Het geluk!

"Ik vind het geluk ook wel eens hoor."
"Natuurlijk. Veel succes ermee."


_____

Over the Rainbow

Net toen, in Zuid Dakota, Hank Van Diemen zijn vrouw wilde complimenteren voor haar alweer voortreffelijke appelmoes (die hem steeds weer deed beseffen en dankbaar zijn voor haar talenten op alle terreinen waar een man in Zuid Dakota zoal van houdt) stond er ineens een jonge man met een reiskoffer naast de keukentafel.
Noch Hank, noch Norma begrepen waar die zo ineens vandaan kwam. Zij hadden hem niet zien of horen aankomen.
"Waar komt u vandaan," vroeg Joe op zijn typisch Amerikaans beleefde wijze.
"Ik kom van over de regenboog," sprak de jonge man zonder zijn koffer neer te zetten, "Ik ben op zoek naar een beter leven en dat zou hier te vinden zijn volgens de liederen en overleveringen."
Hoe ongelofelijk ook, vermits op dat moment inderdaad de zon scheen en het regende tegelijk, begreep Hank met zijn alweer typisch Amerikaans gezond verstand dat wat de jonge man zei de waarheid moest zijn.
"Nou, stel je er niet te veel van voor, maar mits hard werken kun je hier inderdaad een eind komen."
Er zat inmiddels ook niets anders op, aangezien het op dat ogenblik was opgehouden met regenen en de laatste restjes regenboog uit de hemel verdampten.
"Alleen weet ik niet hoe ik je daarbij zou kunnen helpen," ging Joe verder, nadat hij zich van deze nieuwe situatie volledig rekenschap had gegeven.
"Kan hij niet hier rechtover bij de buren aankloppen," dacht Norma luidop, "Daar is Veronica de oudste dochter. Als hij daarmee trouwt is hij ook alvast verzekerd van uitstekende appelmoes en lui is zij ook niet."
Gewapend met deze goede raad begaf de jonge man zich naar de overkant, alwaar snel het huwelijk werd beklonken.
Toen enkele jaren later Hank en Norma van op hun veranda de jonge man met zijn stralende vrouw en kinderen voorbij zag lopen voor een bezoekje aan zijn schoonouders kwam ineens het oudste meisje op hen afgelopen met een enorme bokaal appelmoes waaraan zij zich diezelfde avond al te goed deden.
"Hahaha…." lachte Joe, "en zeggen dat hij zomaar van over de regenboog is gekomen.


_____

Boogscheut

De man die zich naar het geluk - wat op een boogscheut van hier zou liggen - wilde schieten nam daarbij inderdaad wel enige risicos.


_____

Het einde van de wereld

Ooit wist ik mij helemaal teruggedrongen tot het einde van de wereld. Daar staat, waarschijnlijk om het einde goed af te bakenen, een muur. Een muur zoals er zoveel staan in de wereld, ongeveer manshoog, volgeklad met graffiti en stinkend naar urine.
(Ik houd er aan dit te vermelden want mij wordt vaak onopmerkzaamheid verweten).
Maar nu komt het: net boven de rand van deze muur zag ik ineens een hoedje. Een hoedje dat zich van rechts naar links bewoog. Maar niet in één gestage beweging, helemaal links, net voor het uit mijn gezichtsveld zou verdwijnen, hield het even in, waarna het uit het zicht verdween.
Eigenaardig toch hoe men later van extreme situaties vaak zulke trivialiteiten weet te onthouden.


_____

Koan

Het geluid van
met één hand
drie spijkers met koppen
te slaan.


_____

De kussenarchivaris

"Kijk, mijn hele leven lang heb ik de kussen opgetekend die ik heb gemist. Van de eerste tot de laatste. Ik geloof niet dat er veel zijn die mij dat nadoen."
"Dat geloof ik ook niet, toch niet op die manier. Heb je ook genoteerd welk sòòrt kussen je het meest mist?"


_____

Jan en Ingrid (Wishful Thinking)

"Zie ons hier nu zitten Jan."
"?"
"Volop in de jaren dat we niet eens meer wishful moeten denken."


_____

Een boodschapper uit de ruimte

Er zou in een heraangelegde kolchoze ergens ver weg van hier, in Rusland in de omgeving van Aldarovitch, een uitermate intelligent buitenaards wezen gehuisvest worden door een schimmige overheidsorganisatie aldaar.

Hoe het wezen hier (of preciezer: daar) is geraakt is ons, ttz het deel van de mensheid dat voor dit soort zaken belangstelling koestert, een raadsel. Wel zou duidelijk zijn dat het met ons communiceren wil. Naar verluidt zou het denken en communiceren op basis van een binaire code, die al met al makkelijk te ontcijferen kan zijn met onze vergevorderde computers of met een app zoals Data Interpreter. Daarom dat een team van computerprogrammeurs en psychologen, filosofen en zelfstandige ondernemers rond de klok stand by is om de woordenstroom op te vangen en daar waar mogelijk de eerste antwoorden van de mensheid te formuleren.

Er dient alleen maar rekening gehouden te worden met de aard, de luimen en het metabolisme van het wezen. Wat niet zo moeilijk zou zijn volgens een spreekwoordelijk lek in de kolchoze.

Het wezen blijkt te communiceren met geluiden, waarbij een klik of een lichtflits in het donker, uit wat men veronderstelt een anus te zijn, volgens de meeste betrokken wetenschappers voor een binaire 1 zou staan en een stilte of duisternis voor een 0. Op kruissnelheid zou de binaire informatiestroom in intervallen van ongeveer 300 jaren (aardjaren wel te verstaan) kunnen gaan verlopen. Technisch is dit voor onze aardse wetenschap beslist haalbaar.

Een comité van wijzen beraadt zich nu over wat de eerste vraag zou kunnen zijn die aan het wezen zal gesteld worden en of er daarvóór een begroetingsprotocol vereist zou zijn.

Wij houden u op de hoogte van de eerste inhoudelijke openbaringen uit de ruimte.


_____

De verloren tijd

Zij hadden het over hun verloren tijd en of die nog iets waard was, en zo ja, hoeveel.
"Stel dat-ie een fortuin waard is dat we zo maar hebben verspeeld."
"Dat zou vreselijk zijn."
"Zo maar door onze vingers als los zand."
"We mogen er niet te veel aan denken."
"Neen, later we er niet meer aan denken."
"Dat is wellicht het beste."
"Ja, dat is het beste."
"Maar toch, je moet er niet aan denken."
"Nee."


_____

De makkelijke weg

Door zijn onooglijke waarheid
als een hol vat
bergafwaarts
voor zich uit te rollen
werkt een man zich
heel diep
in de put.


_____

De ballade van goed en kwaad

Zij die deze ballade zongen leven wellicht nog, dat lijkt mij zelfs waarschijnlijk, maar beseft wel dat velen voor veel minder om het leven zijn gebracht, op hoogst gruwelijke manieren. Zingt dus maar uit volle borst, maar aanvaardt de mogelijke gevolgen. In zulke tijden leven wij, dat begrijpt u toch?


_____

Daar redetwisten wij niet over

Gelukkig worden kunnen wij op heel veel manieren.
Zo, zo en zo.
En ook zo en zo!
Zo zie je dus maar, beslist niet alleen zo dus.
En u zegt er nog andere te kennen?
Goed, dat zal dan wel zo zijn.
Laten wij daar niet over redetwisten.


_____

Piano leren!

Je hoort soms van mensen die nog piano willen leren, ook al zijn zij over de vierenvijftig, maar die zich daar eigenlijk te oud voor vinden. de vraag is dan: waarom vinden zij zich te oud? Vinden zij zich ook te oud om lief te hebben? Zelden bekijken zij het op die manier. En misschien helpt piano leren wel.


_____

De betere wereld

"Ik wilde echt een betere wereld voor je scheppen."
"Ik weet het… en je hebt ook echt je best gedaan."


_____

Facebook

"En als we nu eens met z'n beidjes van Facebook afgingen?"


_____

Een aforisme van oom Floris

Zelfreflectie is méér dan dagelijks verschillende keren in de spiegel kijken.


_____

Samen

"Wat is het leven toch een onvergetelijk avontuur als je zo samen aan je toekomst bouwt, is het niet schat?"
"Ja hoor."


_____

Omvatbaar perspectief

alles kwam voorbij
vooral veel geuren
en soms een vrouw
en bloemen en staal
clowns met dieren
natuur
en natuurlijk al het groot gelijk

alles kwam voorbij
met achterlating van tal van sporen
en indrukken van al dan niet belang

ook wat is gebleven is voorbij
want men hoort het soms toch zeggen
door wie het wel meent
weest eens blij met wat nog rest en wat je hebt
en al de goede dingen

maar ik zie het als voorbij
weze het in tot nu toe
omvatbaar perspectief


_____

De kraai

Hij hoopte dat men hem "de kraai" zou gaan noemen.


_____

De overkant

"Groener lijkt het daar toch niet hé, aan de overkant. Je vraagt je af wat ze er toch altijd zien."
"Ja, dat vraag je je wel af."


_____

Leergierigen

Met de allereenvoudigste didactische middelen werd het woord 'verdonkeremanen' geïllustreerd, voor ons, van nature leergierigen.


_____

Alles

"Maar als we nu eens alles loslaten!"
"Echt alles?"


_____

De beproeving van Willy de veelziende

Na veel gekonkel slaagden de non believers er uiteindelijk in om Willy de veelziende aan een proef te onderwerpen. Of hij ook nog zo veel zag met een blinddoek voorgebonden.


_____

De Trommelaartjes van het Noodlot

Voor het toesloeg waren de Trommelaartjes van het Noodlot met zijn vier. Toch geven zij niet op, "want er zal altijd noodlot zijn!"


_____

Toespraak van de Eerste Minister van een beschaafd land, bijgestaan door zijn bewaarder van de schatkist.

"… en dan nu, Dames en Heren, bent u getuige van de verdwijning van onze budgettaire problemen met behulp van een eenvoudig touw. Hierbij tarten wij alle Copernicaanse wetten! Kijkt toe, meer verwachten wij niet van u. Hebt ook vertrouwen, wij weten wat wij doen."


_____

Historische terugblik

In de hoogtijdagen van de mediamaatschappij kreeg werkelijk iedereen de kans om zijn mening te zeggen!


_____

Wat bond

Wat hen bond was dat zij altijd precies wisten waarheen, wat een geluk!


_____

Het rechte eind en de knoop

Jarenlang gingen zij er van uit dat zij het zelf bij het rechte eind hadden en dat de knoop bij de ander lag.


_____

In zijn bijzijn!

Onder het mom zijn ramen te lappen zwaaide zij wel eens naar vreemde mannen. In zijn bijzijn!


_____

Over mijn gestolen herinneringen

Toen zij mijn eerste herinneringen begon te stelen vond ik dat niet eens zo erg. Ik had er veel en misschien zocht zij naar een ons beiden gemeenschappelijke grond. Maar naarmate het er meer werden kreeg ik het uiteraard moeilijk om het zinvolle nog van het triviale of gedroomde te onderscheiden. Tot zij mij ook de meest cruciale afnam. Vraag mij niet wat die nu precies waren.
Toen ik er haar uiteindelijk op aansprak keek ze mij verontwaardigd aan:
“Wat is dat voor flauwe kul. Wil je beweren dat je niet van mij kan houden zoals ik NU ben?”


_____

Opheldering, alsnog

Er is eens een man gek geworden omdat hij achter elk woord van een vrouw een diepere betekenis zocht. Maar het was uiteindelijk het aanbod "Koffie of thee?" dat hem zo van streek maakte dat hij zich in de draaiende schroef van een rijnaak gooide.
"Het was een gore bedoening" herinnerde de dienstdoende agent zich dertig jaar later in een talkshow waar hij zat voor iets totaal anders, "en het waarom is nooit opgehelderd."


_____

In een barmhartige samenleving

De laatste weken zie ik regelmatig een in gorilla verklede man (?) in de Nieuwstraat, schuin tegenover de Finis Terrae kerk. Hij deelt daar pamfletjes uit voor een of andere mobilofonieaanbieder.
Ik geef toe dat hij dat heel secuur aanpakt. Met een zekere gratie die helemaal niet evident is in zo'n pak op die plek. Soms aait hij al eens een kind over de bol, als het vraagt of het hem eens mag aanraken. Voor kinderen is zijn verschijning uiteraard veel imposanter.
Maar ik vraag mij af hoe hij buiten zijn werkuren leeft. Misschien kijkt hij wel vaak naar documentaires over gorilla's, om er dingen van op te steken die zijn act geloofwaardiger maken. Al lijkt mij dat haast onmogelijk.
Misschien heeft hij ook een abonnement bij de Zoo! Of er een heuse gorillasafari inzit met zijn loon, dat betwijfel ik echter.
Een mens vraagt zich af welke carrièreperspectieven zo'n man (?) heeft. Hoe performant kan je worden in zijn vak? Is dat kostuum persoonlijk eigendom? Of ter beschikking gestelde arbeidskledij?
Vooral ook, wat staat hem te wachten wanneer zijn werkgever van naam en imago besluit te veranderen na een of ander managementsschandaal? Of kortweg de deuren sluit?
Hoe gemakkelijk verander je eigenlijk van primaat in pakweg een panda? Laat staan een school haringen?
Zijn dit vragen waar hij zelf ook mee zit? Of leeft hij van dag tot dag? Rekent hij op een barmhartige samenleving?


_____

Een Mondriaan

De kans dat er bij een van de lokale neringdoenden een Mondriaan in huis hing was weliswaar heel klein, al bestond zij wel, maar dat was niet waar juffrouw N. op dit moment aan dacht.


_____

De Hoofse Ridder

Hij verdiepte zich in de Hoofse Liefde. Dat kan wellicht troosten, dachten wij.
Na enkele weken was hij nog slechts harnas. Sommigen zagen hem denkbeeldige zwaardstoten uitdelen. Of een zakdoek binden aan een denkbeeldige lans.
Wie hem aansprak kreeg antwoorden vol van symboliek, die uiteraard in de tijdgeest dienen gekaderd.


_____

Dingen die ik had kunnen zeggen

Na vele jaren van naaktloperij werd ik plots, zonder fysische waarschuwingen, weer zichtbaar. Dit veroorzaakte veel consternatie en gegil onder de vrouwen die zich afvroegen hoe ik er uitzie. En ook wel teleurstelling.
's Avonds schoten mij ineens allerlei dingen te binnen die ik had kunnen zeggen.


_____

Hocus Pocus

Ik heb de mooiste en liefste vrouw die er op dat moment op aarde leefde ontmoet. Pal voor de Finis Terrae kerk in de Nieuwstraat van Brussel.

Dat zij de vrouw van mijn leven moest zijn wist ik onmiddellijk resoluut en zeker want ik werd op slag diepzinnig verliefd op haar. Daar speelde het wratje onder haar linkeroog een sleutelrol in.

"Zet haar maar onmiddellijk uit je hoofd," zei mijn vrouw, een bij ingewijden bekende en ervaren tovenares, die op geheel eigenzinnige wijze ons huwelijk al meerdere keren heeft gered.

"Wat uit mijn hoofd zetten?" pruttelde ik tegen beter weten in.

"Die diepzinnige liefde voor dat wicht dat waarschijnlijk wel de vrouw van je leven is."

"Maar ik voel niets speciaal," loog ik zo rood als een kers wordend. Ik liet haar gewoon voorgaan. Je zag toch dat zij anders op dat zandschilderij was gestapt?"

(De Nieuwstraat in Brussel is inderdaad bij tijd en wijle het toneel van een zandschilder die met veelkleurig zand afbeeldingen op het trottoir strooit, zoals ik met uitvluchten.)

"Flauwe kul. Je hebt ineens diepzinnige gevoelens voor iemand anders dan ik. Iemand van wie je niet eens weet hoe haar stem klinkt. Zulk soort valse ontrouw duld ik niet, dat weet je goed genoeg. Alsof jij je ooit wat van zandschilderijen hebt aangetrokken!!! Zoek maar een andere uitvlucht."

