Vingerwandelen, getuigenis van een ex-kampioen

Wat vreemd toch hoe een mens dingen kan vergeten en zich diezelfde dingen later, soms jàààren later, weer herinnert.

Het feit bijvoorbeeld dat ik in mijn jeugd een fervent vingerwandelaar was. Hoe ik dat ooit heb kunnen verdringen begrijp ik niet, want ik heb werkelijk kilometers gevingerwandeld.

K-I-L-O-M-E-T-E-R-S!

Het begon met het traject van school naar huis, maar al vlug kreeg ik de smaak te pakken en trok ik er een keer of drie per week op uit om langere afstanden af te kunnen leggen. De Stationstraat, de Rooseveltlaan, De Leuvensestraat, De Vilvoordelaan (met de zijstraten inbegrepen uiteraard).

In de paasvakantie van mijn laatste jaar hoger middelbaar leverde ik echter mijn belangrijkste prestatie: een heuse "Dodentocht van Bornem" van het vingerwandelen:

Zaventem-Brussel!

Gezwind met de vingers over gevels, vensterbanken, muurtjes, schuttingen, poorten, enz.
U kan zich dat niet voorstellen!

Ziehier het onvergetelijke traject.
10 km puur vingerwandelgenot!

Startpunt: Kapper Candel in de stationstraat te Zaventem - Parklaan richting Leuvensesteenweg - Aan de Leuvensesteenweg rechtsaf
richting en dwars door Sint-Stevens-Woluwe - dwars door Evere - dwars door Schaarbeek (Thomas Vinçottestraat, Verbiststraat, Eeckelaersstraat, Rouen Boviestraat) - dwars door Sint-Joost-ten-Noode via de Armand Steurssquare, de Oogststraat, het Houwaertplein, de Gemeentestraat, de Chaletstraat, de Warmoesstraat, de Uniestraat, de Grensstraat, het Queteletplein - aankomst in Brussel - langs de Bischoffsheimlaan - de Kruidtuinlaan - de Asstraat - de Blekerijstraat en dan uiteindelijk de Nieuwstraat!

(Alwaar ik mijzelf beloonde met een overheerlijke Brusselse wafel.)

Zou de jeugd van tegenwoordig dit nog kunnen opbrengen? Of is een SMS-duim zowat de limiet van hun lichamelijk uithoudingsvermogen?

Ik sta in elk geval ter beschikking om mijn ervaring door te geven.