An en Jan (Jan voelt zich heel klein)

‘Hallo’, mijn naam is Jan.

Ik loop naar mijn kantoor.
Ik draag een nieuw pak.
Ik draag nieuwe schoenen

Wat een mooi pak!
Wat een mooie schoenen!

Wat zullen mijn collega’s nu zeggen?
Dàt vraag ik mij wel af.
Zij zijn vast en zeker jaloers.
Zo ken ik hen.

De vergadering begint.
Ik ga zitten.
Ik ga zitten en strek mijn benen.
Zo kan iedereen mijn schoenen zien.

Wat een mooie schoenen!
Wat een mooie nieuwe schoenen heb ik aan!
Zien zij dat dan niet?
Zien zij dat echt niet?

Onze directeur snuift. Snf, Snf. Snf.
‘Ba’, zegt hij,
‘Ik ruik kak. Wie heeft er in een kak getrapt?’

An wijst naar mijn schoenen.
‘Het is Jan.’

An en de directeur knijpen hun neus dicht.
‘Excuseert u mij?’ zeg ik.

Ik ga het kantoor uit.
Aan de overkant is een perkje.
Een perkje met wat gras en een boom.
Ik veeg voorzichtig de kak van mijn hak.
Ba, kak aan mijn hak.
Een nieuwe hak vol met kak.
Wat vies.