- Zeg, besta ik wel voor jou?- Hoezo? Natuurlijk besta jij voor mij. Dat spreekt toch vanzelf. Wat scheelt er nu weer?
- Ach zo, dat spreekt vanzelf, je hebt mij nochtans nog niet één keer vermeld in je weblog! 't Is altijd Ingrid hier, An daar, kapper Candel zus en noem maar op, maar ik, je bloedeigen vrouw, ho maar! Dat is te veel gevraagd zeker? Ben ik niet goed genoeg of zo? Of te oud? Mogen de mensen niet weten hoe goed ons huwelijk is? Hoeveel wij ons inzetten voor het sociaal leven in de gemeente? Hoe fijn wij met elkaar omgaan?
- Euh... jazeker, maar zo'n blog is toch maar een hobby. Pure fictie.
- FICTIE!? En die tandpijn dan? Alsof die rekeningen fictie zijn. Pijnlijk herkenbaar zijn de dingen die jij daar zomaar in cyberspace slingert. God weet wie dat allemaal leest!!! Als de buren te weten komen dat jij Blogbaas bent, dan wil ik hier niet meer blijven wonen! Trouwens, waarom doe je dat helemaal op je eentje. Vind je dat niet achterbaks? Zo achter mijn rug?
- Euh...
- Neen, je moet geen uitvluchten meer zoeken, maar één ding mag je gerust weten: ik voel mij diep vernederd!
- Vernederd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten