"Jan, het zit wat strak."
"Strak?"
"Ja, het spant."
"Maar toch niet te veel?"
"Jawel..., maak mij los."
"Maar An, jij wou toch Houdini'tje spelen.!?"
"Jaja, maar ik wil dat je me nu onmiddellijk losmaakt."
"Zo hard zal het toch niet spannen, ik krijg er mijn middelvinger nog tussen."
"JAN, IK WIL DAT JE ME NU LOSMAAKT!"
"Dat is niet eerlijk An. Ik had mij hier zo op verheugd, ik heb er zelfs een halve dag verlof voor genomen. Bovendien was het helemaal jouw idee! Jij wou eens iets met touwen, toch?"
"Ik weet het Jan, maar maak mij nu snel los, ik vind het bangelijk!!!"
"Ha... ik denk dat ik het begrijp, eigenlijk wil je niet dat ik je losmaak, het maakt deel uit van het spel!"
"JAN, MAAK MIJ NU LOS OF IK GIL HEEL HET HOTEL BIJ ELKAAR!!!"
"Maar An, is dat nu Valentijn vieren? Weet je wat? Ik ga een sigaretje roken op het balkon, dan kan jij er intussen nog even over nadenken. Valentijn is Valentijn!"
6 opmerkingen:
Zo zie nog maar eens dat het beter is om te stoppen met roken. (Het gaat hier duidelijk om een conflict tussen een roker en een niet-roker)
Het was niet mijn bedoeling anoniem te blijven, hoor.
Geboeid heb ik dit gelezen.
Geglimlacht heb ik ook.
Jan weet wel wat hij doet.
Denk ik.
voor anoniem:
An Oniem dus?
voor sodade:
Ik denk ook wel dat hij weet wat hij wil, maar tart hij hier niet ook een beetje het lot?
Ik wil niet doen alsof ik er alles over weet, want dat is niet, maar... ik denk het niet. An zal mettertijd beseffen dat haar iets unieks overkomt. Het is niet veel mensen gegeven zo een toegewijde Jan te hebben, die niet onmiddellijk bezwijkt bij een gil!
Voorwaar, voorwaar ik zeg u!
Een reactie posten