Het is wel een zicht! Zo'n museum vol aan de wanden opgespannen oortjes die nooit geluisterd hebben. Netjes achter glas, doorgaans volledige paren. Er valt ook meer aan te zien dan je op het eerste zicht verwachten zou. Kinderoren, indianenoren, oren van koningen of hun raadgevers, oren van middenstanders en zelfs oren van mensen zoals u of ik.
Na een tijdje ga je ook inzien waarom ze gevormd zijn zoals ze gevormd zijn en waar ze dus in feite wel voor dienen. Vreemd dat dat dus nooit is gebeurd.
Eigenlijk is dàt de vraag waar het museum zich op de vlakte houdt en meteen de zwakte van de hele tentoonstelling. Maar dat zal wel weer gevoelig liggen zeker. Zoals zoveel onbegrijpelijkheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten