Wat natuurlijk vast staat

Net als de wolken 

veranderen ook de redenen 

en de oorzaken 

en de gevolgen 

en kan je daar 

dag in dag uit

uren naar kijken 

omdat (en terwijl) 

ze toch altijd veranderen 

in steeds dezelfde lucht  

- dat moet je veronderstellen -

als altijd 

vol dingen 

die nooit meer zullen 

en kunnen zijn 

maar zich telkens 

dan toch weer vormen

want dat staat natuurlijk wel vast 

Pinokiose

Ook pinokiose is nu behandelbaar!

Inleiding

Of een mens gelukkig wordt 

hangt geheel en al af 

van de plaats en de hoogte 

waarop hij of zij kadertjes hangt 

(en niet van wat er op staat), 

maar ook van het verloop van de wolken

en de manier waarop hij of zij daar invloed op uitoefent!

Al zou ook de manier waarop een mens 

zich dingen herinnert een rol spelen.

Zelfknechting

Werkelijk succesvol kapitalisme begon toen men er achter kwam dat angst en onzekerheid van mensen op eenvoudige manier kan worden omgezet in productieve arbeid, op basis van een systeem (of het stimuleren van een reflex) die slechts in héél beperkte kring met zijn juiste naam wordt geduid: zelfknechting !

Ergens

Hij was er echt van overtuigd dat zij het ergens verborg, en toen kwam hij op iets anders uit.

De kloof tussen arm en rijk

Op dat ogenblik mocht J. zich gelukkig prijzen dat de kloof tussen rijk en arm niet plotsklaps versmalde!

De menselijke bewegingen

Vaak hebben de vogels het onder elkaar over onze menselijke handelingen, zonder echter specifiek te zijn.

"Wat bedoelen zij daar dan mee?" stel ik soms de vraag.

"Nu ja, de menselijke bewegingen uiteraard."

"Maar menselijke bewegingen kan je toch beschrijven, of tekenen, zelfs filmen? Bijvoorbeeld armen en benen, van beneden naar boven, met de ogen open of dicht, zwaar hijgend of fluitend?"

"Geen idee. Menselijke bewegingen zijn menselijke bewegingen, zo veel drukte moet je daar niet over maken, dat kan lètterlijk alles betekenen."

Achteraf kan ik er mij nog steeds niets wezenlijks bij voorstellen, met wat de vogels dan bedoelen bedoel ik. Ik beweeg ook niet genoeg uiteraard.

Een aforisme van oom Floris

Een kwelling 
die je veel mensen 
gerust mag toewensen 
is gewetensnood.

De argeloze lezer

Omdat zij drommels goed begrepen 

dat zij nooit uit het idyllisch kader 

van deze prent zouden ontsnappen 

hadden zij het geregeld 

over hoe zij voor eeuwig en altijd 

aan de basis zouden liggen 

van het nostalgisch denken 

van de argeloze lezer. 

Het einde van de tunnel

Eens het einde van de tunnel bereikt was bleek verder vervoer niet voorzien!

Scheppers

Ooit werd een waanzinnig schepper als volgt terecht gewezen:

Of hij niet kon ophouden met zijn ongerijmde uitspraken over liefde, deugd en mededogen. Om nog maar te zwijgen over zaken als inzet, begrip en geloof.

"Geen sprake van," antwoordde de waanzinnige, die helemaal niet besefte hoe moeilijk en ingewikkeld zijn schepping in elkaar paste, als zij dat al deed, "ik ga nog een tijdje door. Ik ben een volmaakt schepper, dus uiteindelijk komt alles wel goed."

"Maar zie je dan niet wat je allemaal aanricht?"

"Waarom zou ik? Ik schep."

Er werd hem uitgelegd en zelfs bewezen dat zijn schepping echt onmogelijk was en dat de scherpe kanten van een en ander alleen maar scheuren veroorzaakten en beslist geen groeiend gevoel van eenheid en zalig samenzijn, nu of in de eeuwigheid.

"Hoe dan ook, ik doe voort, want uiteindelijk maak ik toch maar een hemel voor wie vol wil houden."

Na dat antwoord heeft men hem met rust gelaten, zodat hij waarschijnlijk nu nog altijd bezig is. 

Zo gaat dat met scheppers van dat soort. Maakt ook niet uit, tenzij men hen belangrijker maakt dan zij zijn.

Verbijsterende woorden

Toen sprak zij de verbijsterende woorden:

"Kijk mams, kijk paps, ik heb geen vagina meer."

Schuinsmarcheren

Zij die zich voordeden als dubieuze mannen bleken in feite trouwe huisvaders van wie het gezicht zelfs de lokale horeca niet vertrouwd was. Die ene scheve schaats die zij onvermijdelijk reden achtervolgde hen dan ook voor de rest van hun dagen. En zij waren eigenlijk zo brààf dat zij niet beseften dat je er minstens een paar moet hebben gereden om  als schuinsmarcheerder geloofwaardig te zijn in deze wereld.

Een aforisme van Oom Floris

Met alle kogels die al door de kerk gingen is het te begrijpen dat daar weinig volk zit! 

Moeilijk

"Nu zegt zij dat zij haar vermogen tot liefhebben 

voor mij in een oude ketchupfles bewaart!"

"Wat is dat nu weer voor nonsens?"

"Dat vind ik ook, maar ik ben toch maar niet in discussie gegaan. 

Het is zo al moeilijk genoeg om zo'n fles leeg te krijgen."

Jan en Ingrid

"Het geluk zit in een klein hoekje, Jan."

"Ik weet het Ingrid, maar wanneer laat je het daar ook eens uit?"  

Minder dan vroeger?

Sedert even heb ik een vriendin waarvan ik niet zeker weet of zij het net zo ernstig meent met mij als ik met haar. 

"Ik heb al zoveel meegemaakt," zegt ze "en daarom wil ik je toch eerst op de proef stellen. Je zal je moeten bewijzen."

Wat ze als "proef" voorstelt is echter nooit haalbaar. Zo was er eens het idee dat ik voorzitter zou worden van een uiterst rechtse politieke partij en van daaruit eerste minister van onze deelregering. Het duurde drie weken voor ik haar dat uit het hoofd kon praten want zulks ligt werkelijk niet in mijn aard. 

"DUS HOU JE TOCH NIET ÈCHT VAN MIJ," pruilde zij toen iets of wat gemaakt vond ik. 

Ook de eis van het van buiten leren van de latijnse namen van alle dieren in onze twee nationale dierentuinen (omdat ik daar intellectueel niet toe in staat ben)  kostte mij twee maanden om onderuit te geraken.

Uiteindelijk kwam zij met de opdracht dat ik het Atomium zou inpakken in aluminiumfolie. Ik moest wel accepteren dat het met folie moest van chocoladerepen die zij had gegeten en lekker bevonden, want dat vond zij een pikante gedachte. 

Ik ook, dat geef ik toe, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat zij minder chocolade eet dan vroeger.

Extravagante fonteinen

Het volgehouden wassen van hun handen in onschuld leidde tot het ontwerpen van extravagante fonteinen die hen beslist hielpen bij het verzorgen van hun mentale hygiëne.

Over de fabrieken van de mens

Naarmate hun vrijheid hoogtechnologischer werd verschoof hun aandacht allengs meer naar bijkomende opties. Soms leek het resultaat daarvan hun normen van geluk te benaderen. En zo kwamen zij op steeds nieuwere gedachten!

Wat hem opbeurde!

De gedachte dat de mensheid voor het geluk is gemaakt beurde hem op.

Het museum van de oortjes die nooit hebben geluisterd

Het is wel een zicht! Zo'n museum vol aan de wanden opgespannen oortjes die nooit geluisterd hebben. Netjes achter glas, doorgaans volledige paren. Er valt ook meer aan te zien dan je op het eerste zicht verwachten zou. Kinderoren, indianenoren, oren van koningen of hun raadgevers, oren van middenstanders en zelfs oren van mensen zoals u of ik.

Na een tijdje ga je ook inzien waarom ze gevormd zijn zoals ze gevormd zijn en waar ze dus in feite wel voor dienen. Vreemd dat dat dus nooit is gebeurd.

Eigenlijk is dàt de vraag waar het museum zich op de vlakte houdt en meteen de zwakte van de hele tentoonstelling. Maar dat zal wel weer gevoelig liggen zeker. Zoals zoveel onbegrijpelijkheden.

Superman die zich omkleedt

"Kom jongen, we gaan eens kijken hoe Superman zich omkleedt!" zei ik tegen mijn zoontje, toen die op de leeftijd was gekomen dat hij daar wel aan toe was.

"Naar Superman die zich omkleedt!" juichte die verrast. Superman is namelijk zijn grote voorbeeld.

"Ja, en misschien graveert hij wel zijn naam op je arm met zijn laserogen."

"Kan dat?"

"Natuurlijk, hij is een rechtvaardige kindervriend."

Alvorens wij konden vertrekken ging hij nog snel zijn eigen, door mijn vrouw gemaakte, supermanpak aantrekken.

Maar net ten wij klaar stonden om in de auto te stappen stond daar ineens de Joker en zijn bende op onze afrit.

