Goed bestuur

Ook aan de behoeften van de lange afstandzwemmers wordt tegenwoordig gedacht.

Zo kreeg ik onlangs bezoek van een wel zéér lange afstandzwemmer. Hij wou een kopje koffie. Wie ben ik om zulks te weigeren onder het huidig bewind? Ik zuip trouwens zelf liters koffie en heb altijd een vers kannetje staan.

"Komt u maar binnen," zei ik nadat hij had aangeklopt, "met melk en suiker?"
"Neen, zwart volstaat."
"U houdt van pittig. Mag ik u ook een wederdienst vragen?"
"Uiteraard, dat spreekt vanzelf, al wat maar in mijn macht ligt," sprak de zwemmer.
"Gewoon mijn bed opdekken en mijn vrouw wassen."
"Met veel plezier."
"Goed, zwemt u maar naar boven, het is links achter in de gang."

Met forse slagen zwom hij de trap op en na een half uurtje dook hij weer sierlijk over de balustrade naar beneden, mijn keukentje in.

"Uw vrouw is nog heel appetijtelijk voor haar leeftijd, als u mij toestaat dat te zeggen. Voor een nijlpaardachtige is haar huid echt ook heel zacht."

"Dank u wel voor het compliment, wenst u nog een kopje?"

Ja, sinds de aquariumwetten is de verstandhouding tussen werkende mensen en lange afstandzwemmers er heel wat op vooruit gegaan. Goed bestuur werpt zo stilaan zijn vruchten af.