Weer niks!

Ik was geslachtsrijp, maar zij was veel groter dan ik. Vier keer zo groot, minstens.

Zij zat daar terwijl ik de situatie overzag. Onze blikken kruisten.

Ineens slaakte zij een zucht:
"Jij bakt er ook niks van zeker?"
"Jij hebt makkelijk praten," verontschuldigde ik me.

Zij scharrelde haar kleren bijeen en liep terug naar de dijk. Zij keek niet eens meer om. Ik deed of het mij niet raakte, maar dat deed het natuurlijk wel.

Zij stapte stevig door. Ik heb haar later nooit meer gezien. Zij was nochtans een opvallende verschijning en redelijk bekend in de omgeving.