maandag 24 april 2006

Commissaris Börner: De Brusselse moorden (2)

De antracietgrijze Cadillac Escalade leek wel te zweven over de inrit naar de ondergrondse garage van de luxeappartementen op nummer 72 aan de Franklin Rooseveltlaan te Elsene. Martin De Prikker stak zijn magnetische sleutel in het elektronisch slot en keek toe hoe de garagepoort langzaam open gleed. Dan stuurde hij zijn hoogwielig monster de garage in, naar de parkeerplaats die hoorde bij het pied-à-terre dat zo strategisch was gekozen tussen de diverse ambassades.

De Prikker, gedelegeerd bestuurder bij wapensysteemproducent Barco, had geen strafblad en was in elk opzicht een voorbeeldig Belgisch staatsburger. In elk publiek zichtbaar opzicht.
Barco deed het goed. De meest geavanceerde wapensystemen hadden hun deugdelijkheid bewezen in Irak en dit had een stroom van potentiële klanten naar Brussel gelokt. Het soort zakenlui dat liefst in alle discretie zijn deals afsluit, al dan niet rekening houdende met nationale of internationale wetgeving. Het appartement aan de Rooseveltlaan was niet meer of minder dan een "loket" waar De Prikker zijn klanten en relaties ontving in alle discretie en hen elk volgens hun eigen smaak verwende. Met eten, geld, vrouwen en dure geschenken. Het was ook geen echt geheim voor de ingewijden dat De Prikker ook zichzelf verwende in dit appartement. Maar kom, dat hoorde bij zijn onkosten. Barco was zéér tevreden over De Prikker, en keek dus niet op van wat geflikflooi met een prostituee zo nu en dan.

De kaalzakelijke lift bracht De Prikker naar de flat. Toen hij de deur opende en naar binnen keek was Chantal er al.

"Dag Martin, ik heb mezelf maar binnengelaten, ik was te vroeg omdat mijn vorige klant plots afbelde."
"Dat geeft niks, discretie boven alles, dat weet je."

Haar stevige boezem bolde voluptueus op onder haar zijden blouse, en met haar prachtige benen overeen gevouwen keek zij hem uitdagend aan.

"Ik heb het dossier van die Keniaan, Charles McPherson, doorgenomen en ik denk dat Valerie het meest in aanmerking komt om hem te bedienen." Zij likte veelzeggend haar lippen en wreef vluchtig maar niet onopgemerkt met haar hand langs de binnenkant van haar dij.

Niettegenstaande De Prikker heel wat gewoon was was hij niet ongevoelig voor de charmes van Chantal, maar die middag kon hij echt niet op haar avances ingaan.

"Goed," zei hij, "Ik heb nog wat te regelen, maar stuur haar maar naar hier tegen zeven uur vanavond."

"En wij, hebben wij nog wat tijd tot dan?"

"Neen, ik moet echt nog even weg, maar ik heb een verrassing voor je."

"?"

Haar vragende blik bezorgde hem een instant erectie.

"Ik heb vliegtuigtickets geregeld. Morgen vertrekken wij voor drie dagen naar Lissabon. Drie dagen alleen voor jou en mij."

Chantal zei niks meer, maar haar ogen straalden toen zij haar jas en tas nam en aanstalten maakte om de flat te verlaten.

Bij de deur zoenden zij elkaar hartstochtelijk op de mond, maar beheersten zich verder. Tenslotte waren zij allebei beroeps.

Daarna opende De Prikker zijn aktentas en nam nog even het McPherson dossier door. De concurrentie was uiterst scherp en niet altijd "deontologisch" aanvaardbaar. Toch was de zaak met McPherson bijna rond. Ze zat nu in wat hij de "persoonlijke" fase noemde. De fase waarin de onderhandelaar, nadat de eigenlijke deal eigenlijk al was afgesproken (maar niet toegezegd), nog wat persoonlijke service vroeg. McPherson had een gezonde appetijt voor vrouwen en hield er vooral van om gepijpt te worden door zwarte vrouwen die groter waren dan hijzelf. Valerie zou hem niet teleurstellen!

Met een glimlach om de lippen borg De Prikker het dossier weg. Nu nog een Famous Grouse, zijn lievelingswhisky, waarvan hij zich regelmatig een aantal flessen van de hoogste kwaliteit, exclusief gemaakt voor een select gezelschap van kenners, liet leveren. Hij keek even naar de afbeelding van de vogel op het label en verbrak toen het zegel. Hij schroefde de dop open waardoor een kleine metalen klem, die normaal gezien nooit in zo'n fles aanwezig is, openklapte en de vernietigende bom ontplofte.

Gedelegeerd bestuurder Martin De Prikker stierf na een nog zeer pijnlijke minuut te hebben geleefd, zonder te begrijpen wat hem overkomen was.


ELKE OVEREENKOMST MET ECHT BESTAANDE PERSONEN, INSTANTIES, BEDRIJVEN, ENZ. BERUSTEN OP TOEVAL!

(wordt vervolgd)

Geen opmerkingen: