Eigenlijk is het geen toeval.Na schijnbaar jaren niet meer aan Ida te hebben gedacht brengt hij vandaag zijn duivels plan ten uitvoering. Daarvoor spreekt hij haar aan op haar werk!
"Ida, lieveling, je weet wat ik voor je voel! Mijn vuur is eeuwig blijven branden. Gun mij nu een kopje koffie, samen met jou!"
Maar Ida, inmiddels ook niet meer van gisteren, riposteert gelukkig met de gepaste argumenten:
"Axel, je weet dat dát niet kan. Het begint met een kop koffie, dan met een zondags ritje naar de kust of een bezoek aan een museum, eventueel kaartjes voor Toots Thielemans, maar uiteindelijk wil jij maar één ding: seks, ruw en heet en bovendien nog kosteloos! Dat vind ik heel vrijpostig, ja zelfs onrespectvol van jou. Neen, ik kan geen kopje koffie van je aannemen. Dat is onmogelijk! Bovendien ben ik al acht jaar gelukkig getrouwd"
Ongelovig liet Axel Ida's handje los.
Acht jaar huwelijkstrouw, neen, daar kon hij als pooier niet zomaar niet tegen op.
Opgedragen aan mijn vriend P.B. (Blogbaas)
1 opmerking:
Waar vind jij toch al die foto's?
Theo, alias je broer
Een reactie posten