Duke Ellington

Ik wilde net mijn vrouw overtuigen hoe belangrijk ik het vind om haar eens langs achter te mogen nemen, toen de bel ging. Het was een sprekende okapi.
"Wat komt u doen?" vroeg ik korzelig, omdat ik dus andere dingen aan mijn hoofd had.
"Ik ben de reïncarnatie van Duke Ellington, en ik vraag een kans om dat ook te bewijzen," klonk een donkere stem.
"U bedoelt dat u wat muziek wil spelen voor mij?"
"Ja, wat dacht u van Black, Brown and Beige of Caravan?"
"Tja..., ik ben eigenlijk niet zo'n Ellingtonfan, hebt u niet iets dat makkelijker in het oor ligt?"
"Do Nothing Till You Hear from Me of It Don't Mean a Thing (If It Ain't Got That Swing)?"
"Ja, dat zou wel leuk zijn."
"En als ik er nu eens In a Sentimental Mood, Mood Indigo en Sophisticated Lady bij doe? Dat brengt vrouwen in de stemming? Ik veronderstel dat uw vrouw thuis is?"
"Jazeker," (Dit onverwachte bezoek kon wel eens een onverwachte meevaller blijken!)
"Laat ik dat dan ná de pauze spelen en vóór de pauze krijgt u dan Cotton Tail, Harlem Airshaft, I Let A Song Go Out Of My Heart, Mainstem, Streets of New York en Take the "A" Train. Dat bouwt lekker op!"
Het leek wel een godsgeschenk!
"INGRID, MAG IK EEN SPREKENDE OKAPI BINNENLATEN DIE ZEGT DAT HIJ DUKE ELLINGTON IS EN HIJ WIL EEN CONCERT GEVEN."