Jan Becaus

Kris had een nieuwe werphengel en was daarmee gaan vissen.

Zijn vrouw Joanna bleef thuis omdat er volgens haar horoscoop vandaag een bijzondere ontmoeting inzat en zij dacht niet dat de waterkant daarvoor de juiste plek kon zijn (met Kris erbij), maar dat laatste zei ze niet hardop.

Ze had nog maar pas Kris' zondagse broek gestreken of daar zat ineens God aan de keukentafel, vermomd als Jan Becaus, om vertrouwen in te boezemen. Met haar vrouwelijke intuïtie had zij Hem echter onmiddellijk door: dat koketteren met die slecht genezen stigmata lag er te dik op. Gelukkig maar, want Joanna was een fervente VTM-kijkster en kende de VRT journalisten niet.

"Mag ik een Petit-Beure," vroeg Jan en tezelfdertijd nam hij er drie uit de blikken doos.
"Doe alsof je thuis bent, dat ben ik ook," grapte Joanna, onderwijl de strijk in het washok opbergende, "Wat kom je doen?"
"Och, je zult je horoscoop al wel gelezen hebben, een schok kan het dus niet zijn. Ik kom je een aanbod doen!"
"Een aanbod? En ben ik verplicht het aan te nemen?"
"Natuurlijk niet, anders was het een bevel. Het is nogal delicaat."
"Wat is het dan?"
"Onze Vader vraagt zich af of jij niet de geschikte persoon bent om een Goddelijk Kind ter wereld te brengen."
"Een Goddelijk Kind? Ik?! Weet Hij dan niet dat mijn bekken nogal smal is? En dat ik een full time job heb?"
"Ja hoor, maar overal kan een mouw aangepast worden. Bovendien, met dat soort obstakels kunnen wij het wat miraculeus doen lijken."
"Om eerlijk te zijn heb ik geen zin om zo'n kind op de wereld te zetten. Wat moet daarvan terechtkomen?"
"De bedoeling is dat het een meisje wordt."
"Een meisje?"
"Ja, we willen het deze keer helemaal anders aanpakken. Omgekeerd!"
"O vandaar de idee van een meisje! Enne... de financiële kant van de zaak. Dat kind moet toch niet kansarm opgroeien?"
"Helemaal niet. In feite zijn jullie nog niet rijk genoeg, maar daar doen we wel wat aan, als jij akkoord gaat tenminste?"
"Voor wie zie jij mij aan? Natuurlijk ga ik akkoord. Maar heu... hoe moet een en ander in zijn werk gaan? Toch niet met een vlekkeloze ontvangenis?"
"Neen, van die methode zijn wij inmiddels afgestapt… In feite heb ik nog wel een uurtje om boven..."

Tegen een uur of zes kwam Kris thuis met een zak vol vette karpers. Het kostte Joanna een uur en een half om ze allemaal schoon te maken, te fileren en in de diepvries te leggen.

"O ja, ik heb onderweg ons lottoformulier laten valideren en kijk eens wat ik bij het buitenkomen van de krantenwinkel heb gekregen van een man die in het klooster is ingetreden en een gelofte van armoede en abstinentie heeft gedaan, gewoon omdat ik hem liet voorgaan."

Het was een kanjer van een diamant. Zelfs hun kerstboom had nooit zo mooi geflonkerd.

"Leek die man soms op Jan Becaus?" vroeg Joanna.
"Van de VRT? Hoe raad je het?"
"O Kris, ik moet je iets vertellen. Niet boos worden."