Er was eens een cataclyst die geen rampen meer wist te veroorzaken. Hij dacht zich suf, beraamde tal van ongelukken, maar hij kon niets bedenken waarmee hij zich nog als cataclyst kon onderscheiden van politici, zoals zijn voorouders dat eeuwenlang hadden gekund.
Hij informeerde weliswaar links en rechts, raadpleegde bibliotheken, maar niets hielp.
Op een dag bij de slager, want hij at haast uitsluitend vlees en had al alle koeien in de wijde omtrek rauw verslonden, vroeg hij het ten einde raad, want wat kan je nu verwachten van een slager, opnieuw:
"Pierre, bedenk jij eens iets, is er nog een ramp die de mensheid kan doen opschrikken?"
"Ik dacht wel dat je bij mij om advies zou komen, maar neen, een ramp bedenken, dat is niets voor mij. Wat ik je wel aanraad is om eens je grenzen te verleggen. Ga eens op reis, leer andere culturen kennen, eet en drink andere dingen, groenten bijvoorbeeld. Op die manier ontdek je misschien streken die nog geen tegenslag hebben gekend. Daar kun jij dan voor zorgen en ben je zo uit je dipje."
"Pierre, je bent de eerste die de zaken op die manier bekijkt. Weet je wat, ik doe het. Ik trek de wijde wereld in!"
Zo stapte de cataclyst enkele dagen later, hoopvol de wijde wereld in. Hij trok door landen waar gestaakt werd, waar regeringen vielen, waar gletsjers smolten, vrouwen werden gestenigd, belastingen werden ontdoken, geld verbrand, kinderen hun vaders onthoofdden, mensen zomaar verdwenen, niet meer gerookt mocht worden, nieren werden uitgesneden, vloedgolven westerse toeristen teisterden, vliegtuigen neerstorten, bommen tot ontploffing werden gebracht, muren werden gemetst, snelheidsbeperkingen werden opgelegd, voedingswaren en medicamenten werden verkocht die allang na gebruiksdatum waren, schepen zonken, woestijnen verdorden en nog veel meer minder interessante dingen die vaak de pers niet halen, maar voor de cataclyst was het allemaal een beetje déjà senti, déjà vécu en uiteindelijk, naarmate zijn reis dagen, weken en maanden duurde ook déjà visité.
Ten langen leste kwam hij, nadat hij ook kennis had gemaakt met de gevolgen van afgoderij, fietsdiefstal, losgeslagen inflatie en sluikstorten, weer thuis. Moe en onvoldaan.
"Pierre," zei hij, want de veeboeren hadden wegens gebrek aan steun uit het rampenfonds er de brui aan gegeven en geen nieuwe koeien gekocht, "het was allemaal voor niets. Er gebeurt niets interessants meer in de wereld, niets dat mij nog kan inspireren. Ik heb geen keus meer, ik ga in de politiek. Dat zal mijn zinnen verzetten."
"Ja," antwoordde Pierre, "een goede kracht kan men overal gebruiken."
2 opmerkingen:
Een primus inter pares, die cataclyst, me dunkt!
voor sodade:
In de politiek? ja!
Onder cataclysten? Niet echt.
Een reactie posten