Bistroze of sociale dronkenschap is een ziektebeeld dat zich vooral manifesteert bij mannen die na stevig pintelieren weer onder nuchtere mensen komen. Collega's of klanten. De ziekte wordt vandaag de dag ook vaak gediagnosticeerd bij sociale partners in perioden van onderhandelingen, gestereotypeerd overheidspersoneel of idem werklozen.
De symptomen werden voor het eerst beschreven door de Franse artsen Pernod en Calvados, bij mensen die boven hun theewater raakten in populaire bistro's, na te hebben gepoogd zorgen ofwel te vergeten ofwel complexloos, met een goed gesprek uit te praten onder gelijkgestemden. Precies tijdens die gesprekken wordt het fundament voor de oorzaak van de klachten in feite gelegd: het praten gaat namelijk gepaard met het in steeds toenemende mate tot zich nemen van geestrijke drank, in die mate dat het niet meer verwerkbaar is binnen sociaal aanvaardbare termijnen. Meestal bedoelt men hiermee de daarna volgende werkuren.
De daaruit voortvloeiende dronkenschap valt doorgaans goed te verbergen, tenzij men na het nuttigen van de overdosis opnieuw economisch of sociaal rendabele prestaties moet leveren. Bistrozepatiënten verkeren haast allen in dit laatste geval. Er rijzen dan doorgaans problemen waarvan de patiënt op het moment zelf de reikwijdte niet helemaal correct inschat. In het ergste geval meent hij de situatie recht te kunnen zetten met nog meer alcoholverbruik ("om het vliegend varken te verjagen!"). Rampen zijn dan niet te overzien. Een bistrozepatiënt kan zijn ziekte eigenlijk alleen voorkomen door niet te veel en niet te diep in het glas te kijken (er komt dan weinig alcohol in het bloed terecht) en door tijdig weer onder de mensen te komen (het lichaam behoudt dan het vermogen de mindere hoeveelheid alcohol uit het bloed te "wassen" of via de adem af te voeren). Een echtgenote of een beperkt bedrag aan zakgeld helpen bij het plannen van de hoeveelheid alcoholopname om (over)verzadiging te voorkomen.
Veel en/of zwaar drinken verergert het probleem alleen maar: in tegenstelling tot het maatschappelijk geloof is gewenning geen garantie voor aanvaardbaar voorwenden van nuchterheid. Zelfs niet als men zich, zelfs waggelend, aan alle voorschriften houdt.
Om al die redenen wordt bistrozepatiënten aangeraden, als een duik in een café onweerstaanbaar of onvermijdelijk is, om de laatste 2 uur voor het verlaten van het etablissement, er geen alcohol meer te drinken. Dit vergt een bovennormale aanleg voor kwaliteitsvolle tijdsindeling en is slechts zeer weinigen gegeven. In ons land is slechts één geval bekend. Een zekere heer R. De Ridder.
De verschijnselen van bistroze zijn hoofdpijn, duizeligheid, pijn in de spieren en gewrichten (anders dan spierpijn door inspanning!), drang tot steeds gelijk willen krijgen en mensen niet laten uitspreken. Bij ernstige gevallen kan het slachtoffer buiten bewustzijn raken en/of dingen doen die hij zich later niet meer herinnerd. Vaak zulke erge dingen dat zijn vrienden zich schamen om hem er aan te herinneren.
Waar bistroze door de eeuwen heen doorgaans een mannenaangelegenheid was en is, is thuisdrinken of Aperitivus Domicilium de eigentijdse vrouwelijke variant. Met precies dezelfde spijtige consequenties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten