Beste lezers en lezeressen van "Het Vliegend Eiland",
Enige weken geleden kwam ik er achter dat mijn man, hij noemt zich hier Blogbaas, er deze weblog op nahoudt. Met stijgende verbazing en groeiend ongeloof vernam ik aldus heel wat dingen over zijn voor mij verborgen zielenleven. Om niet te spreken van de kwetsende artikelen die hij over mij heeft geschreven, want ik kan u garanderen dat een en ander veel dichter bij de realiteit ligt dan u ooit kan bevroeden. Laat ik het zo stellen: achter elke kwinkslag verbergt zich een bittere realiteit.
Het is maar een onschuldige hobby, zei hij aanvankelijk, maar geconfronteerd met de door mij uitgeprinte feiten werd zijn verweer alsmaar zwakker, tot hij uiteindelijk tot inkeer is gekomen. Na een eerlijk gesprek als deugdzaam echtpaar zijn we tot de volgende afspraken gekomen:
1) Wij zullen gebruik maken van de diensten van een huwelijkstherapeut om de voedingsbodem van tal van voor mij pijnlijke verklaringen, in welke vorm ook, duidelijk te omschrijven, en zullen er dan samen wat aan doen.
en
2) Uiteraard mag hij zijn hobby verder blijven uitoefenen. Welke goede vrouw gunt haar man geen nuttige en/of onschadelijke bezigheid? Alleen zal ik voortaan redactioneel kunnen ingrijpen waar nodig. Niet door censuur uit te oefenen, maar onder de vorm van een "Recht op antwoord" of een "Duidend cursiefje". Op die manier meen ik u, het leespubliek, tal van verkeerde interpretaties te kunnen besparen.
Bij deze mag ik dus al ontkrachten dat mijn man beslist geen manegemeester in een circus is.
Ik hoop, trouwe lezers en lezeressen, dat u begrijpt hoe pijnlijk een en ander voor mij was, maar ik heb mijn man vergeven. Hopelijk vergeeft u hem ook. Hij bedoelt het echt niet kwaad. Alleen, hij kent de kracht niet van de woorden die hij publiceert.
Met oprechte groeten,
Martha,
voortaan a.k.a. "Blogbazin"