En om ons dispuut weer op de kern te focussen toverde zij (met dezelfde toverkrachten die ons huwelijk zo magisch doen lijken) heel de zandschildering, en ineens ook haar strooier naar Santiago de Compostella, want daar staat ook een kerk met veel begankenis.

Zo werd ik dus met mijn neus weer op de mooie en lieflijke feiten gedrukt.

Maar van mijn lange, magische huwelijksleven heb ik natuurlijk ook wel een en ander geleerd. Vooral omdat er in huis hier en daar toverboeken rondslingeren. Even concentreerde ik mij op mijn prille, nieuwe liefde (die zich van de pas ontstane situatie waarschijnlijk niet bewust was, hoe zou zij?) en toverde haar eenendertig jaar terug in de tijd op een plaats waar ik haar meteen als jongeling zou leren kennen. Hààr leeftijd behield ik uiteraard op het heden.

"Over welk wicht heb je het," vroeg ik triomfantelijk aan mijn vrouw, die verbluft toekeek en besefte dat zij haar didactisch materiaal voortaan niet meer kon laten rondslingeren. Toch liet zij zich niet uit het lood slaan en formuleerde duidelijk articulerend de ène spreuk (1) waarvan zij mij had verteld dat zij hem alleen in uiterste nood zou gebruiken, rücksichtslos, zonder aarzelen. Eender wat de goegemeente ervan zou denken!

Sedertdien ben ik een trouwe echtgenoot, volstrekt eenzaam in mijn huwelijk en niet in staat om dat met hocus locus op te lossen, terwijl er eenendertig jaar terug in het verleen een vrouw rondloopt die ik nooit meer zal spreken.

(1) Trouwe lezers kunnen hem schriftelijk opvragen, maar alleen ter info en niet voor gebruik.

_____

Dingen die ik ooit droomde en die u nu verneemt

Op een dag vernam ik van het gebied van de Noordwaardse Wind, waar de mannen een lopend oog hebben achter in hun schedel. Zij spreken doorgaans drie talen tegelijk en verplaatsen zich in vliegende manden zuidwaarts, op eigen windkracht.

Ook vernam ik van de pecuniaris, een apensoort die lijkt op de mens van het kaukasisch ras. Hij slaagt er altijd in geld te ontfutselen en leeft in kudden. Zijn verschijning luidt steevast perioden van grote armoede in.

Dit zijn zo maar twee dingen die ik ooit droomde en die u nu verneemt.


_____

De gebeurtenissen

Ik moest dingen zeggen over gebeurtenissen die heel verschrikkelijk waren, maar ik kreeg geen klank uit mijn keel, die tot overmaat van ramp pijnlijk begon te bloeden.

Later, op de vlucht voor al wie eiste dat ik spreken zou - Jij, die altijd een held wou zijn!!! - vergat ik van angst waarover ik had moeten spreken.

Nu, jaren later kijkt men mij in de nek alsof alleen ik een verrader ben omdat ik het niet gezegd kreeg.


_____

De magie

Na een tijdje word ik vaak toch herkend, en onvermijdelijk aangesproken. Ik sta dan ook bekend als de man die het geluk heeft aangeraakt. Niet omdat ik er het hardst voor heb gewerkt, of zelfs maar harder dan de gemiddelde sterveling, maar gewoon omdat ik de langste armen heb en ik daarom aangeduid werd om op de ladder te klimmen.
"Hoe voelde het?" Is een veelgestelde vraag.
"Gewoon."
"Is uw leven nu helemaal veranderd?"
"Neen, het was ook maar even. Maar het is wel een blijvende herinnering."
"Een herinnering? Niet meer?"
"Nee, ik had gewoon geluk met mijn lange armen, zo kon ik het even aanraken met mijn vingertoppen."
"U hebt het dus niet even goed beetgepakt?"
"Neen, dan was ik van de ladder gedonderd natuurlijk."
"U hebt het dus maar even rakelings aangeraakt!"
"Ja, dankzij mijn vrienden die de ladder vasthielden dan nog."
Wanneer ik het voorval op die manier uitleg is de magie er voor hen meestal af.


_____