Pijnloos werd ik door twee behaarde handen het schilderij ingetrokken.
"Hé!" riep ik, omdat ik verrast was, maar ineens bedacht ik dat ik blijkbaar elders welkom was, anders zou het er ruwer aan toe gegaan zijn.
"Inderdaad," weerklonk een stem, "welkom in mijn welkomsthol."
Daar bevond ik mij dus in een welkomsthol. Ik had het bestaan van zoiets nooit eerder vermoed, maar nu ik er was leek het heel vanzelfsprekend. Er werd mij drank en voeding aangeboden, naast nog andere geneugten.
Aangezien het toch een nieuwe ervaring voor mij was en ik mij behoedzaam gedraag in omgevingen waar wellicht andere normen en waarden heersen, hield ik mij toch wel op de vlakte. Wat niet betekent dat ik niet op niet mis te verstane manier mijn dank uitdrukte voor al wat mij werd aangeboden:
"Dank u wel." Dat zei ik meerdere keren.
Ik hoefde ook maar één keer te vragen om te worden teruggebracht. Het geschiedde prompt.
Nu ben ik het hier weer helemaal gewoon en geniet ik van de kunst om mij heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten