"Dat kind van u?"
"Ja, wat is daarmee?"
"Het is lelijk. Niet om aan te zien eigenlijk."
"Lelijk? Niet om aan te zien?"
"Precies. Wij willen daar geen misverstanden over."
"Geen misverstanden? Was er nog iets?"
"Nou, omdat u aandringt, hij zou wel eens de nieuwe Messias kunnen zijn."
"De nieuwe Messias? U neemt mij toch niet in de maling?"
"Neen hoor, doorgaans is onze informatie zeer accuraat."
"Wordt er dan iets van mij verwacht?"
"Neen, niet echt, maar indien u zich voortaan tijdloos klassiek wilt kleden en onthouden van filosofische of morele uitspraken dan komt u waarschijnlijk heel goed tot uw recht in de toekomstige apocriefe teksten en, o ja, misschien gebruikt u zijn naam voortaan maar beter niet ijdel."
Het ouderschap, een tocht vol verrassingen!
4 opmerkingen:
Tal van bedenkingen hier:
Wie is wie?
Spreekt hier de heilige Blogbaas tegen een niets vermoedend ouderpaar?
Is er sprake van een time jump, achterwaarts uiteraard, waar we kennis maken met Sven (en een onverwachte kijk krijgen op de opa, die wel eens een beroemdheid zou kunnen zijn, bepaald in roomse kringen).
En wat met de onbevlekte ontvangenis... de periode van afwezigheid owv handtastelijkheden...
Of moeten we gewoon het hoofd gelovig buigen?
(bij zoveel nieuwe Eilandse Nonsens?)
voor sodade:
Uw pertinente vragen brengen iets in mij teweeg! Ik begin mij namelijk af te vragen of er inderdaad niet iets los zit in mijn hoofd.
Zoals ik meen ik al eens schreef, schrijf ik doorgaans niet met een duidelijk concept of idee in het achterhoofd. Het is "a stream of consiousness" zoals ik het ooit eens las in een interview met Paul Simon.
Dat gezegd zijnde hebt u als geïnteresseerde lezer recht op antwoord:
Van achter naar voren:
- Het zou inderdaad het makkelijkst zijn als u als lezer vol van devotie gewoon het hoofd gelovig zou buigen, niet voor mij, maar voor het Kindeke.
-Onbevlekte ontvangenis en afwezigheid van handtastelijkheden:
Die mogelijkheid is niet bij mij opgekomen tijdens het schrijven en persoonlijk als Schepper (van de tekst) denk ik ook niet dat dit ouderpaar zich van die provreatieve activiteitenheeft kunnen onthouden.
-Het heeft ook niets te maken met een opa, al dan niet rooms of beroemd, of met Sven (dat is een figuur die ik in een ander universum situeer, noch met voor of achterwaartse timejumps.
- Ik spreek hier ook niet echt als Blogbaas tot het ouderpaar. Eerder als een getuige die het gesprek opving.
Tot zover de zo eerlijk mogelijke aantwoorden op uw vragen.
Een andere invalshoek is eigenlijk dat ik dit heb geschreven ter gelegenheid van de geboorte van een stevige zoon, ten huize van een van mijn vrienden. Bij het kraambezoek ging het door mijn hoofd wat voor mogelijkheden zo'n kleine baby heeft in het leven: buschauffeur worden, politicus, sportman, enz... En ja hoor, plots stelde ik mij voor hoe je als ouder zou opkijken als je plots op straat door een of meerdere mensen zou worden aangesproken met het bericht dat je kind "bijzonder" is.
En stel dat dit dan, als we de Bijbel als geloofwaardige zouden nemen, eens ècht waar zou zijn. Hoe zou je je dan als ouder voelen?
(Ik besef dat dit een heel hypothetisch uitgangspunt is.)
Het is een kenmerk van messiassen dat ze om te beginnen spuglelijk zijn. Dat weten ze hun hele leven vol te houden. Hierin schuilt het mirakel. Het is dus zeker geen kwestie van de beste te zijn, veeleer de lelijkste. Hoe lelijker de mens, hoe machtiger! Het schoonheidsideaal is dus een middel om de mensen machteloos te houden.
voor didi de paris:
Aha! Nu begrijp ik het eindelijk.
Een reactie posten