Zo nu en dan sta ik nog stiller bij "de dingen des levens" dan op andere werkdagen.Er hangt vandaag een toefje vrieslucht in de stad en ik was net van plan wat financiële rapporten door te nemen toen een collega met iets interessanter op de proppen kwam.
Toen zij vanmorgen de stad binnenreed, kwam zij langs een bouwwerf waar, dàt had zij spijtig genoeg op vijf minuten na gemist, blijkbaar iemand van een hoge stelling was gevallen.
"... er hingen geen hangnetten. Eén persoon probeerde het slachtoffer te reanimeren en de anderen deden gewoon niks. Zij stonden erop te kijken!"
Ja. Maar wat doe je in zo'n situatie? Je collega is net van de stelling gevallen. Hem eens goed doorheen schudden met zijn vijven? Opsinjoorke? Bouwvakkers zijn toch geen urgentiechirurgen?
1 opmerking:
Misschien moet er een keuzevak "urgentiechirurgie" op alle middelbare scholen ingevoerd worden?
Ik zou ook staan kijken. Met open mond. Met tranen in de ogen waarschijnlijk als die persoon mij dierbaar is.
Een reactie posten