Bij de schuwe maar welbespraakte vrouwen

Hoe ik zo plots bij hen terechtkwam weet ik niet.
"Hé," riepen zij, "Meneer!"
"Bedoelt U mij?" vroeg ik verbaasd maar ook wel enigszins blij verrast.
"Natuurlijk, wie anders, U bent toch de enige keurige man hier?"
Ja hoor, dat was waar. Als er iemand als meneer aangesproken mocht worden was ik het wel.
"Luister," vervolgde de blondine, "wij zijn schuwe maar welbespraakte vrouwen en hebben dientengevolge nog niet veel meegemaakt betreffende de dingen des levens. Kan u ons misschien bijstaan?"
"Jullie bijstaan?" vroeg ik, "Hoe dan?"
"Met diepe ervaringen," zei de brunette met de diepgaande ogen, "diepe onvergetelijke maar weldadige pijnen bijvoorbeeld. Nu!"
"Diepe onvergetelijke maar weldadige pijnen?"
"Ja, diepe onvergetelijke maar weldadige pijnen, of zo maar wat gewaarwordingen kan ook wel," voegde zij er milderend aan toe.
"Maar zo ben ik helemaal niet," riep ik naar waarheid uit, heel goed beseffend welke kans ik liet schieten.
"Wel," hernam de meest rondborstige die nooit opgaf, "geef ons dan maar zo'n vibra... vibradinges."
"U bedoelt een vibrator," zei ik, "die kan ik wel voor jullie kopen. Binnen enkele dagen breng ik jullie een vibrator."
De lenigste schudde bedenkelijk met haar hoofd. "Nee, laat maar, wij hoeven geen vibrator. Weet je wat wij willen? Machtige en oprechte gevoelens, maar die heb je zeker ook niet?"
"Nee," zei ik, alhoewel er toch een en ander bij me opkwam.
"Tja," vervolgde die met de zachte oorlelletjes, die mij ook de streelbaarste leek, "geef ons dan maar eh... een kind. Of anders een treinabonnement, daar kunnen wij wel wat mee aanvangen, of moederlijke gevoelens, dat lijkt ons ook wel wat. Of nee, doe maar gewoon geld, ja, geld. In een enveloppe."
"Ik zou werkelijk niet weten waar ik gewoon geld vandaan zou moeten halen," zei ik opnieuw naar waarheid (over geld lieg ik zelden, het is mijn vrouw die thuis het geld beheert.)
"Man," spraken zij in koor, "wat zeik je toch, alsof wij met geld te bevredigen zijn. Wij willen sex appeal en een mooie toekomst en ook nog.... Ach wat, laat maar zitten. Wij begrijpen het al, wij hebben ons deerlijk in jou vergist. Jij kan niks voor ons doen. Helemaal niks. Wij hebben ons helemaal verkeken op dat slome pak dat je draagt."
"Ja," zei ik, "dat ziet mijn vrouw graag. Ik heb er zo drie."
"Doe haar de groeten, zij verdient jou volkomen."
Toen liepen zij giechelend een straatje in.
Ik keek ze peinzend na en ging toen recht naar huis.

"Zou je echt een vibrator voor hen gekocht hebben?" vroeg mijn vrouw.