Gisteren nog dacht ik dat ik er definitief van af was, maar vanochtend is Jacques Lacan ineens toch weer langsgekomen.
„Graag zou ik het nog even met je hebben over de imaginaire en de symbolische orde,” begon hij, „want ik ga er van uit dat die dingen beter bekken dan uit te leggen vallen.”
„Dat klopt,” antwoordde ik hem, want ik heb daar inderdaad nooit een bal van begrepen, „maar eerlijk gezegd interesseert het mij niet zo. Kan je het niet gewoon opschrijven en mailen zodat ik er kan over nadenken?”
„Neen,” zei hij, „Ik geef er de voorkeur aan het je uit te leggen.”
Waar ik ineens de moed vandaan haalde weet ik niet, maar ik gooide de deur dicht voor zijn neus om hem op die manier eerder onbewust dan bewust en zonder verdere plichtplegingen terug naar de reële orde te verwijzen die, zoals u uiteraard weet en misschien zelfs begrijpt, ongrijpbaar is voor het subject, in zover ik wikipedia mag geloven.
________________________________________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten