Over the Rainbow

Net toen, in Zuid Dakota, Hank Van Diemen zijn vrouw wilde complimenteren voor haar alweer voortreffelijke appelmoes (die hem steeds weer deed beseffen en dankbaar zijn voor haar talenten op alle terreinen waar een man in Zuid Dakota zoal van houdt) stond er ineens een jonge man met een reiskoffer naast de keukentafel.
Noch Hank, noch Norma begrepen waar die zo ineens vandaan kwam. Zij hadden hem niet zien of horen aankomen.
"Waar komt u vandaan," vroeg Joe op zijn typisch Amerikaans beleefde wijze.
"Ik kom van over de regenboog," sprak de jonge man zonder zijn koffer neer te zetten, "Ik ben op zoek naar een beter leven en dat zou hier te vinden zijn volgens de liederen en overleveringen."
Hoe ongelofelijk ook, vermits op dat moment inderdaad de zon scheen en het regende tegelijk, begreep Hank met zijn alweer typisch Amerikaans gezond verstand dat wat de jonge man zei de waarheid moest zijn.
"Nou, stel je er niet te veel van voor, maar mits hard werken kun je hier inderdaad een eind komen."
Er zat inmiddels ook niets anders op, aangezien het op dat ogenblik was opgehouden met regenen en de laatste restjes regenboog uit de hemel verdampten.
"Alleen weet ik niet hoe ik je daarbij zou kunnen helpen," ging Joe verder, nadat hij zich van deze nieuwe situatie volledig rekenschap had gegeven.
"Kan hij niet hier rechtover bij de buren aankloppen," dacht Norma luidop, "Daar is Veronica de oudste dochter. Als hij daarmee trouwt is hij ook alvast verzekerd van uitstekende appelmoes en lui is zij ook niet."
Gewapend met deze goede raad begaf de jonge man zich naar de overkant, alwaar snel het huwelijk werd beklonken.
Toen enkele jaren later Hank en Norma van op hun veranda de jonge man met zijn stralende vrouw en kinderen voorbij zag lopen voor een bezoekje aan zijn schoonouders kwam ineens het oudste meisje op hen afgelopen met een enorme bokaal appelmoes waaraan zij zich diezelfde avond al te goed deden.
"Hahaha…." lachte Joe, "en zeggen dat hij zomaar van over de regenboog is gekomen.


_____