"Waar is mijn lijfgeur gebleven?"
Daar had ik geen antwoord op. Ik kende de vrouw niet en je verwacht je niet aan dat soort vragen op de bus. Zij wist niet uit te leggen hoe haar lijfgeur precies geweest was. Zurig? Zoet? Vanille?
Het overkomt mij namelijk wel eens dat ik een zweem van aardbeiengeur meen op te snuiven. Had zij het nu over dàt soort geur gehad, dan had ik haar misschien op weg kunnen helpen, maar haar pogingen om haar lijfgeur te beschrijven bleven veel te vaag.
Bij het station is zij uitgestapt en voor ik het besefte was zij uit het zicht verdwenen. Ik vraag mij af hoe zij straks aan haar man uitlegt dat zij haar lijfgeur kwijt is. Dat lijkt mij geen sinecure.
Of zou zij het verzwijgen?
Maar zou hij dan niets missen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten