Alma Zichtopzee en de zaak van het penseel van de heer (Epiloog)

Epiloog



“Wat een geraffineerd en toch zo eenvoudig vermetel plan!” kreet Moeder Pijplip, later, toen in de beslotenheid van het bureau van Alma Zichtopzee het Penseel van de jonge Jezus Christus op 16 jarige leeftijd, opnieuw in de handen van de Orde van de Heilige Felationistes overging.

“Ach,” antwoordde Alma, bescheiden zoals zij nu nog altijd is, "zoiets hoort nu eenmaal bij mijn werk."
“Alleen pech dat de getuigenis van een klein meisje de zaak nog enigszins in de war stuurde!” merkte Zuster Analia, door wiens onoplettendheid het hele avontuur was begonnen, op omdat zij meende dat het toch maar een dubbeltje op zijn kant was geweest en zij ook nog steeds haar eigen verantwoordelijkheid niet wilde inzien.

“Pech? Helemaal niet!” glimlachte Alma, “dat was nu precies de finishing touch van het geheel, de kers op de taart! Dat was een wezenlijk onderdeel van mijn plan. Ziet u, ik moest er terdege rekening mee houden dat die Teufel, of een van haar lijfwachten, mogelijk zelfs een andere passagier, zou opmerken wat er aan de hand was en dan het recht misschien in eigen hand zou nemen. Daarom was het goed voor een getuige te zorgen, zodat de bemanning (die op de hoogte was gebracht door de Italiaanse autoriteiten van het plan dat er bagage zou worden omgewisseld, maar niet precies hoe en door wie!) een reden zou hebben, mij “officieel” te arresteren. Op die manier konden alle passagiers met eigen ogen zien dat het recht wel degelijk ook in het hemelruim zegeviert en konden Teufel of haar mensen geen actie meer tegen mij ondernemen. Want dat zouden zij zeker gedaan hebben.”

“Hemeltje lief, hoe doortrapt!” riep Moeder Pijplip, op een toon waaruit echter alleen maar bewondering klonk.
“En… hoe kunnen wij u voor een en ander vergoeden, mevrouw Zichtopzee?” besloot zij met de tegenwoordigheid van geest waarmee zij het tot Moeder Overste had geschopt.

“Tja…” zuchtte Alma, “Dit was een wel zéér bijzondere opdracht, dus, wat de onkosten voor meneer Vartan betreft, moet ik u een honorarium van 1000 euro aanrekenen. Voor mezelf evenwel kan ik vanuit het diepste van mijn hart bevestigen dat één nacht alleen met het Penseel van de jonge Jezus Christus in de suite van Hotel Montecarlo reeds alles meer dan goed maakte.”

Op die, voor de ene partij al meer dan voor de andere, bevredigende manier, met glazige ogen, alsof zij die ene nacht in één seconde opnieuw beleefde, werd het avontuur van “Alma Zichtopzee en het penseel van de heer", afgesloten.

Einde