Het is een mij bekende valdeur waar ik keer op keer weer doorheen blijk te stappen.
Zoals vorige maandag.
Het liep tegen donker en ik wilde nog langs de bakker.
Toen overkwam het mij alwéér.
Ik wist uiteraard niet dat zij toen dààr op mijn pad zou liggen.
Uiteraard niet.
Er was niemand in de buurt die het zag gebeuren en die mij, indien hij of zij over zoveel geduld zou beschikken, had kunnen helpen.
Ik sukkelde er dus weer moederziel alleen doorheen.
Eerst was ik nog wel dapper en nieuwsgierig want zo'n valdeur is in zekere zin toch ook altijd weer een nieuwe kans, maar na een meter of tien begon ik toch te twijfelen.
Je weet nooit wat er uiteindelijk in petto voor je wordt gehouden.
Toen het dan ineens ook nog pikdonker werd besloot ik op mijn stappen terug te keren.
Weer door de valdeur terug naar wat ik ken!
Het was toen dat ineens de vraag bij mij opkwam in welke richting zo'n valdeur eigenlijk werkt!
1 opmerking:
los van de vraag of je echt op je passen terug kan keren, is die vraag wie nu achter de valdeur gevangen zit, ook een overweging waard.
mooi stukje en mooi blog.
Een reactie posten