Bart Somers!

Bravo Bart !

Zelden worden ze zo bruin gebakken:

"De wet bepaalt wat humanitair is!" zeg jij, maar... deden de Nazi's, de Taliban, Stalin, Mao, enz... het ook al niet zo? Je zou hierover eens minister De Wael kunnen consulteren, met zijn familiaal verleden zal die je wel kunnen helpen.

Ik dacht dat humanitair zijn iets was dat door een volk, een beschaving moest gedragen worden en niet door de politieke knechten van dienst in deze of gene coalitie.

Foei hoor Bart

Een redactionele ingreep!

Nu schrok ik mij een hoedje!

Blijkt dat een toonaangevend Vlaams dagblad al een rubriek onder de naam Viewmaster heeft. Om mij hier van te distantiëren pas ik dan maar mijn redactionele naam en logo aan.

Maakt niet zoveel uit, ik wou toch al van die Viewmaster gimmick af!

Superboer!

Is het een tractor?
NEEN
Is het de minister van landbouw?
NEEN
Is het een Europese maatregel?
NEEN, HET IS SUPERBOER!!!

Ja mensen, eindelijk komt er iemand op voor het belang van de boeren.
Iemand die de handen uit de mouwen durft steken.
Iemand die het werk ziet liggen.
Iemand die NIET klaagt.
Superboer, de held van de boerenstand!

Respect!

Balder en Marnix

- En Balder? Zullen we een eindje wandelen naar het naaktstrand?
- Neen Marnix, laat maar. Ik wens die bekrompen schijnheiligheid niet te aanschouwen.
- Hoezo? Het tegendeel is toch waar! Daar wordt alles getoond! Open en bloot. Jong ontluikend vlees en beginnend verval!
- Geloof jij dat nou écht, Marnix? Hypocrieten zijn het, die nudisten! Zouden die luitjes even open en onthullend zijn als je naar hun bronnen van inkomsten vraagt? Hoeveel belastingen zij betalen? Dat durf ik te betwijfelen! Luister goed naar mij Marnix: alleen ware kunstenaars geven zich bloot! En daarvoor gaan zij niet naar een naaktstrand maar dalen zij af naar de diepste krochten hunner ziel!
- Wel wis en drie, ik denk dat je gelijk hebt Balder. Laat ons dan maar naar een kunstgalerijtje gaan. Dat zal ons veel ontgoochelingen besparen. Verdorie toch hoe een beetje zon mijn beoordelingsvermogen kan beïnvloeden.
- Prachtig Marnix. Beter een twijfelend man die de juiste weg vindt dan een brallende dwaas die naief de afgrond instapt!

Het was weer een boeiend weekje!

Eén ding heb ik wel geleerd (en ik spreek hier ook over mezelf): we zijn met z'n allen véél racistischer dan we denken! We laten ons héél makkelijk meeslepen door het verwrongen discours van lieden zoals J.-M. Dedecker (zut, ik weet nog altijd niet hoe je die zak zijn naam correct schrijft) en consoorten. Toch lach ik minstens even hard met de meningen van Yves Desmet, die, o zo politiek correct, over excuzes oreert aan onze allochtone medemens en dat de pers toch alle voorzichtigheid aan de dag moet leggen. Hoezo? Op die manier kan hij zijn nagelnieuwe krant ineens halveren, als hij echt alle nieuws niet één keer, maar twee, drie of zelfs tien keer zal dubbelchecken alvorens te publiceren. IEDEREEN was er ingetuind (makkelijk om dat achteraf te constateren!). Politie, allochtonen, roddelwijven, commentatoren en dus ook journalisten, ...

Wat ook aandacht kreeg was de firma Cardoen, die Chinese auto's gaat importeren. Het is een stokpaardje van mij, en het irriteert mij enorm, maar waarom stelt niemand eens duidelijk dat regime aan de kaak? Een dictatuur, die met plezier doodstraffen uitvoert, geen politieke en andere rechten erkent, waarvan de economische leiders geen enkel respect hebben voor intellectueel en vaak ook ander eigendom, enz... De enige die ik daarover duidelijk heb weten stelling nemen was de voorzitter van de LIberale Vakbond in de Trends van vorige week. Een welgemeende proficiat!

Verder eindigde de week met een mooi feest: 2000 afleveringen Thuis.

Als dat niet prachtig is dan weet ik het niet meer!

Loops

Niet evenwijdige rechten

Niet evenwijdige rechten vertrekkende uit éénzelfde punt kruisen elkaar nooit.
Dat was de stelling die Björn, Mandy en Sharona proefondervindelijk wilden bewijzen!

Oom Floris repliceert: Zwijgen is goud!

Ik werk als commercieel bediende in een Brussels kantoor van een grote Vlaamse bank. Ik ben verplicht om wekelijks een aantal klanten telefonisch uit te nodigen voor een "relatiegesprek". Zo'n relatiegesprek is natuurlijk niets meer of minder dan een verkoopsgesprek, waarin het er voor ons op aankomt in een tijdspanne van een uurtje zoveel mogelijk over de klant te weten te komen en hem/haar zoveel mogelijk (bank)producten aan te smeren.

Eénmaal per jaar worden wij dan ook beoordeeld op het aantal gevoerde gesprekken en de behaalde verkoopsresultaten. De maanden na het gesprek worden diezelfde klanten nog eens opgebeld door een onafhankelijk onderzoeksbureau dat o.a. vraagt wat ze van het gesprek vonden, wat ze van de bediende dachten enzovoort. Dit gebeurt zogezegd omdat de bank op die manier beter kan peilen naar de "cliënttevredenheid", maar het is natuurlijk mooi meegenomen dat men intussen ook de bankbediende kan controleren en, indien nodig, bijsturen.

Zou ons leven er niet een klein beetje aangenamer op worden mochten we met z'n allen vanaf nu gewoonweg weigeren om op telefonische verkoopsgesprekken in te gaan? Als onze bank, onze verzekeringsmakelaar, een meubelwinkel of een enquêtebureau ons 's avonds of tijdens het weekend opbelt en 5 minuutjes van onze tijd vraagt en we zeggen gewoon "nee, bedankt", zouden ze het dan uiteindelijk niet gewoon opgeven en ons met rust laten in onze vrije tijd? Ik doe dit al jaren en geloof me, je wint er veel kostbare tijd door en je hoeft je nooit bekocht te voelen.

"Praten werkt", niet voor de klanten, maar des te meer voor de bank en haar aandeelhouders.

Naam en adres bekend

Geachte heer/mevrouw

U bent me er eentje hoor! Tot in het weekblad Humo toe publiceert u uw anonieme klacht, maar u doet dit zo omzichtig dat ik uit de context zo al weet dat u hoogstwaarschijnlijk bij de KBC werkt. Een "grote Vlaamse bank" niet waar? Alsof andere banken dit soort praktijken onkies zouden vinden. Ik zal het u echter besparen om uw naam ook ineens bekend te maken.

Goed, u bent er in geslaagd mijn aandacht te weerhouden, al blijft het een feit dat uw schrijven druipt van dubbelzinnigheid. Ik zou haast vermoeden dat u als commercieel bediende geconfronteerd wordt met een slechte evaluatie, gemaakt via de techniek die u zelf zo bondig heeft omschreven, en nu uw gram zoekt via de media?

Wat wil u eigenlijk? Gerust gelaten worden? Geen klanten meer hoeven bellen? Dat uw werkgever géén controle uitvoert op wat u zoal uitricht? Kom daar dan voor uit! Sluit u aan bij een vakbond en doe voor de rest niet flauw: u bent commercieel bediende of u bent het niet! Zoniet klinkt u eerder als een stroper die de klanten van de slager aanraadt om alleen gekeurd vlees te eten.

Anderzijds, in de voorlaatste paragraaf van uw tekst, neemt u plots de gedaante van de in zijn privacy gestoorde burger aan. Ik geef het toe, het is een gewiekst gambiet na wat u dan al eerder hebt geschreven, maar los van uw persoontje kan ik u daar wel in volgen. Toch staat het iedereen vrij om, wanneer hij/zij door een lieftallige meisjesstem wordt opgebeld (schelle viswijfstemmen zitten daar niet vaak tussen) de opbelster te woord te staan of niet. Zelf wordt ik nogal strikt gecontroleerd door mijn vrouw Lurtgarda en kan ik het mij niet veroorloven langdurig in te gaan op thema's zoals voordelige intrestvoeten, of lederen salonmeubelen, zodat ik de volgende techniek toepas:

In functie van het aantal "minuutjes" dat de opbelster slechts nodig zegt te hebben om mij aan het lijntje te houden ("Meneer Floris, hebt u vijf minuutjes zodat ik u een aanbod kan doen dat u niet kan weerstaan?") onderbreek ik de stem en zeg "Ja hoor, hebt u eventjes? Zodat ik de pan/oven/koortsthermometer/vibrator van mijn vrouw/schoonmoeder/babysitter (uitvlucht naar keuze) kan afzetten."

Daarna laat ik de telefoon gedurende de door de opbelster (soms ook opbeller) voorgestelde korte periode gewoon open liggen. Als die tijd verstreken is neem ik de hoorn weer ter hand en zeg monter:
"Ziezo, ik hoop dat u van uw tijd genoten hebt en wens u verder nog een goede dag/avond." Dan ik haak in.

Ik besef het wel, het is wat sneu voor de enquêteur van dienst die doorgaans zo'n vijf minuten auditief meegeniet van de huiselijke geluiden ten huize van ome Floris (wist u dat ik bombardon studeer in onze lokale academie?), maar de idee dat de beltijd op rekening komt van onder andere de KBC, daar kan ik écht niet aan weerstaan.
Het is maar een tip, u doet er mee wat u wilt.

Nu moet ik dit antwoord afsluiten want ik krijg bezoek van Telenetmensen. Voor hen heb ik nog iets anders in petto!

Nog veel sterkte met uw evaluatie!

Uw toegenegen

Floris

An en Jan

- Het geheim van een goede relatie zit hem in het feit dat je géén geheimen hebt voor elkaar!
- Volkomen mee eens Jan!
- Ingrid mag gerust weten dat ik vrijwel dagelijks, om professionele redenen, in een of ander café een pilsje drink of iets lekkers eet.
- Uiteraard, dat lijkt mij evident en zéér openhartig Jan.
- Ook van mijn kleine kantjes, zoals het feit dat ik Coca- Cola rechtstreeks uit de teut van de fles drink zonder een glas te gebruiken, maak ik geen geheim en is Ingrid zich bewust. Al doe ik nog zo mijn best om dergelijk wangedrag te vermijden, het is sterker dan mezelf en ik doe haar daarmee veel verdriet.
- Ja Jan, dat zijn nu eenmaal de kleinere aspecten van het huwelijksleven.
- Zeg An, zullen wij nu samen nog een glaasje gaan drinken?
- Hoe laat is het nu? Kwart voor vijf? Wel ja, waarom niet!
- Wacht, dan bel ik even naar Ingrid om te zeggen dat ik nog een vergadering heb.

Vroeger las ik graag de boeken van "De Rode Ridder", niet de strips maar het échte werk: de boeken van Leopold Vermeiren. Alleen vraag ik mij af of dat nu nog wel politiek correct is om dat toe te geven want het aantal Saracenen dat door Johan hoogstpersoonlijk over de kling werd gejaagd valt bij benadering niet te tellen. Al ging het altijd wel om rapalje en rabauwen die het verdienden.

Andere boeken die ik heb verslonden zijn: de Pietje Bell's, de Kameleonreeks, de avonturen van De Vijf, Bob Morane's en Biggles.

Waar is de tijd toch gebleven?

Commissaris Börner: De Brusselse moorden (2)

De antracietgrijze Cadillac Escalade leek wel te zweven over de inrit naar de ondergrondse garage van de luxeappartementen op nummer 72 aan de Franklin Rooseveltlaan te Elsene. Martin De Prikker stak zijn magnetische sleutel in het elektronisch slot en keek toe hoe de garagepoort langzaam open gleed. Dan stuurde hij zijn hoogwielig monster de garage in, naar de parkeerplaats die hoorde bij het pied-à-terre dat zo strategisch was gekozen tussen de diverse ambassades.

De Prikker, gedelegeerd bestuurder bij wapensysteemproducent Barco, had geen strafblad en was in elk opzicht een voorbeeldig Belgisch staatsburger. In elk publiek zichtbaar opzicht.
Barco deed het goed. De meest geavanceerde wapensystemen hadden hun deugdelijkheid bewezen in Irak en dit had een stroom van potentiële klanten naar Brussel gelokt. Het soort zakenlui dat liefst in alle discretie zijn deals afsluit, al dan niet rekening houdende met nationale of internationale wetgeving. Het appartement aan de Rooseveltlaan was niet meer of minder dan een "loket" waar De Prikker zijn klanten en relaties ontving in alle discretie en hen elk volgens hun eigen smaak verwende. Met eten, geld, vrouwen en dure geschenken. Het was ook geen echt geheim voor de ingewijden dat De Prikker ook zichzelf verwende in dit appartement. Maar kom, dat hoorde bij zijn onkosten. Barco was zéér tevreden over De Prikker, en keek dus niet op van wat geflikflooi met een prostituee zo nu en dan.

De kaalzakelijke lift bracht De Prikker naar de flat. Toen hij de deur opende en naar binnen keek was Chantal er al.

"Dag Martin, ik heb mezelf maar binnengelaten, ik was te vroeg omdat mijn vorige klant plots afbelde."
"Dat geeft niks, discretie boven alles, dat weet je."

Haar stevige boezem bolde voluptueus op onder haar zijden blouse, en met haar prachtige benen overeen gevouwen keek zij hem uitdagend aan.

"Ik heb het dossier van die Keniaan, Charles McPherson, doorgenomen en ik denk dat Valerie het meest in aanmerking komt om hem te bedienen." Zij likte veelzeggend haar lippen en wreef vluchtig maar niet onopgemerkt met haar hand langs de binnenkant van haar dij.

Niettegenstaande De Prikker heel wat gewoon was was hij niet ongevoelig voor de charmes van Chantal, maar die middag kon hij echt niet op haar avances ingaan.

"Goed," zei hij, "Ik heb nog wat te regelen, maar stuur haar maar naar hier tegen zeven uur vanavond."

"En wij, hebben wij nog wat tijd tot dan?"

"Neen, ik moet echt nog even weg, maar ik heb een verrassing voor je."

"?"

Haar vragende blik bezorgde hem een instant erectie.

"Ik heb vliegtuigtickets geregeld. Morgen vertrekken wij voor drie dagen naar Lissabon. Drie dagen alleen voor jou en mij."

Chantal zei niks meer, maar haar ogen straalden toen zij haar jas en tas nam en aanstalten maakte om de flat te verlaten.

Bij de deur zoenden zij elkaar hartstochtelijk op de mond, maar beheersten zich verder. Tenslotte waren zij allebei beroeps.

Daarna opende De Prikker zijn aktentas en nam nog even het McPherson dossier door. De concurrentie was uiterst scherp en niet altijd "deontologisch" aanvaardbaar. Toch was de zaak met McPherson bijna rond. Ze zat nu in wat hij de "persoonlijke" fase noemde. De fase waarin de onderhandelaar, nadat de eigenlijke deal eigenlijk al was afgesproken (maar niet toegezegd), nog wat persoonlijke service vroeg. McPherson had een gezonde appetijt voor vrouwen en hield er vooral van om gepijpt te worden door zwarte vrouwen die groter waren dan hijzelf. Valerie zou hem niet teleurstellen!

Met een glimlach om de lippen borg De Prikker het dossier weg. Nu nog een Famous Grouse, zijn lievelingswhisky, waarvan hij zich regelmatig een aantal flessen van de hoogste kwaliteit, exclusief gemaakt voor een select gezelschap van kenners, liet leveren. Hij keek even naar de afbeelding van de vogel op het label en verbrak toen het zegel. Hij schroefde de dop open waardoor een kleine metalen klem, die normaal gezien nooit in zo'n fles aanwezig is, openklapte en de vernietigende bom ontplofte.

Gedelegeerd bestuurder Martin De Prikker stierf na een nog zeer pijnlijke minuut te hebben geleefd, zonder te begrijpen wat hem overkomen was.


ELKE OVEREENKOMST MET ECHT BESTAANDE PERSONEN, INSTANTIES, BEDRIJVEN, ENZ. BERUSTEN OP TOEVAL!

(wordt vervolgd)

Vader

Merkwaardig hoe vader ons steeds weer wist te vinden bij het verstoppertje spelen.

Viewmaster spreekt (zich voorzichtig uit)

... want zo dapper is hij niet!

Door de recente gebeurtenissen in het Centraal Station van Brussel zijn de problemen tussen "autochtonen" en "allochtonen" in Brussel weer eens wat scherper in het vizier van de media komen te staan. Het gratuite geraaskal van het journaille is daarbij het eerste ding dat mij tegen de borst stuit. Zelf kan (en wil) ik mij niet uitspreken in de termen en binnen de context die door menigeen ten berde wordt gebracht. Voor mij waren wij hier (bijna letterlijk) getuige van een laffe moord waarbij weinig ruimte is voor commentaar.

Als er daarnaast naar verantwoordelijkheden van deze of gene moet worden gezocht dan wil ik daarbij mijn horizon niet te ver leggen. Ik werk nu in totaal al zo'n jaar of tien in Brussel en je kon het eigenlijk al lang voorspeld hebben.

De straffeloosheid van kleine criminaliteit en asociaal gedrag (dubbel parkeren, huisvuil op straat gooien, verbale aggresiviteit, enz.) lijkt wel met de maand toe te nemen. Niemand spreekt zich daarover uit. Niemand durft dat. Ofwel ben je dan een racist, ofwel ken je geen respect! Beter gezwegen dus!

Voor mij zijn de schuldigen in de eerste plaats de lokale politici van de 19 gemeenten (ja alle negentien!) die door hun gedoogbeleid (uit vals respect voor de "andere" cultuur en omwille van politieke deals in de hoop stemmen te krijgen) Brussel gewoon laten verrotten.

Ik spreek van alle lokale politici omdat er ook te veel zijn die zwijgen. Die verantwoordelijkheid delen zij met politiemensen (die zich verbergen achter uitspraken als "wij mogen niet"), sociaal verantwoordelijken, cultureel verantwoordelijken, vakbonden, enz... allen staan zij op de eerste rij en aanschouwen wat er aan de hand is.

Nogmaals, ik zie in de recente gebeurtenissen slechts een laffe moord en in de commentaren achteraf veel grootspraak en hypocrisie. Opnieuw creëert men onder een lading van moeilijke begrippen (racisme, allochtonen, cultuurverschillen, Islam,...) een rookgordijn en zullen concrete stappen achterwege blijven. Trouwens, misschien kunnen wij beter afwachten totdat de dader(s) zijn gegrepen, zo vaststaand dat het hier om noord afrikanen zou gaan lijkt het mij nog niet te zijn!

Maar wat ik dan met concreet bedoel? Wel, wanneer wordt (letterlijk) de vuilnisbelt die Poincarélaan heet opgeruimd? Wanneer worden de auto's van de chauffeurs met opzettelijk halfuitgeveegde nummerplaten van de straat gepikt? ...

Ik wens de meerderheid van de allochtonen die met de recente zaak niks te maken hebben en die ook verafschuwen veel moed toe.

Jan en Ingrid

- Jan, ik denk dat jij niet meer van me houdt!
- Maar Ingrid toch, twijfel je daar alwéér aan?
- Ik weet het niet, maar soms denk ik dat je op een dag in een old-timer weg zal rijden. Samen met een vrouw van wie je écht houdt, eentje waarvan je denkt dat zij je écht begrijpt en die écht álles voor je doet. Om kunstwerken te gaan bekijken en de liefde te bedrijven in de gloed van de ondergaande zon.
- Ingrid, wees toch eens realistisch. Welke herinneringen zou ik moeten ophalen met zo'n mens? De onze?
- O Jan, wat ben jij toch romantisch!

An en Jan

- Op een dag zal ik wegrijden in een old-timer samen met een vrouw die écht van mij houdt, die mij écht begrijpt en die écht alles voor mij doet. Net zoals ik écht van haar zal houden, haar écht begrijpen zal en écht alles voor haar zal doen. Wij zullen kunstwerken gaan bekijken en de liefde bedrijven in het licht van de ondergaande zon.
- Maar Jan, wat als zij een wind laat nog voor jullie de straat zijn uitgereden?

Fit en geliefd!

Je wordt pas fit en zeer geliefd,
als je daag'lijks door het water klieft!

Rembrandt

Gisteren ben ik de hele dag niet buiten geweest. Ik durfde echt niet. Er lag een hongerige leeuw voor de deur die duidelijk rook dat ik binnen was.

En wat doe een mens dan zoal in huis?

Vooral naar buiten loeren in de hoop dat het beest wegdrentelt.
Er ging nooit een volle minuut voorbij of ik zat op mijn knieën gebogen door de klep van de brievenbus naar buiten te spieden. Daar lag hij en daar bleef hij liggen. Zijn kop naar de voordeur gericht. Hij bewoog nauwelijks. Alleen zo nu en dan zwiepte hij eens met zijn staart om de vliegen van zich af te houden.

Rond een uur of drie belde ik naar Peter om te zeggen dat ik deze keer afzag van fitnessen. Hij wilde weten waarom omdat hij écht op mij had gerekend. Ik verzon dan maar de aanschaf van een sofa die elk moment geleverd kon worden. Van die leeuw zou hij niks geloofd hebben!

Ik had niks in huis om te eten. Slechts twee blikjes Fanta en een voorraadje Lamisil anti-voetschimmel. Ik was dan ook óp toen de avond aanbrak. Op van de honger en op van de zenuwen. Om iets of wat te kalmeren legde ik een CD met de Brandenburgse concerten op. Dat hield mij inderdaad een kwartiertje rustig.

Toen ik daarna weer door de brievenbus naar buiten gluurde was de leeuw weg.

Net toen ik had besloten hem Rembrandt te noemen.

Spijtseks

Veel vroeger dan de andere kinderen verlieten wij het strand.
Na dat nachtje spijtseks met Erik, vader's beste vriend, was mama er met haar hoofd niet helemaal meer bij.
Nochtans, zij had het kunnen weten! In Flair werd het allemaal ruimschoots besproken, al die dingen waar grote mensen problemen van maken.

Viewmastervisie

Het wordt een moeilijke week voor mij. Ik had gehoopt dat de paasdagen mij tot rust zouden brengen, maar niet dus. De woede waar ik het vorige keer over had blijft aan me knagen. Ik merk dat ook mijn omgeving het te verduren krijgt.

Ik moet voor mezelf een werkbare oplossing, een perspectief, vinden om uit deze situatie te geraken. Alleen, ik zie niet in hoe. Waarschijnlijk kom ik hier alleen uit door in mijn professioneel leven, én ook in mijn persoonlijk leven echt knopen door te hakken. Consensus zal niet werken vrees ik.

Talent

Kleine Johny had één groot talent:
Met één precies geplaatste nekslag kon hij konijntjes pijnloos doden.

Ridderschap

- Begrijp je jongen? Het ridderschap is geen lichte zaak. Daarom laat ik Klaas de smid een stevig zwaard maken. Klaas kent zijn vak als geen ander!
- Ja vader.
- Neen jongen, voor ons géén Chinese rommel!
- Neen vader!

De heelalvrienden

- Luister Willibrord, mijn interstellaire geluidsdetector van intelligente geluiden vangt ritmische klanken op vanuit het derde kwadrant. Is dat niet spannend?
- Ja Carlotta, dat is heuglijk nieuws, maar ik vrees dat het mijn darmgerommel is dat jij zo kundig capteert. Ik heb vanochtend namelijk niet gegeten. Alleen een kopje zwarte koffie heb ik gedronken.

An en Jan

- An!
- Ja Jan?
- Laten wij vandaag eens hard werken! Wij vliegen er in!
- Maar werk jij dan niet altijd hard Jan?
- Hmmm... Ik zal je iets bekennen An. Gedurende de sombere wintermaanden had ik last van tedere gevoelens en ik heb in die periode in feite een dichtbundel geschreven voor die verboden vrucht: "Haar lenig lijf, lust het mijn liefde?"
- Maar Jan toch, en dat als gehuwd man! Je hebt ons mooi in het ootje genomen.
- Wil je mijn bundel niet eens lezen?
- Ik jouw gedichten lezen? Dat interesseert mij niet. Ik hou meer van sport.
- Ja, je hebt dan ook een lenig lijf.
- Dank je Jan.

Commissaris Börner: De Brusselse moorden (1)

Maria Lodijzen kwam doodmoe thuis. Als Client Relations Manager van Hotel Ustel aan de Luchtvaartsquare in Anderlecht had ze er een lange en niet zo aangename werkdag opzitten. In feite was ze lastiggevallen door een klant en het had niet veel gescheeld of zij was verkracht.

Haar man Bruno was als internationaal gerenommeerd operadirigent voor een projectbespreking naar het buitenland en dus moest zij het zich zo goed en zo kwalijk als mogelijk in haar eentje zien gezellig te maken met een DVD'tje. Iets waar zij veel te zelden toe kwam en dat met de stress van de werkdag vandaag niet gemakkelijk zou zijn. Misschien nam zij beter een stevige slaappil.

Zij had net zalig gedoucht (de sproeikop was eindelijk hersteld) toen er op de deur van de flat werd geklopt. De kat miauwde en sprong op de tafel waar zij zich naast de fruitschaal vleide. Op de deurmat lag een doosje witte pralines. Typisch Bruno. Voelde zich schuldig omdat hij in zijn werk opging. Met een glimlach nam zij het doosje op en zette het op het salontafeltje. Het waren deze kleine attenties die haar deden beseffen waarom zij zoveel van hem hield.

Zij schoof het schijfje van haar lievelingsfilm The Maltese Falcon in de DVD-speler en greep naar het doosje pralines. Met het opentrekken van het mooi beschilderde deksel trad het ontstekingsmechanisme in werking.

Client Relations Manager Maria Lodijzen was dood nog voor de geur van de pralines haar neus bereikte.

(Wordt vervolgd)

Weerspreuk voor modaal management

Vriest het op de kruisdag van de heer,
komt er vóór de oogstmaand geen ene meeting meer.

Jan en Ingrid

- Jáááán!
- Ja Ingrid?
- Nu je toch in bad ligt, ik denk dat er iets mis is met de sproeier van de douche, kijk jij eens?
- Neen hoor, alles werkt prima!

Woede

Ik wordt de laatste twee dagen verteerd door een onbeheersbare, met stoten oplaaiende woede. Dat is niet mooi.

Maar ik wordt niet graag bedot of met een kluitje in het riet gestuurd. Al helemaal niet als dit mij dwingt wind te verkopen onder het mom van "professionele beperkingen van onze organisatie."

Ik weet niet hoe lang ik nog in deze stemming zal verkeren. Ik vermoed dat het over enkele dagen wel zal kalmeren, maar ik ben niet zinnens mij bij "de feiten" neer te leggen.

Maar maak je geen zorgen, ik hou nog altijd van iedereen van wie ik altijd heb gehouden!

La face cachée

Wist u dat Filip Dewinter ooit slaags raakte met de rijkswacht, omdat hij persé aan het graf van gesneuvelde Vlaamse SS’ers wou gaan staan?

Wist u dat kopstukken van de partij ooit lid waren van terroristische organisaties en dat het VB groot werd door geweld?

De documentaire 'La face cachée du Vlaams Blok' bewijst het. Zwart óp wit.

Maar de documentaire mag niet op het Vlaamse scherm …

Via de link:

http://www.blokwatch.be/content/view/768/39/lang,nl/

kan u een petitie ondertekenen om deze documentaire alsnog op het Vlaamse scherm te krijgen. Eis uw recht op!

Drukken

Het toiletpapier? Zou dat nu dateren van voor of van na de uitvinding van de boekdrukkunst?

Heden Love Soup

Ik voel mij een beetje beteuterd. Ik had aan Peter gezegd dat hij absoluut naar Wim Helsen en "Love Soup" moest kijken op Canvas, maar nu ik er zelf naar gekeken heb moet ik eigenlijk toegeven dat ze allebei wat tegenvielen.

Wim Helsen is mij waarschijnlijk minder goed meegevallen omdat zijn aanpak live indrukwekkender is dan op TV en omdat ik die show inmiddels ook al drie keer heb gezien, wat de verrassing er toch wat uithaalt.

Van "Love Soup" vond ik de eerste aflevering gewoon schitterend, maar de tweede veel minder. Minder spannend, minder homogeen. Al vind ik eigenaardig genoeg de herinnering aan de grapjes en situaties op een of andere manier toch wel beklijvend. Begrijpe wie het begrijpen kan. Het zal er op papier beter hebben uitgezien dan de uiteindelijke uitwerking.

Tamsin Greir is anderzijds wel de mooiste lelijke vrouw ter wereld!

Liefde

Neen kinderen, het is niet wat het lijkt. Het bestiaal gekrijs dat jullie vorige nacht uit onze slaapkamer hoorden schallen is niet meer dan de afspiegeling van de innige liefde die ik voor jullie vader koester. En dat wiebelende gekraak is het resultaat van de bijzondere gymnastiek die onze liefde zo nu en dan vereist.
Het gaat kortom om de uiting van de driften waaraan wij ons geheel uit vrije wil onderwerpen en die ons leven iets draaglijker maken.

Balder en Marnix: Sodomie!

- Balder, ik vraag mij af of de hedendaagse mens wel beseft wat sodomie voor hem betekenen kan?
- Bedoel je sodomie in zijn geabstraheerde tot model verheven imago in de kunst of eerder sodomie als platte term die wordt gebruikt voor verboden seksuele contacten. Daarbij inbegrepen homoseksuele contacten en zoöfilie?
- Het eerste Balder, uiteraard. Hoe kan je nou zo'n vraag stellen? De hedendaagse kunst moet haar rol als gids van de maatschappij op zich nemen nu de politiek daarin meer en meer faalt! Ligt daar niet onze roeping?
- Tja Marnix... dat is inderdaad een belangrijke vraag.
- Inderdaad Balder. Bovendien een vraag die wij moeten durven stellen.
- Zeker Balder en wij durven dat!
- Vooral ook omdat zij prangt!!!

Terugblik in de Viewmaster

Vanmorgen, net voor ik opstond, herinnerde ik mij ineens een eigenaardig aanbod dat mij een jaar of twee geleden werd gedaan. Ik ben er niet op in gegaan en ik weet niet waarom ik er nu zo ineens weer aan denk.

Of ik geen zin had om mee te gaan naar een parenclub?

Niet dus.

Waarschijnlijk hoor ik bij de onparen.

Jan en Ingrid op reis

- Ingrid, haast je er komt een auto!
- Och Jan, zeur niet, ze kennen ons hier toch niet!

Oom Floris repliceert: weg met het vrije woord!

Hallo beste lezers en lezeressen, ik heet Adri en ik ben de broer van jullie oom Floris.

Groot was mijn verbazing toen ik op een dag over het internet surfte en de kop van mijn grote broer op deze, anders voortreffelijke weblog, waarnam. Na lezing van zijn - van uit zijn standpunt eerlijk gemeende meningen - besefte ik onmiddellijk dat ik maar één ding kon doen: jullie waarschuwen!

Inderdaad, jullie waarschuwen en de blogbaas smeken ermee op te houden.

Floris is nog geen haar veranderd en dat maakt hem een gevaarlijk mens. Hij meent het goed, maar de schade die hij in zijn goedheid aanricht is doorgaans onherstelbaar. Onthoud dat en lees zijn epistels niet langer.

Ik kan hier uiteraard niet ingaan op onze familiale problemen maar laat het feit dat Floris en ik elkaar al zevenentwintig (27!) jaar niet meer hebben gezien, laat staan gesproken, voldoende waarschuwing zijn.

Neen beste lezers en lezeressen, ik , in tegenstelling tot Floris, heb ik in het leven maar één raad te geven: geniet ervan!

Adri, entrepreneur

Beste lezers,

ZEVENENTWINTIG JAAR!!! Zevenentwintig jaar heb ik niks gehoord van deze onderkruiper, deze vlooi, deze parasiet, deze vlek in mijn onderbroek!

En nu krijg ik dit op mijn werktafel. Wie denkt hij wel dat hij is?

Mijn broer!

Ja, dat moet ik toegeven, alhoewel ik hem eerst niet herkend had met dat baardje. Maar voor de rest verschillen wij als een zonnige dag en een sterrenloze nacht.

Hoe durft hij hier mijn geloofwaardigheid ondermijnen? Wat heeft HIJ al gedaan voor zijn familie, laat staan voor de medemens?

NIKS!!!!!

Na het overlijden van vader was IK het die de leerlooierij heeft overgenomen en er een nog bloeiender bedrijf van heeft gemaakt. Doe dat maar eens na in een tijdperk waar bont not done is! Ondertussen ging meneer filosofie studeren in Nieuw-Zeeland, is hij drie keer getrouwd en gescheiden en heeft hij de kerk afgezworen. Het toppunt was dan ook dat hij niet eens voor de begrafenis van moeke wilde bijleggen, zogenaamd om atheïstische/a-religieuze motieven. Nooit heeft hij uitgelegd wat dat moge betekenen.

Zo arm als Job, DAT wil het zeggen!

En dan nu een dergelijke brief naar onze blogbaas sturen. Moge God hem (Adri bedoel ik) ter plekke doodbliksemen.

Entrepreneur noemt hij zich nu!

Het enige bedrijf dat hij tien maanden lang heeft gerund was ADRITEX (alleen de naam al!). Uitgezogen als een vampier heeft hij het en toen is hij met de noorderzon verdwenen. Een maand later bleek Agnes de boekhoudster zwanger. En wie mocht er mee trouwen? IK natuurlijk. Om de goede naam van de familie en van "Leather Technologies" ons bedrijf hoog te houden en een proces met de Liberale Vakbond te vermijden.

Geniet ervan? Geniet ervan?

Waarvan moet ik dan genieten? Van Agnes zeker? Of van je kleine? Hij is godbetert hoogbegaafd. Ook dat kost mij weer een fortuin aan onderwijskosten! En hij lijkt niet eens op mij! Elke dag hoop ik dat hij verongelukt, maar neen, hij floreert dat het geen naam heeft. Hij moet de vrouwen van zich afslaan.

Dus beste lezer: laat u niet vangen. Klaplopen maakt niet gelukkig. Neemt uw verantwoordelijkheden en geniet daarvan! En mocht u weten waar Adri uithangt, laat het mij dan discreet weten, zodat ik hem kan weten te vinden. Bij voorbaat dank!

Blogbaas, aanhoort mijn ferme oproep: laat mijn broer uit uw forum of u ziet mij hier niet meer terug!

Uw geschokte dienaar

Floris.

Een oproep!

Hallo beste lezers en lezeressen, ik heet Adri en ik ben de broer van jullie oom Floris.

Groot was mijn verbazing toen ik op een dag over het internet surfte en de kop van mijn grote broer op deze, anders voortreffelijke weblog, waarnam. Na lezing van zijn - van uit zijn standpunt eerlijk gemeende meningen - besefte ik onmiddellijk dat ik maar één ding kon doen: jullie waarschuwen!

Inderdaad, jullie waarschuwen en de blogbaas smeken ermee op te houden.

Floris is nog geen haar veranderd en dat maakt hem een gevaarlijk mens. Hij meent het goed, maar de schade die hij in zijn goedheid aanricht is doorgaans onherstelbaar. Onthoud dat en lees zijn epistels niet langer.

Ik kan hier uiteraard niet ingaan op onze familiale problemen maar laat het feit dat Floris en ik elkaar al zevenentwintig (27!) jaar niet meer hebben gezien, laat staan gesproken, voldoende waarschuwing zijn.

Neen beste lezers en lezeressen, ik , in tegenstelling tot Floris, heb ik in het leven maar één raad te geven: geniet ervan!

Adri, entrepreneur

Balder en Marnix: 2006 Beaufort

- Kijk Balder, hoe de mensen zich vermeien in nutteloze activiteiten op deze zomerse dag.
- Ja Marnix, zandkastelen bouwen, vliegeren, schelpjes rapen, ... volks en onschuldig vermaak terwijl de wereld zulk een droeve lasten torst!
- Je zegt het Balder, en dat terwijl er zoveel relevante kunst te bekijken valt in onze badsteden. Het gaat aan hen voorbij!
- Zijn deze mensen gelukkig of zijn wij het?
- Inderdaad Balder, een vraag die prangt!

We hadden het over kunst.

Hoe het is ontstaan en wat het doet met de mensen.
Ik kan je verzekeren dat het een moeilijk debat was want het waren pientere meiden die onmiskenbaar een zekere mate van scholing hadden genoten. Toch werden er zinnige dingen gezegd over Picasso's blauwe periode en over het deconstructivisme.
En bovenal: het bleef ernstig!

Neen, fitnessen is geen algehele tijdverspilling besef ik nu.

Een Viewmastermoment

Een uurtje geleden een heerlijke pasta verorberd. Spirelli met balletjes in tomatensaus. Doorgaans zijn het dit soort gerechten waar ik nog het meest van geniet ( al is de Harcha de Fez in La Ruche ook niet te versmaden). Ik doe er ook altijd een ferme kluts Tabasco op.

Hmmmm.

Ik had de laatste hap nog niet binnen of mijn vrouw kwam de keuken in. Waarom ik nu uitgerekend die pasta had opgegeten en niet de prak van twee dagen eerder. Boontjes met aardappelen en een varkenskotelet?

Ja, hoe kan ze nu zoiets vragen? En wat antwoord ik daarop?

Het modale beroepsleven?

Soms is het zo druk op het werk dat er daarna van de rest van de dag niet zo veel meer in huis komt.

Jan en Ingrid

- Ingrid, dit hoeft écht niet!
- Hou op Jan, jij bent begonnen over die "Seks in België enquète" in Testaankoop, niet ik!
- IK? Ik heb dat artikel nog nooit gezien!
- Wel, dan wordt dat dringend tijd! Dan zou je niet meer tegenstribbelen

Het traject Berchem - Brussel Noord

Alhoewel Cees dagelijks hetzelfde traject Berchem-Brussel Noord deed, leek er dit keer toch iets niet in de haak.

Jan en Ingrid

- Ingrid, neem jij die "Seks in Vlaanderen enquête" niet tikkeltje te ernstig?
- Neen Jan, dit is gewoon zááálig!

Bij de kapper

De "Seks in België enquête" van Testaankoop werd

héél kritisch onthaald bij het grote publiek. Ook Ingrid liet zich beslist niet onbetuigd!

In mijn Viewmaster herkend: het Oom Floris gevoel!

Een van mijn medewerkers heeft mij de krant doorgespeeld. Ik sta er in met foto en al!

Ben ik nu belangrijk? Uiteraard niet. Maar het heeft wel iets. Ik krijg er een waarachtig Oom Floris gevoel van. Het gebeurt niet dikwijls dat ik een forum krijg om iets uit mijn nek te kletsen en dat zulks dan haast woordelijk in de krant komt.

Zou George Bush meer genieten dan ik van die publieke aandacht? Ik kan het mij niet voorstellen.

Jan en Ingrid: 25 jaar getrouwd!

- Jan? Wist je dat we volgend jaar vijfentwintig jaar getrouwd zijn?
- ...? Zeker schat, wat denk je wel van mij!
- Ik had zo gedacht dat we misschien een groot feest konden geven voor al onze vrienden.
- Ja, leuk! Een barbecue met een fris biertje!
- Neen Jan, iets stijlvols. We huren een zaal en een écht orkestje met dansmuziek!
- Maar Ingrid, ik kan helemaal niet dansen.
- Och Jan, onderschat jezelf toch niet. Die wals tijdens ons huwelijksfeest ging toch fantastisch!
- Ja, en dat was de laatste keer in mijn leven dat ik ooit nog gedanst heb.
- Neen, ik denk dat het een fantastisch idee is. Laten we dit jaar niet op reis gaan en het geld sparen voor een grandioos feest.
- Ja Ingrid.

Oom Floris repliceert: Testaankoop!

Beste Oom,

Als abonnee op het gerespecteerde consumentenmagazine Testaankoop ben ik diep geschokt door het feit dat nu ook dit blad meent aan seksenquêtes te moeten doen en die als "gezondheidstips" in te kleden. Mijn grote angst is dat dergelijke artikelen in magazines die doorgaans toch meer geloofwaardigheid bieden dan pakweg Humo, Story of Flair door respectabele mensen als normbeschrijvend zullen worden geïnterpreteerd en dat dit uiteindelijk meer schade dan voordeel zal toebrengen aan de volksgezondheid.

Deelt U mijn vrees Oom Floris?

J. v.H. uit B.

Geachte J.

Ik kan uw gedachtengang héél goed volgen en indien ik net zoals u de logische methodiek van oorzaak en gevolg zou toepassen, dan zou ik ook tot dezelfde conclusie komen: Testaankoop is op het slechte pad!

Toch zou ik mij niet zo ongerust maken. Testaankoop is een magazine dat nooit over één nacht ijs gaat en doorgaans, zoals het hoort, heel omzichtig te werk gaat met wetenschappelijke en andere conclusies. Dus wat dit blad over onze seksuele gewoonten (niet die van u en mij uiteraard, maar die van de gemiddelde Belg op basis van een staal van 1500 landgenoten) zegt zal wel juist zijn. Ik verwijs u bijvoorbeeld terug naar de statistieken over de seksuele geaardheden, die zijn toch geruststellend nietwaar!.

Bovendien is het leespubliek van Testaankoop ook niet van het doorsnee VTM niveau zodat de kans mij héél klein lijkt dat deze studie als normbeschrijvend zal worden geïnterpreteerd en dat dientengevolge ons volk massaal zou proberen zich te gedragen in de richting van de gepubliceerde cijfers. God verhoede het, want het zou ook nog eens nóg meer slechte televisie met zich meebrengen.

Dus, meneer J., ik begrijp uw angst maar ik deel uw zorg niet.

Met adviserende groeten,

Oom Floris

Terugblik met Viewmaster

Ik heb weer veel geleerd de afgelopen dagen.

Vooral dat ik mij niet te snel moet laten beïnvloeden door anderen. Zij zijn even dom als ik en dan is het beter om mijn eigen fouten te maken in plaats van die van anderen en daar nog de schuld voor krijgen ook.

Deze blog begint ook een andere richting uit te gaan heb ik de indruk. Het is niet de bedoeling mij te veel te beperken tot "An en Jan" en "Jan en Ingrid". "Oom Floris" blijft bestaan en zo nu en dan een apart verhaaltje moet ook kunnen.

"An en Jan" en "Jan en Ingrid", die ik eerst als los van elkaar beschouwde zullen waarschijnlijk meer op elkaar gaan ingrijpen.

Ik zou ook graag nog een Börner avontuur verzinnen, maar het probleem is dat ik het formaat van blogtekstjes daarvoor niet helemaal geschikt vind.

Jan en Ingrid

- Hmmm Ingrid heerlijk, hoe kom jij ineens zo sensueel?
- Ik las die "Seks in België enquète" in Testaankoop en ik geloof dat wij onder het gemiddelde liggen.
- Onder het gemiddelde?
- Ja, op alle vlakken. Ik zou niet willen dat de buren op ons neerkijken! Alleen anaal, daar doe ik niet aan mee!
- De buren? Dit is toch niks waarover je met de buren praat?
- Neen, dat is waar, maar die enquète is duidelijk en ik wil niet dat jij denkt dat ik abnormaal ben.
- Neen Ingrid, wees gerust, daar is geen sprake van.

Jan en Ingrid

- Asjeblieft Ingrid, schat-van-mijn-hart, een ferme ruiker rozen! Je ziet dat ik je verjaardag niet vergeten ben niet waar?
- Rozen! Wat prachtig en wat attent van je. Ik zal je vanavond eens lekker verwennen met je lievelingsgerecht.
- Heerlijk Ingrid, dank je wel. Het lijkt wel of ik zélf verjaar en dat is toch pas volgende week!
- Ja, op die manier slaan we twee vliegen in één klap! We zullen vandaag eens dubbel genieten.
- O!?