donderdag 7 maart 2013

In een barmhartige samenleving

De laatste weken zie ik regelmatig een in gorilla verklede man (?) in de Nieuwstraat, schuin tegenover de Finis Terrae kerk. Hij deelt daar pamfletjes uit voor een of andere mobilofonieaanbieder.
Ik geef toe dat hij dat heel secuur aanpakt. Met een zekere gratie die helemaal niet evident is in zo'n pak op die plek. Soms aait hij al eens een kind over de bol, als het vraagt of het hem eens mag aanraken. Voor kinderen is zijn verschijning uiteraard veel imposanter.
Maar ik vraag mij af hoe hij buiten zijn werkuren leeft. Misschien kijkt hij wel vaak naar documentaires over gorilla's, om er dingen van op te steken die zijn act geloofwaardiger maken. Al lijkt mij dat haast onmogelijk.
Misschien heeft hij ook een abonnement bij de Zoo! Of er een heuse gorillasafari inzit met zijn loon, dat betwijfel ik echter.
Een mens vraagt zich af welke carrièreperspectieven zo'n man (?) heeft. Hoe performant kan je worden in zijn vak? Is dat kostuum persoonlijk eigendom? Of ter beschikking gestelde arbeidskledij?
Vooral ook, wat staat hem te wachten wanneer zijn werkgever van naam en imago besluit te veranderen na een of ander managementsschandaal? Of kortweg de deuren sluit?
Hoe gemakkelijk verander je eigenlijk van primaat in pakweg een panda? Laat staan een school haringen?
Zijn dit vragen waar hij zelf ook mee zit? Of leeft hij van dag tot dag? Rekent hij op een barmhartige samenleving?


_____

Geen opmerkingen: