De kantoorvoorwerpen

"En? Hoe was het op kantoor vandaag?"
"Ach, zoals gewoonlijk."
"En de kantoorvoorwerpen? Vlot het al wat?"
"Tja... dat zal nog wel even duren. Je weet hoe verzot ik op ze ben, maar het blijven toch eigenzinnige dingen. Soms verbergen ze zich dagenlang terwijl ik zou zweren dat ze in de onderste la zitten. Latten, paperclips, printerinkt, mobilofoonladers, fluo's, post-it, ...
Je denkt dat je ze onder de knoet hebt en dan laten ze zich pardoes vallen op de grond. Zoals de punaises vandaag."
"Jeetje. Hoeveel?"
"Vierenzeventig… Och, het is een test. Ze weten dat ik nieuw ben.
Vandaag heeft mijn bakje Inkomende post mij goed voor het lapje gehouden. Bleek het eigenlijk het bakje Uitgaande post te zijn... Klassiek natuurlijk, maar ik ben er wel ingestonken."
"Je moet je meer laten gelden."
"Ja, dat heb ik me ook voorgenomen... Weet je wat het is? Ze voelen zich belangrijk. Onvervangbaar. Maar in plaats van een gesprek aan te gaan hullen ze zich in stilzwijgen. Dat zal wel bijdraaien op termijn. Het zijn tenslotte kantoorvoorwerpen. Zij weten ook wel dat we alleen op onze samenwerking zullen worden afgerekend en daar hebben zij meer bij te verliezen dan ik."
"Wees toch maar voorzichtig, je weet hoe het afgelopen is met je vorige baan."
"Begin daar nu niet weer over. Het was maar een nietjesmachine. Ik had me niet mogen laten gaan, dat is alles."
"Wind je niet op Jan en mag ik nu de krant?"
"Ja, nog even dit artikel en dan..."