Er was eens een beer die het geluk mocht smaken als gelijke onder de mensen te mogen leven.
Het eerste wat hij deed was leren autorijden.
Daarna zocht hij zich een mensenvrouw waarvan hij zielsveel hield en die hij "Poesje" noemde, wat voor beren een enorme opoffering is!
Voor de kost verzamelden en verkochten zij natuurhoning, want dat is ook iets waarvan beren alweer bijzonder veel verstand hebben. De "Honing van de beer" was wijd en zijd bekend en werd door de lokale imkerij met lede ogen aanzien. Maar tegen kwaliteit kan je niet op, begreep men uiteindelijk. Daarna werd de streek eveneens bekend voor zijn klompenmakers en website ontwerpers.
Na het overlijden van zijn vrouw, honing is nu eenmaal gezond maar niet algenezend, keerde de beer terug naar zijn oorspronkelijke habitat, waar hij vaak vertelde over zijn gelukkige leven onder de mensen. Maar geen beer die dat geloofde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten