"Kom jongen, we gaan eens kijken hoe Superman zich omkleedt!" zei ik tegen mijn zoontje, toen die op de leeftijd was gekomen dat hij daar wel aan toe was.
"Naar Superman die zich omkleedt!" juichte die verrast. Superman is namelijk zijn grote voorbeeld.
"Ja, en misschien graveert hij wel zijn naam op je arm met zijn laserogen."
"Kan dat?"
"Natuurlijk, hij is een rechtvaardige kindervriend."
Alvorens wij konden vertrekken ging hij nog snel zijn eigen, door mijn vrouw gemaakte, supermanpak aantrekken.
Maar net ten wij klaar stonden om in de auto te stappen stond daar ineens de Joker en zijn bende op onze afrit.
"Niks kijken naar Superman die zich omkleedt," krijste hij, "wij nemen jullie mee voor onze "Collectie gevangen fans van Superman", misschien kan ik jullie wel omruilen!"
Wij werden vastgebonden en achter in zijn wagen gesmeten waar al drie eerder gevangen genomen radeloze fans in supermanpak hun angst lagen te verbijten.
Hoe dit avontuur zich verder ontwikkelde weten wij niet omdat wij van angst in zwijm vielen en pas weer bij positieven kwamen, hoog boven in de lucht in de armen van - een reeds aangeklede - Superman, die ons blijkbaar was komen redden.
Als kindervriend maakte Superman nog een kleine omweg zodat wij de aarde vanuit de ruimte konden bewonderen, alvorens hij ons thuis op onze afrit afzette.
"Ja, zo ziet de aarde er dus uit," waren zijn laatste woorden, "maar aan alles komt een eind."
"Wat bedoelt hij daar nu mee?," vroeg mijn zoontje.
"Dat het avontuur voorbij is, antwoordde ik diplomatisch, omdat het mij ook niet duidelijk was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten