te zijn, maar die vooral zijn gebrek aan dagelijkse omgangsmanieren verried.
De bloedmooie intelligente apothekeres werd toen heel boos en begon - al wist zij maar al te goed dat uit boosheid niets goed kan komen - dodelijk efficiënt en onbedaarlijk na te denken.
De ongemanierde klant begreep eerst niet wat er aan de hand was, want hij was daartoe noch opgevoed, noch getraind, laat staan dat hij zoiets al had meegemaakt, maar hij werd snel gewaar dat al zijn bloed- en haarvaten opzwollen en kapot barstten. Indien dit niet met zulke vreselijke pijnscheuten gepaard was gegaan had hij zeker nog geil geknipoogd naar de apothekeres, want zo'n sujet was hij, maar in de plaats daarvan ontplofte zijn hoofd en spatte de inhoud over de dozen met babyvoeding!
(Voor een goed begrip wil ik wel even toelichten dat het de eerste keer was dat de apothekeres deze bijzondere, op boosheid gestoelde superkracht in zichzelf wist op te diepen anders had zij wel twee keer nagedacht!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten