vrijdag 8 februari 2008

Hedendaags ballet



't Was in een Noorse huiskamer dat vijftig jaar eerder dan algemeen wordt aangenomen, de basis werd gelegd van het hedendaags ballet.

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Dit werpt tevens en mogelijkerwijs een nieuw licht op wie model stond voor het Vrijheidsstandbeeld.
Een heerlijk staaltje van alternatief gadeslaan overigens.
Een associatie met barre tijden, legerlaarzen, gaskamers... dringt zich hier zelfs op.
De gedoornkroonde figuur op de schouw... daarenboven.
Wat een tafereel!!! Een drama!
Hier worden heel wat clichés en aannemingen doorprikt, me dunkt.
Ja, het is duidelijk dat dit de basis van het hedendaagse ballet moet gevormd hebben.

Anoniem zei

Voorwaar het begin van een schitterende choreografie. Jammer, dat niemand zich iets herinnert van het verdere verloop van de avond.

't vliegend eiland zei

voor sodade en didi de paris:
Precies! Elke waarnemning begint met gadeslaan. Daarna komt pas het kijken. Dan het begrip!
Zo ontstond samen met het hedendaags ballet, in dezelfde Noorse huiskamer, ook de traditie van de "komische duo's" (Johny en Rijk, Gaston en Leo, enz...) De eerste aangever heeft op het eerste zicht de emotie van de artistieke explosie niet overleefd.

Het verdere verloop van de avond? Maar Didi, leest u er de annalen van de laatste honderd jaar balletgeschiedenis eens op na! Dàt is toch het verdere verloop?!

Anoniem zei

Anne Teresa De Keersmaeker, zei het mij vannacht, in Café De Eenzame Visser, ook nog, dat het voor haar ook allemaal begonnen is aan de voet van het Vrijheidsbeeld.

Anoniem zei

Geachte Heer Blogbaas,
Zonder al te zeer in detail te treden, moet ik hier eerlijkheidshalve eraan toevoegen dat Anne Teresa het einde van de avond niet gehaald heeft. Binnen de bescheiden beslotenheid van dit universum zijn wij allen nog steeds onderhevig aan de volgende ijzeren wetmatigheid (zoals op de schouw van Café De Eenzame Visser zo treffend verwoord!): in die Beschrankung kennt man der Meister!

't vliegend eiland zei

voor didideparis:
Ook dit spreekwoord wordt weer waar:
Met Goethe altijd leute!