Zopas las ik een blog waarvan mij alweer de naam ontschiet, maar het existentieel probleem dat er werd voorgeschoteld is niet min.
Stel dat mijn zoon, een nette jongen (proper op zijn eigen) en niet echt onverstandig, kortom een aardje naar zijn vaartje, thuiskomst met een meisje dat hij met recht en reden zijn verloofde gaat noemen. Een meisje dat wij, bezorgde ouders, bovendien ook zo zullen erkennen en al vlug gaan beschouwen als een volwaardig lid van ons gezin. Tot hiertoe geen probleem,
MAAR STEL DAT IK OP DAT MEISJE VERLIEFD WORDT!
Wat moet ik dan aanvangen?
Een ongeschreven mannenwet zegt dat je afblijft van het lief van je beste vriend, maar hier gaat het om het nog hypothetische lief van mijn zoon en riskeer ik voor de rest van mijn leven geconfronteerd te worden met de warme en tedere gevoelens die dan in mij zullen woelen. Wat moet ik doen in die situatie? Zoveel mogelijk niet thuis zijn als zij langskomen?
Is het is misschien daarom dat mijn vader deed of hij niks zag in mijn huidige vrouw en dat hij nu acht maanden per jaar in het zuiden van Europa overwintert?
U ziet, het is niet zo moeilijk om aan het piekeren te slaan.
Er is ook nog de andere optie: mijn vrouw en de niet meer zo hypothetische vriend van mijn dochter. Als zij eveneens tedere gevoelens krijgt (mijn vrouw bedoel ik), zal zij het mij dan opbiechten?
Stel dat mijn zoon, een nette jongen (proper op zijn eigen) en niet echt onverstandig, kortom een aardje naar zijn vaartje, thuiskomst met een meisje dat hij met recht en reden zijn verloofde gaat noemen. Een meisje dat wij, bezorgde ouders, bovendien ook zo zullen erkennen en al vlug gaan beschouwen als een volwaardig lid van ons gezin. Tot hiertoe geen probleem,
MAAR STEL DAT IK OP DAT MEISJE VERLIEFD WORDT!
Wat moet ik dan aanvangen?
Een ongeschreven mannenwet zegt dat je afblijft van het lief van je beste vriend, maar hier gaat het om het nog hypothetische lief van mijn zoon en riskeer ik voor de rest van mijn leven geconfronteerd te worden met de warme en tedere gevoelens die dan in mij zullen woelen. Wat moet ik doen in die situatie? Zoveel mogelijk niet thuis zijn als zij langskomen?
Is het is misschien daarom dat mijn vader deed of hij niks zag in mijn huidige vrouw en dat hij nu acht maanden per jaar in het zuiden van Europa overwintert?
U ziet, het is niet zo moeilijk om aan het piekeren te slaan.
Er is ook nog de andere optie: mijn vrouw en de niet meer zo hypothetische vriend van mijn dochter. Als zij eveneens tedere gevoelens krijgt (mijn vrouw bedoel ik), zal zij het mij dan opbiechten?
2 opmerkingen:
Gaat ze nooit doen '' het opbiechten'' maar beter ééntje waar je positieve gevoelens bij hebt dan ééntje die je haat, niet?
Ik haat geen mensen. Dat is dan toch een van de weinige kwaliteiten die ik heb.
Je antwoord brengt mij echter wèl op andere ideeën.
Een reactie posten