Ik krijg de smaak te pakken!

Vandaag twee belangrijke activiteiten tot een goed einde gebracht:

Ten eerste: drie nieuwe blogs gecreëerd om professionele redenen, al zijn ze niet publiek toegankelijk. Het nieuws sloeg in als een (kleine) bom bij het doelpubliek. Blijkbaar is niet iedereen werken en communiceren via het internet gewoon. Ook een aantal van mijn collega's verklaarden mij zo goed als gek.

Ik laat mij echter niet van de wijs brengen. Als je merkt dat negentien van de twintig betrokken mensen een e-mail adres hebben en tegelijkertijd klagen dat er niet genoeg communicatie is, dan ligt het aanmaken van een weblog vanuit mijn optiek heel voor de hand.

Ten tweede: Drie warme maaltijden en één sandwichbuffet verorberd. Ik had het bij twee warme maaltijden kunnen houden maar wilde dat mijn vrouw niet aandoen. Zij heeft tot tien uur gewacht om mij een lekkere vissoep aan te kunnen bieden.
(Ik zou haast gaan denken dat zij iets wil goedmaken!)

Jan en Ingrid: Leven met een expert

- Je hebt van de zomer niks gedaan. NIKS!Besef je dat? De kelder niet gewit, de serre niet afgebrolen, de zolder niet opgeruimd, de slaapkamers niet behangen, mijn fiets niet hersteld, de oude tuinmeubelen niet naar het containerpark gebracht. NIKS!
- Ja, je hebt gelijk. Het spijt me. Ik heu..., ik wilde je niet teleurstellen.
- Mij niet teleurstellen?
- Ja schat. Ik was bang dat ik het verkeerd zou doen.

Zo kan het ook

- Och jààà, zo kan het òòk!
- Natuurlijk kan het zo ook, wat had je dan gedacht?
- Ik? Gedacht? Niks! Maar we doen het al jaren op dèze manier.
- Meen je dat? Dit is toch veel makkelijker.
- Uiteraard, maar we hebben het nooit vanuit die hoek bekeken.
- Hoe kan dat nu?
- Onze manier lijkt toch veel gezelliger.
- Gezelliger?
- Ja gezelliger, of telt dat niet?

Op z'n hondjes

- ... en toen stelde zij voor om het op zijn hondjes te doen!
- Op z'n hondjes? En hoe ging dat dan?
- Hoe dat ging? Het was fantastisch. De ober wist totaal niet waar hij het had toen hij ons bezig zag met onze borden uit te likken. Gelachen dat we hebben.

Kattenpis

- Jazeker, het smaakt naar kattenpis, maar de koffie die mijn vrouw voor me maakt drink ik met liefde op.

Vader's worsteling

- Moeder, is vader nu nog altijd zo erg verliefd op Adelheid, zijn blonde secretaresse?
- Ik weet het niet zeker mijn jongen, maar ik vermoed van wel. Hij slaapt nog altijd alleen in de logeerkamer zoals je weet.
- Inderdaad mama, het hangt werkelijk als een duistere schaduw over ons warme gezinnetje.
- Ja, maar hoe dan ook blijft het vader's individuele worsteling met zijn geweten. Begrijp hem echter niet verkeerd: hij bedoelt het goed en hij zal de juiste beslissing nemen.
- Ik hoop het mama, ik hoop het echt.

Commissaris Börner en de verliefde adjunct

2. Waarin commissaris Börner gaapt

'Weer actief aan het procrastineren, wachtmeester? Ook goeiemiddag, Serneels.'
'Ik had het net over die python in de koffer van die dierenarts, u weet wel, die car-jacking,' zei wachtmeester Somers totaal overbodig, want wat Serneels in zijn krantje schreef interesseerde Börner voor geen meter.
'O ja?' gaapte onze commissaris, 'Als adjunct Mens komt, wil je hem dan zeggen dat ik naar de senaat ben? Ik ben er uitgenodigd voor een werkgroep Internationaal Terrorisme.'
'Ja? Ik wou dat ik ook van die klusjes kreeg zo af en toe.'
'Rijd je mee Serneels?' vroeg Börner aan de journalist omdat hij wist dat die ook met de portier van de senaat had aangepapt in zijn onophoudelijke zucht naar "scoops".
'Heel graag,' zei Serneels.
Het was al kwart over vijf, maar nog steeds erg warm. 20° en dat terwijl de maand oktober toch al op zijn einde liep. Ons wachtmeestertje gaapte eens ostentatief. Waar bleef agent Allaerts toch, dan kon hij zelf naar huis.
Toen ging de telefoon.
Een vrouwenstem, laag en sensueel. Somers probeerde er zich een uiterlijk bij voor te stellen.
'Sorry dat ik u lastig val, maar mijn dochtertje... Zij is nog altijd niet terug van school en zij... zij... dat komt nooit voor... Ik... ik maak mij ongerust. Ik stoor u toch niet?'
'Helemaal niet, mevrouw,' zei Somers rustig. 'Daar is de politie voor, om u te helpen. Mag ik uw naam?'
'Van Geel. Paardenhotelweg 22 in Erps-Kwerps.'
Somers schreef nijver op, hij herinnerde zich nog donders goed de preek van Börner dat alle gevallen van mogelijk vermiste kinderen doorgegeven moesten worden aan de recherche. Een tweede zaak Dutroux was geen optie.
'Maakt u zich geen zorgen, mevrouw Van Geel. Ik verbind u nu door met iemand die u verder te woord zal staan.' Hij schakelde over naar de recherche en haakte pas in toen hij inspecteur Van Berlare aan de lijn had.
Hij zuchtte diep. Een scherp gevoel van onrust bekroop hem. Ach, dat meisje zou wel terugkomen. Erps-Kwerps was nu niet direct de Bermudadriehoek voor verloren gelopen kinderen.
Somers sloot even zijn ogen. Zijn dag zat er bijna op, straks was er de cupwedstrijd KV Mechelen - Germinal Beerschot, en dan vroeg naar bed.

Jeugdherinnering

Ik zal mama's woorden nooit vergeten.
"Kijk Yves, hier begon negen jaar geleden mijn existentiële eenzaamheid, waartegen je vader niets vermag."
Heeft zij mij toen besmet?

Mannen zijn smeltbaar

Er is een incubatieperiode van enkele dagen. Het begint met waterige oogjes, gevolgd door wak wordende knieën. Daarna kan het heel snel gaan,
maar echte plassen zijn zeldzaam.

Pang

Haar dood kwam al bij al nog vrij abrupt!

Rituelen

Ja, rituelen zijn zeer belangrijk. Daarom gedogen wij met veel plezier de 45-minuten durende tolkendans van onze secretaresses, alvorens zij voor ons officiële memo's in het Frans vertalen.

Het zijn olifanten

Gisternacht stond ik op wacht.

Het was nu al de derde keer dat onze nachtrust verstoord werd door een zacht schudden en trillen van de muren en dat we 's morgens diep ingedrukte sporen vonden in onze tuin. Noch ik, noch Martha mijn vrouw, konden die sporen thuisbrengen.Daarom dat ik gisternacht op wacht stond. We moesten het weten.

En ja hoor, rond een uur of twee begon de grond weer te trillen. Omzichtig keek ik door een spleet tussen de gordijnen. Ineens werd alles duidelijk. In het maanlicht zag ik ze. Twee Afrikaanse olifanten, de een na de ander. Langs de oprit, liepen ze door onze tuin en vandaar door die van de buren naar het park. Vredig, als een oud echtpaar.

Nu kunnen we weer rustig slapen. We weten het nu.

Een nieuwe lay-out

Ik wilde het wat strakker. Zodat ik mij meer op de tekst zou focussen en minder op automatische piloot terugvallen op leuke prentjes.

Hopelijk lukt het.

Vertrouwen

Echt vertrouwen doet mevrouw Agnes haar schoondochter nog steeds niet. Zelfs niet na al die jaren.

Het non-proliferatieverdrag in gevaar?

Diefstal van grote spaghettivoorraden is een van de belangrijkste ondermijnende factoren van de westerse economieën. Vermoed wordt dat een aantal ondemocratische landen hierachter zitten, niettegenstaande het mondiaal non-proliferatieverdrag.

In samenwerking met Interpol werd een cel gecreëerd die deze nieuwe dreiging in kaart moet brengen en beteugelende maatregelen dient voor te stellen.

Dat er groots opgezette organisaties achter zit is duidelijk: spaghetti in bulk neemt zeer veel plaats in en het vergt een professionele logistiek om het illegale transport te organiseren. Het hoeft geen betoog dat hierbij met de meest elementaire veiligheidsmaatregelen een loopje wordt genomen.

Met medewerking van de Amerikaanse douaneautoriteiten zullen hoogtechnologische spaghettidetectoren worden geplaatst in onze havens.

An en Jan

- ... in feite ziet Ingrid ons huwelijk meer als een broer/zus relatie.

- Een broer/zus relatie...? Ach, trek het je niet aan Jan, een leven zonder sex is het einde van de wereld niet.

Vrolijk Kerstmis!

Hij is er verdomme vroeg bij, zal je zeggen!

Vroeg? Dat weet ik nog zo net niet. Hier bij mij ligt de nieuwe Ikea brochure (geldig tot 31 december) .

Gezelligheid troef!!!

Al die rode kersballetjes en besneeuwde wintertakjes.

Als ik niet oplet verzoen ik mij nog met de mensheid.

Het is me dan ook wat, de mogelijkheden die Ikea mij biedt!

Dat begint met feestelijk nieuws:
1001 gloednieuwe decoratie-ideeën. Een magisch getal.
Niet 69 maar wel degelijk 1001!!!

Decoratie, geschenken, feestelijke tafels, kandelaars, verlichting, ....

En niks is duur.

Haast je, rep je, wees op tijd. Opdat je het je later niet beklaagt. Kom dan niet af met het verwijt dat ik niks gezegd heb!

Superglue

Ja, af en toe wil ik onbereikbaar zijn voor man en kinderen. En hier tegen het plafond lukt dat! Dank zij Superglue.

Superglue!

De oplossing voor moderne vrouwen.

Het onderhoud

Ik heb heel lang de boot kunnen afhouden maar vanmiddag heb ik hen dan toch ontvangen: An, Jan en Ingrid.
Volgens mijn secretaresse zou Floris er ook zijn, maar hij is niet komen opdagen.

Het was een vreemde ervaring om mijn eigen verzinsels voor mij te zien zitten. Kwaad en revendicatief. Of ik er nu eindelijk mee zou ophouden. Met al die nonsens over hen. Hen afschilderen als onaangepasten, wereldvreemden, zielepoten, gefrustreerden, trutten, zazous uit de jaren vijfitg!
Die laatste opmerking kwam van Jan. Hij weet blijkbaar toch niet helemaal wat dat betekent, want dàt verwijt houdt toch geen steek.

- Dat was helemaal mijn bedoeling niet! Jullie zijn gewoon verzinsels, zonder meer. Je hoeft daar niks achter te zoeken. Ik moet toch met iets mijn tijd verdrijven. Beter dat dan aan de drank, of niet?

Maar ik kon hen helemaal niet overtuigen.

- Wij zullen het aan je vrouw vertellen!
- Weten ze wel op je werk waarmee jij je bezig houdt?
- Waarom laat je ons niet eens iets positief doen? Een Aziaatje adopteren of zo? Of een negertje, zoals Madonna!

En nu twijfel ik dus. Niet omdat ze mij bedreigen, ik heb al erger meegemaakt, maar misschien hebben ze gelijk op een andere manier en moet ik er maar helemaal mee ophouden.
Compleet.
Met deze blog.

Is dit trouwens wel een blog?

Ik kan met de hand op het hart beweren dat vijfennegentig percent van wat ik tot nu toe heb geschreven fictief is.

Maar het zal toch wel ergens vandaan komen, verweet Ingrid mij?

Of misschien moet ik wat beter doseren. En zorgvuldiger uitkijken. Zodat de nietsvermoedende lezer toch op een of andere manier weet waar hij aan toe is (met symbolen of zo).

- Wel, ik zal zien wat ik kan doen, maar ik beloof niks, zei ik toen ze gedrieën ontevreden maar gedecideerd mijn kantoor verlieten.

Eén ding heb ik uit deze ontmoeting echter wel geleerd: An is véél knapper dan ik dacht!

Sirtaki

padiii i i i m.....

padiii i i i m.....

piridadiiiim....

padiii i i i m.....

padiii i i i m.....

piridadiiiim....


parintimpimpimpimpimpimpimpim
parintimpimpimpimpimpimpimpim (accelerando)
piridiriparimpimpimpimpimpimpim
parimpimpimpimpimpimpim


Ja, dit is'm, de sirtaki van Zorba.
Geen sinecure om hem accuraat neer te schrijven, zo zonder bouzouki!

Ingrid en Jan zijn eerlijk

- Ingrid, mag ik je iets vragen?
- Natuurlijk Jan, waarom zo formeel?
- Tja waarom...? Wij zijn per slot van rekening al negen jaar getrouwd. Welnu .... eeehh.... feek jij soms een orgasme?
- Hè? Wat een rare vraag, wil je dat ècht weten?
- Natuurlijk!?
- Wel, inderdaad, soms wel.
- SOMS WEL !!!!?????
- Da's toch niet erg. Ik doe het alleen maar als het vlug moet gaan.
- Vlug moet gaan?
- Ja, dat kan toch gebeuren?
- Misschien... zo nu en dan, al ben ik mij daar niet zo van bewust, maar goed, nu we toch open kaart spelen, ik feek het nooit hoor!
- Dat weet ik Jan, dat weet ik.

Maar hoe? Dat wist hij nog niet precies.

Genezen!

Enkele weken geleden vertelde ik al hoe ik getroffen werd door een zeldzaam verschijnsel, een soort van ziekte of misgroei. Het feit van die penis die op mijn hoofd groeide. Welnu, ik ben blij te kunnen zeggen dat ik ervan af ben. Een ouderwetse peniciline-kuur en een aggresieve shampoo die tot diep in de hoofdhuid doordringt hebben de zaak geklaard.

Het enige waar ik nog mee zit is het resterende haar. Voorlopig, en tot ik op een betrouwbare manier het verschil kan aantonen tussen wat er al stond en wat door mijn aandoening werd gecreëerd, ben ik persona non grata bij mijn kapper Candel in Zaventem. Voor mij is dat een haast onmogelijke zaak, ik kroes overal.

"Nee, ik doe geen schaamhaar," zo wimpelde hij mij af in een volle wachtzaal.

Net gemist?

Er is nu wel "net gemist" als een van die nieuwerwetse onmisbaarheden van de multimediale maatschappij, maar waar men mij - de kritische consument en betere belastingbetaler - pas echt mee over de brug zal krijgen is het omgekeerde: de "Ik kan niet wachten!" functie!
Om laat ons zeggen twee uur eerder dan het in de programmagidsen beloofde tijdstip al naar mijn voorkeursfilm of kwis te kunnen kijken.

Technisch mag dat toch geen probleem zijn!

Een zonnige dag met Speedoo en Lorelei

- Dag Lorelei.
- Dag Earl.
- Het was een mooie zonnige dag hè!
- Ja, geen zuchtje van een wolk aan de hemel
- En de mensen allemaal zo blij van zin, geen gevloek, geen geklaag.
- Ja, wat een zonnige dag al niet vermag!
- En dan de vogeltjes in de bomen!
- Vergeet ook de transistor van dat koppel niet, de hele tijd niks dan onze lievelingsliedjes.
- Ben jij echt navigator op een schip?
- Ja, ik woon in Nieuwpoort. En jij? Zit jij echt nog maar in je laatste jaar van het Atheneum?
- Yep, maar dat kan mij niet veel schelen. Ben ik echt je enige vriendin?
- Ja hoor.
- Weet je wat, ik noem je Speedoo!

(met dank aan Paul Simon)

Auto's en seks

... ik heb nooit het verband begrepen.

Ingrid en Jan kennen het andere geslacht

- Ingrid, vandaag maakte ik een bijna fatale fout.
- Hoezo schat?
- Wel, vanochtend kwam An haastig aangelopen. Zij dacht dat ze te laat was op het werk en het scheelde niet veel of ik had haar gezegd dat zij er van ver nog mooier uitziet dan van dichtbij.
- Wat is daar mis mee?
- Ingrid, ik kèn de vrouwen toch! Mooi van ver, maar ver van mooi, dat zeggen jullie toch onder elkaar! Gelukkig beet ik nog net op tijd op het puntje van mijn tong.
- Hè? Nee hoor Jan, dat zeggen wij over mannen, over elkaar zijn wij véél explicieter.

Commissaris Börner en de verliefde adjunct.

1. Waarin Commissaris Börner uit de lift komt.

'Frank Deboosere heeft weer eens gelijk. Prachtweer is het. De seizoenen zijn ècht niet meer wat ze waren. Dat is al zo sinds de ramp in Tsjernobil, let maar op mijn woorden: het is allemaal de schuld van de Russen. Maar goed, wie heeft er iets tegen op goed weer, behalve de boeren natuurlijk.'
Wachtmeester Somers had het tegen Diederik Serneels, verslaggever en duivel-doet-al bij de lokale krant Het Vrije Geluid. Die liet zich het geleuter kalmpjes aanleunen en antwoordde zo nu en dan om Somers niet te mishagen.
'O ja? Da's een interessante theorie! Misschien schrijf ik er wel een artikel over. Ik zal je als bron vermelden.' ondertussen krabde hij intensief aan zijn ballen. Dan ineens keek hij Somers priemend aan. 'Heb je echt geen pakkend weetje voor me?'
Zijn gekrab werkte aanstekelijk want Somers begon zich nu ook te krabben. Met een zucht opende hij het logboek en vlooide er de laatste aantekeningen op na.
'Een aanrijding op de Bergensesteenweg. Een rare zaak met wel dertig allochtone getuigen die verklaren dat de vrouw die aangifte kwam doen verantwoordelijk is voor het ongeluk. Dat was vorige vrijdag. Heb je daar wat aan voor Het Vrije Geluid?
Of hier, zaterdag, een Turk die kwam melden dat zijn vrouw vermist is, maar ondertussen weten we van de sociale dienst dat zij in een vluchthuis zit, het huiselijk geweld beu. Is dat iets? Een artikel over culturele verschillen en integratie of zo? Of kijk hier, vanmorgen, een car-jacking met als complicatie dat er in de koffer van de auto een python zat. De eigenaar is dierenarts en was net op weg naar de zoo van Planckendael. Benieuwd welk gezicht de dieven zullen trekken als ze dat beest vinden.'
'Rommel.' zei Serneels.
'De Duitse veldmaarschalk! Ga je het daarover hebben? Heel actueel.' Somers hield ervan zo nu en dan de draak te steken met de opdringerige journalist. Serneels kwam al jarenlang, bijna dag in dag uit, op het politiebureau bedelen om nieuwtjes.
'Zeg, hoe gaat het de laatste tijd met adjunct Mens?' Het kwam niet vaak voor dat Serneels belangstelling toonde voor zijn medemens, zeker als die bij de politie werkte.
'Ach, dat blijft een droevige zaak. Om op zo'n manier met je vrouw opgescheept te worden en in je eentje twee kinderen groot te moeten brengen.'
Serneels slaakte een sombere, een beetje piepende, zucht. 'Inderdaad, als er iemand is die zoiets niet verdiend dan is het wel Mens,' zei hij. 'nou ja, dat is het lot, hè?'
'Ja. Vorig jaar om deze tijd begon ze plots wat raar te doen, vergeetachtig en zo. Half november was ze stapelgek en paranoïde en op Kerstdag kreeg ze dan die hersenverlamming. Sindsdien is ze een plant. Pas zevenendertig jaar. Een bloedmooie vrouw.'
'Ik hoop dat Mens het uiteindelijk toch zal kunnen verwerken, ze waren zo'n gelukkig stel.'
'Man, verliefd dat die twee waren, dat hou je niet voor mogelijk na vijftien jaar getrouwd te zijn.'
Plots trok Somers zijn uniformjasje recht en hij ging rechtop staan want de liftdeur gleed open en de imposante gestalte van commissaris Börner vulde de gang.

Telkens wanneer ik een einde wil maken aan mijn huwelijk dat verworden is tot een gruwelijke sleur

Telkens wanneer ik een einde wil maken aan mijn huwelijk dat verworden is tot een gruwelijke sleur overkomt het mij: de bezoekjes van hoogintelligente gezantschappen van buitenaardse beschavingen. Niet dat zij mij raad komen geven. Dat niet, maar ik meen te mogen zeggen dat ik een bevoorrechte getuige ben van hun bezoekjes en dat leidt mij telkens weer af van de plannen die ik met mijn vrouw heb.

Al drie keer in de afgelopen vijftien jaar was ik getuige van hun vreemde activiteiten hier op aarde. Wees gerust, zij hebben het niet slecht met ons voor. Integendeel, bepaalde aspecten of voorwerpen uit onze maatschappij zijn zelfs het voorwerp van hun diepgemeende belangstelling en respect. Getuige hiervan is hun recent bezoek aan "Meubelen Moens" aan de Boomsesteenweg waar zij zich een aantal hebbedingetjes verschaften. De verkoopsslogan: "Wij hebben iets voor elke ruimte" krijgt er een bijzondere betekenis door.

"... het ultieme voorbehoedsmiddel!" hoorde ik hen giechelen, toen ik hen bespiedde tijdens het inladen van die sofa.

Engels perkje

Een toch courante variant die ik in Flair's artikelen over het bijscheren van schaamhaar niet teruggevonden heb is het Engels perkje. Anders toch een klassieker in Vlaanderen!

Bij deze dus.

Een woordje van Blogbaas

Zoals de trouwe lezers weten besteed ik uiterste zorg aan inhoud en evenwicht van deze weblog. Dat lukt niet altijd even goed en ik moet erkennen dat een aantal personages in de vergetelheid lijken te geraken. Toch wil ik iedereen gerust stellen, ik heb er geen enkel geschrapt. Op een of andere manier zullen zij (Oom Floris, Axel, ...) wel weer opduiken.

Het meest acuut is het echter gesteld met Börner, onze onversaagde misdaadbestrijder.

Pebo, een raadgever van het eerste uur en in zekere zin medeoprichter van het Vliegend Eiland, heeft mij onlangs streng terecht gewezen en eiste nieuwe avonturen van zijn held. Ja, hij is eraan verslingerd, hij meent er zichzelf in te herkennen! Welaan, ik kan hem nu gerust stellen. Ik heb een nieuw avontuur verzonnen. Voortaan krijgt u (lezer) weer op geregelde tijdstippen, een aflevering van een spannend avontuur.

Het is niet makkelijk om Blogbaas te zijn, maar iemand moet het doen.

Blogbaas

Ingrid en Jan

- Echt goed zitten die afleggertjes van Madonna toch niet!

Moederkeszalf

Dat woord heb ik de afgelopen veertien dagen wel drie keer opgevangen, maar ik vraag mij af waarom niemand spreekt over "vaderkeszweet"? Dat is toch véél zeldzamer!

Operatie

Heb ik het al gemeld? Onze Operations Manager is geopereerd. Aan zijn rechterhand.
Hij blijft een week of twee in het ziekenhuis.

Nu zitten we hier.
Als een hoopje linkerhanden bij elkaar.

Kiezing (2)

Verkiezingen zijn eigenlijk straffer dan jaarmarkten: 's avonds is er nog even veel keuze als 's morgens!

Kiezing

Om tien voor zeven, nadat zij haar tanden had gepoetst wist Maria het zeker. Zij zou stemmen voor de jongen met die modieuze das.

"Ik ben gelukkig getrouwd met twee kinderen. Mijn hobby's zijn fietsen en de hond uitlaten. Ik hou van onze gemeente en sta paraat om het leven hier nog beter te maken"

Hij kan het goed zeggen.

Gelukkig is hij getrouwd en ik zie ook graag honden dacht Maria.
Misschien kwam hij ook handen schudden bij de ingang van het stemlokaal.

Toen moest zij alleen nog even zoeken naar haar identiteitskaart.

Gezinsvocabularium

Ik denk dat het in alle gezinnen bestaat.

Vooral als er kinderen zijn.

Woorden die alleen in gezinsverband ontstaan en begrepen worden.
Zo aten wij toen ik klein was thuis RUS!
En ik eet dat nog altijd héél graag.

Ingrid en Jan en de toeper

- Schat, ik heb vannacht scheef gelegen, zie je geen woeper in mijn haar?
- Een woeper? Daar achteraan links? Neen hoor, dat is een kleine toeper.
- EenTOEPER? Dan maak ik nog snel even mijn haar nat en kam het eruit. Dank je schat.

Vuile manieren

Karel van Eetvelt van Unizo kan zich veel permiteren, maar toen hij zich aan vuile manieren waagde, werd er vlug met hem afgerekend.

Blogbaas en de ijsbeer

Ik ben moe, doodmoe.

Een week tandpijn, slecht slapen en veel geleuter op het werk slopen een man meer dan hij meestal wil toegeven. Maar ik geef het toch toe. Vooral nadat ik vanmiddag meer dan twee uur met opengesperde en vastgeklemde kaken drie tandwortelkanaalvullingen onderging. Het hadden er vier moeten zijn, maar mijn tandarts kon dat vierde kanaal maar niet vinden.

Wat zeg ik: mijn tandarts? Inderdaad, ik durf nog niet beweren dat ik over mijn tandartsangst heen ben (de behandeling is nog niet afgelopen), maar het is voor het eerst in mijn leven dat ik mij als een volwaardig patiënt heb gevoeld bij een tandarts en niet als caviteit nr. zoveel bij wie dan bijvoorbeeld de verkeerde kies wordt geëvacueerd. Neen, ik overdrijf dit niet.

Als ik werkelijk over die angst heen blijk kan ik met de volgende afrekenen. Dat wordt een ander paar mouwen.

Nog vandaag: Doctor Dré is dood.

Nu dacht ik eerst dat dat een Amerikaanse rapper was, maar neen, het gaat om Dokter Dré uit Thuis.

Dat feuilleton is helemaal niet aan mij besteed, maar ik ken Nolle Versijp van heel wat schooltelevisieuitzendingen en als de lieve opa die enige jaren geleden kinderboeken voorstelde op teevee. Het toeval wil dat ik nu al enkele dagen op zoek ben naar een van die boeken, dat ik toen op zijn aanraden heb gekocht. Iets met een ijsbeer. Het ligt ergens op zolder, maar met al die tandpijnperikelen ben ik nog zo hoog niet geklommen.

Blogbaas

Play it again, Sam!

Sam herhaalde het wel honderd keer maar niemand in Rick's Bar kon het zuiver nazingen.

Les 1 in Zen - boeddhistisch handelen

Vermijd het onvermijdelijke en kom mij vertellen hoe u dat deed.

Twee monsters

- ... en toen riep ik BOE! Maar nu moet je niet denken dat ze bang waren hoor. Neen, integendeel:

"Scheer je weg, jij bent zeker een pedofiel!" dat riepen zij. God, waar gaat dat naartoe met onze jeugd?
- Tegen wie zeg je het, ik durf zelf al maanden niet meer buiten komen. Wij hebben echt de tijd tegen ons met al die multimedia. Misschien begin ik wel een weblog.
- Jezus, jij bent wel ècht wanhopig.

Ingrid en Jan

- Jan, zal ik het bad voor je laten lopen?
- Waarheen schat?

Na de tandwortelkanaaloperatie

Na zijn tandwortelkanaaloperatie en het trekken van een rotte kies waren de kinderen héél zorgzaam en hielpen zij moeder door de tafel te dekken.
Moeder op haar beurt bereidde voor hem gedurende een volle week alleen maar vloeibaar voedsel.

" 'Jijk dwejastwonoude..."* wouwelde vader dankbaar.

*Gelijk de astronauten

Het langste woord ooit in deze weblog!

Tandwortelkanaaloperatie.

24 letters. Bijna zo lang als het hele alfabet!

Het is wat ik morgen om 12u30 onderga!
Als het tenminste de moeite nog is, zei de tandarts.
Anders gaat die hele kies nr. 26 er gewoon uit.
Zonder pardon.

Gelukkig kreeg ik inmiddels een redelijk effectieve pijnstiller.

Tandpijn

Ik heb het vele jaren niet meer mogen beleven, maar nu is het weer zover, alle hygiënische maatregelen ten spijt: ik heb tandpijn!

En niet zo maar een zeurderig gevoel onder mijn linkerwang, neen, het echte werk! Alsof mijn kop van het topje van mijn schedelpan, linksom tot in mijn strottenhoofd in een monsterachtige gloeiende bankschroef vastgeklemd wordt. Uiteraard wordt deze bankschroef ook met de minuut aangespannen

Al twee dagen, heel het afgelopen weekend dus, zit ik er al mee.

En het ergste moet nog komen, want ik kan er dus niet meer onderuit, ik moet naar een tandarts, terwijl ik, echt waar, doodsbang ben van die mensen (tijdens de uitoefening van hun beroep).

Totale narcose schijnt slechts zéér uitzonderlijk te worden toegestaan.

Blogbaas

0110

Pebo vindt mijn tekstje over de mini-mannetjes maar niks, zei hij vandaag. Op de dag van de verdraagzaamheid heeft hij mij met die opmerking diep geraakt. Ik dacht dat diepzinnige boodschappen op deze blog ook moesten kunnen!

Anderzijds heb ik (gedeeltelijk) door zijn toedoen aan paar leuke winkels ontdekt met posters en andere paraphernalia uit de jaren vijfitg en zestig. Binnenkort zal ik daar nog eens rustig in mijn eentje heen gaan.

Blogbaas

De beloning

Ik heb het er echt niet om gedaan, maar nadat ik die kogel opving die mijn dienstchef een pijnlijke en zekere dood had moeten bezorgen, kan ik niks kwaad meer doen op het werk. Mocht ik erom vragen, dan zit er misschien wel een loonsverhoging in. Of een firmawagen!