"Niks kijken naar Superman die zich omkleedt," krijste hij, "wij nemen jullie mee voor onze "Collectie gevangen fans van Superman", misschien kan ik jullie wel omruilen!"

Wij werden vastgebonden en achter in zijn wagen gesmeten waar al drie eerder gevangen genomen radeloze fans in supermanpak hun angst lagen te verbijten.

Hoe dit avontuur zich verder ontwikkelde weten wij niet omdat wij van angst in zwijm vielen en pas weer bij positieven kwamen, hoog boven in de lucht in de armen van - een reeds aangeklede - Superman, die ons blijkbaar was komen redden.

Als kindervriend maakte Superman nog een kleine omweg zodat wij de aarde vanuit de ruimte konden bewonderen, alvorens hij ons thuis op onze afrit afzette.

"Ja, zo ziet de aarde er dus uit," waren zijn laatste woorden, "maar aan alles komt een eind."

"Wat bedoelt hij daar nu mee?," vroeg mijn zoontje.

"Dat het avontuur voorbij is, antwoordde ik diplomatisch, omdat het mij ook niet duidelijk was.

Ver drijven

Wij drijven het soms zo ver dat het zich opgejaagd gaat voelen.  

Vaak drijven wij het dan nòg verder en dan weet het zich ingesloten. 

Denkt het dat het geen kant meer opkam. 

Dan kan het sissen.  

Of het krabt en bijt en zadelt ons op met iets verderfelijks. 

Iets wat wij nooit meer wegkrijgen en waarover wij eigenlijk liever zwijgen.

Dan hebben wij het te ver gedreven. 

Een andere wending

Op een dag werden alle engeltjes opgehaald en zagen wij ze nooit meer terug. Ons sprookje nam toen een andere wending.  

Aan mij!

"Kom, ik laat je mijn linkervoet zien!" zei ze ineens.

Ik wist totaal niet waar ik het had. Zo vroèg in onze relatie!

"Je linkervoet!?" stamelde ik dankbaar.

Uiteraard wilde ik die zien.

Al bij al was het een doodgewoon linkervoetje, maar dan toch maar het hàre! Met gelakte teennagels.

"Wat een mooie voet," slijmde ik.

"Ja hè, Ik vond dat ik hem toch al maar moest tonen. Per slot sta ik er de helft van de tijd mee in het leven."

Zo had ik dat nog nooit bekeken. Ik kreeg er een totaal andere kijk op.

En nog voor ik de volle betekenis van het moment helemaal doorhad ontblootte zij ineens ook haar rèchtervoet!

Wat moest ik daar op zeggen? Nu wist ik helemaal hoe zij in het leven stond.

Daarna was het duidelijk aan mij om iets te tonen.

Geest in de fles

De verstandigste geesten tegenwoordig willen weer ìn de fles!

Zo ken ik er een die raasde en tierde en brulde en schudde en vocht tot hij er op een of andere manier, uiteindelijk zelfs tot zijn eigen stomme verbazing waarschijnlijk, toch in slaagde er opnieuw in te geraken.

Daar werd hij kalm, rustig, ingetogen, en ja, zelfs lucide. Al begreep hij wel de ravage en de pijn en de onverklaarbare onrust in de huiskamer waaruit hij was ontsnapt, maar van in de fles viel het nog wel aan te zien, vermande hij zichzelf. Tenslotte was toch maar weer geest in de fles, en moest men maar inzien dat het precies dàt was wat men nodig had!

Romance

 
Het was de eerste zoen in een eindige rij.

De zeven fietskenners van Zaventem (Kennen)

Lang dacht men dat het om een apocrief verhaal ging, maar een oude groepsfoto waarop wij hen zien poseren met een fiets,  geeft de bewering dat de zeven fietskenners van Zaventem wel degelijk een fiets kenden iets meer  geloofwaardigheid. Uiteraard, wat is, in de ware betekenis van het woord, kennen?

Oma

"Wat doet Oma daar eigenlijk dag in dag uit?"
"Ach, ze is zo blij dat ze bij ons mag wonen en wij voor haar zorgen dat ze de tuin opnieuw heeft aangelegd."

Opdracht

Niettegenstaande ik toch een duidelijke opdracht gaf kan ik niet zeggen dat er met alle middelen gewerkt wordt aan het dichten van de kloof tussen arm en rijk.

Het verkeersreglement

Omdat zij na lezing van de belangrijkste heilige schriften tot de conclusie kwamen dat je er alle kanten mee op kan, werd bij gewone meerderheid besloten om ze niet als leiddraad voor het verkeersreglement te gebruiken.

De ondagelijkse mannen

Ter plekken vormden zij de club van de mannen die zo ondagelijks zijn dat zij zelfs na een week nog niet worden gemist.

Eerlijk

De man en de vrouw zijn er na zoveel jaren in geslaagd geheel eerlijk met elkaar te worden. 

Gisteren nog spuwden zij elkaar zomaar in het aangezicht. 

Ze kunnen het zelfs zonder woorden.

Richting!

Het is een mij bekende valdeur waar ik keer op keer weer doorheen blijk te stappen. 

Zoals vorige maandag. 

Het liep tegen donker en ik wilde nog langs de bakker. 

Toen overkwam het mij alwéér. 

Ik wist uiteraard niet dat zij toen dààr op mijn pad zou liggen. 

Uiteraard niet. 

Er was niemand in de buurt die het zag gebeuren en die mij, indien hij of zij over zoveel geduld zou beschikken, had kunnen helpen. 

Ik sukkelde er dus weer moederziel alleen doorheen. 

Eerst was ik nog wel dapper en nieuwsgierig want zo'n valdeur is in zekere zin toch ook altijd weer een nieuwe kans, maar na een meter of tien begon ik toch te twijfelen. 

Je weet nooit wat er uiteindelijk in petto voor je wordt gehouden. 

Toen het dan ineens ook nog pikdonker werd besloot ik op mijn stappen terug te keren. 

Weer door de valdeur terug naar wat ik ken! 

Het was toen dat ineens de vraag bij mij opkwam in welke richting zo'n valdeur eigenlijk werkt!

Afvragenis

Op buitenissige plaatsen en uren vraagt M. het zich geregeld af: hij wil wel mogen, maar mag hij wel willen? 

Want inderdaad, voor hem is het al heel lang een kwestie van willen mogen en mogen willen!

De correlatie

Naarmate de volkswoede toenam beleefden wij in onze relatie steeds hogere seksuele pieken, wat ons om de weeromstuit aanzette tot nog verschrikkelijker terroristische praktijken. Het beramen en uitvoeren van aanslagen en gijzelingen, temidden van revolutionaire pamfletten, semi-automatische vuurwapens, zelfgemaakte explosieven en gestolen chemicaliën wond ons op zijn beurt steeds intenser op en stimuleerde ons tot intieme interacties en climaxen die u, ongewapende, niet voor mogelijk houdt. Waarschijnlijk was dit alleen mogelijk omdat wij op een of andere manier wel begrepen dat iedere dag onze laatste kon zijn.

Telkens ik nu kijk naar mijn - op een riem met semtex na - naaktfoto's van Gisèle komen de herinneringen aan deze wonderbaarlijke correlatie onweerstaanbaar weer naar boven. Het is ook het enige wat mij nog rest. Behalve een linkerbeen tot aan de knie en een verschroeide bivakmuts.

Allegorie

Gezien haar klederdracht dacht hij te maken te hebben met een allegorie, tot hij het woord opzocht en besefte dat hij andere middens moest opzoeken.

Valse engel?

Het was compleet ongeloofwaardig te zien hoe een man met onzichtbare vleugels - een engel misschien - in gesprek kon zijn met een onzichtbare kip, en dat van op zijn fiets, geheel rustig en met overtuiging. Als we het lef hadden zouden wij hem vangen en ontmaskeren voor wat hij waarschijnlijk is, een valse engel met vreemde intenties. Maar er blijft de twijfel dat wij ons zouden vergissen, en hoe praten wij er ons dan uit?

Positieve voodoo

"En wat doe jij zoal buiten de werkuren?"

"Ik trek naalden uit poppetjes en maak op die manier ergens ter wereld mensen weer gezond."

"Wat origineel zeg!"

De macht

Zij wilde haar macht tonen, al begreep ik niet wat zij daarmee bedoelde.

"Jouw macht?"

"Ja, ik bewaar ze hiernaast."

Het was de eerste keer dat ik mee hiernaast mocht komen. Blijkbaar kon het niet anders omdat zij daar haar macht bewaarde.

Zij toonde mij een document waaruit niet veel op te maken viel voor een man als ik.

"Maar, is dat niet gewoon een procuratie?"

"Helemaal niet, dit is pure macht! Kijk maar onderaan."

Het bleef een vodje papier voor mij, maar zij klampte er zich aan vast, zoals vrouwen dat kunnen aan een slechte man.

"Maar ik zal ze nooit gebruiken," verklaarde zij ineens.

Dat begreep ik dan weer wel, mensen zoals zij (en ik) gebruiken nooit de macht die we hebben, al hebben wij ze officieel gekregen.