Mij rusteloo karakte maak da i d dinge nooi afmaa. Maa i bedoe he goe, da we! Mij vrou ze da i wa mee tij moe neme. Da d dinge da vee bete zulle uitpakke voo mi. Misschie heef zi we gelij!
2 opmerkingen:
Anoniem
zei
“Ther wa nothin s ver remarkabl i tha; no di Alic thin i s ver muc ou o th wa t hea th Rabbi sa t itsel, ‘O dea! O dea! I shal b lat!’ (whe sh though i ove afterward, i occurre t he tha sh ough t hav wondere a thi, bu a th tim i al seeme quit natura); bu whe th Rabbi actuall too a watc ou o it waistcoa-pocke, an looke a i, an the hurrie o, Alic starte t he fee, fo i flashe acros he min tha sh ha neve befor see a rabbi wit eithe a waistcoa-pocke, o a watc t tak ou o i, an burnin wit curiosit, sh ra acros th fiel afte i, an fortunatel wa jus i tim t se i po dow a larg rabbi-hol unde th hedg.”
Het is de rust zelve die ons toelaat onledig te zijn met het ontstaarten van woorden...
De rusteloosheid laat ons voorbijrennen aan de diepte van deze blog-entry. Of mogelijk ook aan de ondiepte. Dat weet ik nog niet.
voor sodade: Dit is toch ècht toevallig. In een eerste versie was ik zinnens om precies ditzelfde tekstje (van Lewis Caroll) erbij te plaatsen (zonder ontstaarting dan), tot - ik weet nooit hoe dat exact in zijn werk gaat - ik plots op het "Haas e spoe..." enz. kwam. Ik vond het grappig om met het woordje "haas" te kunnen beginnen want dat sluit dan weer naadloos aan bij het prentje.
2 opmerkingen:
“Ther wa nothin s ver remarkabl i tha; no di Alic thin i s ver muc ou o th wa t hea th Rabbi sa t itsel, ‘O dea! O dea! I shal b lat!’ (whe sh though i ove afterward, i occurre t he tha sh ough t hav wondere a thi, bu a th tim i al seeme quit natura); bu whe th Rabbi actuall too a watc ou o it waistcoa-pocke, an looke a i, an the hurrie o, Alic starte t he fee, fo i flashe acros he min tha sh ha neve befor see a rabbi wit eithe a waistcoa-pocke, o a watc t tak ou o i, an burnin wit curiosit, sh ra acros th fiel afte i, an fortunatel wa jus i tim t se i po dow a larg rabbi-hol unde th hedg.”
Het is de rust zelve die ons toelaat onledig te zijn met het ontstaarten van woorden...
De rusteloosheid laat ons voorbijrennen aan de diepte van deze blog-entry. Of mogelijk ook aan de ondiepte. Dat weet ik nog niet.
Beware the Jabberwocky, Konijn!
voor sodade:
Dit is toch ècht toevallig. In een eerste versie was ik zinnens om precies ditzelfde tekstje (van Lewis Caroll) erbij te plaatsen (zonder ontstaarting dan), tot - ik weet nooit hoe dat exact in zijn werk gaat - ik plots op het "Haas e spoe..." enz. kwam. Ik vond het grappig om met het woordje "haas" te kunnen beginnen want dat sluit dan weer naadloos aan bij het prentje.
Een reactie posten