De laatste tijd krijg ik meer en meer zin om weer indiaan te worden. Één met de natuur. In harmonie met het plantaardige. Kenner van het dierlijke. Ik denk eraan me terug te trekken in het Zoniënwoud, ver van de bewoonde wereld, waar alleen het lover ruist. Ik houd mij wel in leven met insecten en knollen of af en toe een konijn. Het is raar dat niemand daar tegenwoordig nog oog voor of zin in heeft. Leven als een indiaan is een ambitie die je nog maar zelden hoort uitspreken.
O! U acht het niet haalbaar?
4 opmerkingen:
mijn zweettent ruilen met Uw binnenzee ? Ik heb altijd al een bootsvrouw willen zijn
Oh Blogbaas, ik zie het helemaal haalbaar, dat spreekt voor zich. U kent toch mijn liefde voor... de indianen(vehalen).
Denkt u dat het Zoniënwoud voldoende afgelegen zal zijn?
Zou u er niet worden gadegeslaan?
Zou er verder plaats zijn voor mij?
En natuurlijk is dat dan de ideale plek om een zweethut te bouwen.
Ergens in de buurt van de tipi.
Ik wens het u toe !
voor residence fortunia, sodade en tantieris:
Ik denk dat het Zoniënwoud perfect is, zeker als het klimaat nog wat opwarmt. Er is geloof ik wel ruimte voor een kleine stam van zo'n 20 mensen.
En wie mij (ons) wil gadeslaan zal van ver moeten komen! Indianen horen indringers toch al uren op voorhand afkomen? Een vluchtend hert, opvliegende vogels, ... dat zijn dingen die elke indiaan "leest" zoals een westerling zijn horloge.
Een reactie posten