Ik zou net gaan eten toen hij langskwam. Hij stond er op mij zo een en ander te vertellen over de mensheid. Dingen die mij wel eens konden interesseren en die hij wist, als buitenstaander.
Maar wat wist hij dan? En was het ècht zo dringend?
Hij praatte en praatte, en bleef maar uitweiden. Veel nieuw was er echter niet bij vond ik, over de mensheid dan. Integendeel, ik denk dat ik hem uiteindelijk meer heb geleerd dan omgekeerd.
Later ontmoette ik mensen die hem beter kenden en dikwijls met hem hebben gesproken. Ze prezen hem de hemel in. Wat hij niet allemaal wist! En dat voor een buitenstaander.
Ja, voor een buitenstaander wist hij wel een en ander, maar wat hebben wij daaraan? Als mensheid?
Dàt heeft hij namelijk nooit verteld.
2 opmerkingen:
Dat maakt ook niet zoveel uit. Een mensheid staat erom bekend alles waar ze iets aan heeft in de wind te slaan. Mensheden zijn eigenwijs.
voor zapnimf:
Precies, het is dan ook teleurstellend dat zo'n buitenstaander zich niet wat assertiever opstelt, in plaats van oeverloos te leuteren over dingen die wij ingewijden toch al weten.
Een reactie posten