Ze stond ineens in mijn kamer en maakte aanstalten om op het voeteneind van mijn bed te gaan zitten. Maar mijn verschrikte blik moet haar daarvan weerhouden hebben.
"Ik ben heel luisterbereid," introduceerde zij zichzelf.
Luisterbereid! Wat vreemd. Ik kon mij niet herinneren haar ooit eerder te hebben ontmoet, laat staan haar te hebben gezegd dat ik haar iets wilde vertellen wat ik eventueel niet aan mijn vrouw kwijt kon.
Zij bleef mij afwachtend aankijken.
En dan, voor ik het besefte begon ik zomaar alles te vertellen. Van vroeger en nu en zelfs een beetje van straks misschien.
4 opmerkingen:
soms hebben wij gewoon maar een klein zetje nodig...
voor gewebkijk:
Precies... maar het blijft schrikken. Je weet nooit met wie je te doen hebt.
En toen zei ze : "Dat is dan € 200, meneer."?
voor zapnimf:
Neen, zo'n dame was het niet. Ik geloof echt dat het een fee was.
Een reactie posten