Gisternacht stond ik op wacht.
Het was nu al de derde keer dat onze nachtrust verstoord werd door een zacht schudden en trillen van de muren en dat we 's morgens diep ingedrukte sporen vonden in onze tuin. Noch ik, noch Martha mijn vrouw, konden die sporen thuisbrengen.Daarom dat ik gisternacht op wacht stond. We moesten het weten.
En ja hoor, rond een uur of twee begon de grond weer te trillen. Omzichtig keek ik door een spleet tussen de gordijnen. Ineens werd alles duidelijk. In het maanlicht zag ik ze. Twee Afrikaanse olifanten, de een na de ander. Langs de oprit, liepen ze door onze tuin en vandaar door die van de buren naar het park. Vredig, als een oud echtpaar.
Nu kunnen we weer rustig slapen. We weten het nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten