21.9.06

Kijk en leer!

Vannacht het bezoek gekregen van een nachtmerrie!

Er waren dieven in huis!
Zij maakten sinistere geluiden!!
Voor het eerst in zeven jaar kraakte onze trap onder menselijk gewicht!!!

Volgens mijn vrouw zijn mijn nachtmerries afzichtelijk angstwekkend.
Het begint met vastberaden gekreun en armgezwaai, symptomen die snel overgaan in hels geroep, en violente spasmen. Als een lamme die zijn einde ziet naderen en zich met zijn beperkte mogelijkheden daartegen verzet.
Zo voel ik mij inderdaad tijdens een nachtmerrie.

De volgende ochtend. Vanmorgen dus, was ik ziek. 39° koorts. En dat op een van de weerkundig mooiste dagen van het jaar, zoals het zich laat aanzien.

Het lijkt mij een griepje te zijn en ik ben zinnens het uit te zweten zodat ik morgen weer aan de slag kan want, het blijkt niet uit deze blog, maar ik doe mijn werk graag.

Ziek zijn doe je echter niet ongestoord. Je hebt namelijk ineens de tijd om over jezelf na te denken (tussen de slaapsessies door), maar daarover straks meer.

Rond tien uur werd ik uit mijn bed gebeld door meneer Telenet! (Hoe wist die dat ik thuis was?) Op een gladde verkopermanier wenste hij mij een fantastisch aanbod te doen.

Nu zou je denken dat wanneer je aan zo iemand netjes zegt dat je ziek bent en eigenlijk niet gestoord wenst te worden, dat die zich dan verontschuldigd en eventueel een afspraak maakt om een andere keer te bellen. Niet meneer Telenet! Die dramt er rustig doorheen.

In een koortsige bui raak ik echter sneller opgewonden dan normaal (men noemt mij kalm en zachtaardig) en met verheven stem onderbrak ik het heerschap:

"Excuseert u mij, maar nogmaals, ik ben ziek. Bovendien interesseert mij uw aanbod totaal niet!"

Toen begon het festival van de goede manieren pas!

"En waarom niet, het is werkelijk een buitenk..."

Op dat moment geef ik toe was mijn geduld op en ik haakte in.

Tot mijn verwondering ging de telefoon binnen een fractie van een seconde weer aan het bellen!

Wie kon dat zijn, op mijn enige ziektedag van het jaar belt men mij twee keer thuis op?!

"Hallo, u spreekt met Telenet, de lijn werd onderbroken..."
"Meneer, Telenet interesseert mij niet, anderhalf jaar geleden hebt u mij al eens ongevraagd klant gemaakt en toen heb ik gezworen nooit of nooit meer met Telenet in zee te gaan. Ik vind uw firma onbetrouwbaar, onbeschoft en onbeschaafd!"

Nu ja, die laatste zin heb ik niet helemaal op die manier gezegd, wel sloot ik het onderhoud af met een welgemeend:

"Meneer, ik heb u in het begin van het gesprek gezegd dat ik ziek ben en dat mijn hoofd niet naar een formidabele aanbieding staat."

Opnieuw haakte ik in.

Opnieuw ging de telefoon. Ik liet hem maar rinkelen. Na een nachtmerrie is zulk een geluid eigenlijk niet zo verschrikkelijk.

Dat is nu twee uurtjes geleden. Van slapen is echter niks meer gekomen. De hypochonder in mij heeft ongevraagd het woord genomen.

Is dit eigenlijk wel een griep?
Mijn zicht gaat fel achteruit en er bestaan zeldzame kankers in de hersens die daar de oorzaak van kunnen zijn.
Bovendien, ben ik niet op de leeftijd gekomen (en zelfs al wat voorbij) waarop mannen met een midlife crisis horen te worstelen? Gaat het echt wel zo goed met mij en mijn gezin?
Eigenlijk wijst alles op een depressie, getriggerd door die twee diefstallen die mij de afgelopen maand zijn overkomen. Zoiets raakt je in je diepste wezen!
Heb ik dan toch niet alles en iedereen om écht gelukkig te zijn?

Hopelijk laat men mij vanmiddag met rust.

Blogbaas

Geen opmerkingen: