"Ik voel mij zo onwillig," zei ik tegen de vrouw, "ik word er helemaal somber van."
"O dat treft, ik ben ook onwillig en somber."
"U ook?"
"Inderdaad."
"Wat een toeval. Dat wij zo bij elkaar passen!"
"Eigenlijk wel."
"Misschien wordt het nog wel iets tussen ons?"
"Denkt u?"
"Neen hoor, u bent toch onwillig."
"En u ook."
3 opmerkingen:
En de glimlach op beider gezicht... nadat ze tot de conclusie kwamen dat het niets zou worden.... ?
Hoe eenvoudig kan het zijn?
(Ik werd door die glimlach nochtans in verwarring gebracht.
Hij stond zo haaks op dit gesprek.
Vond ik.
Aanvankelijk dan toch.)
Een afstandelijke opener en dan op het einde een mooie koekje van eigen deeg krijgen. Geweldig!
voor sodade en manictastic:
Hoe meer ik naar dat prentje keek hoe meer ik mij afvroeg of dat (bij de dame) wel een èchte glimlach is.
Ik heb het hele tekstje geschreven met als uitgangspunt het woord "onwilligen", en eigenlijk vrij lang moeten zoeken naar een prentje dat er bij past. Uiteindelijk vond ik dat 'haakse' wel werken.
Een reactie posten