Mijn vriendin kon heel lang geen orgasme krijgen tot wij bij toeval (uiteraard) ontdekten dat het uitkomst biedt wanneer ik op mijn trombone speel.
Voor mij is dat natuurlijk niet de meest ideale oplossing, maar als ik zie hoeveel mijn spel voor haar betekent, meer en meer zelfs, dan heb ik het er graag voor over. Een van de fijnere nevenwerkingen is bovendien dat ik er steeds virtuozer op word. Dat op zich heeft weer het voordeel dat ik haar, nu zij steeds meer de smaak te pakken krijgt en steeds hogere eisen begint te stellen qua intensiteit en variatie, zo goed en zo kwaad mogelijk, tegemoet kan blijven komen. Het is werkelijk opmerkelijk hoe zij weet te genieten van het concert voor trombone en militair blaasorkest van Nikolai Rimsky-Korsakov of van dat van Lancen. Voor onze werkelijk intens innige momenten bewaar ik echter het Tuba Mirum van Mozart, waar ik mij - onder ons gezegd en gezwegen- ook altijd weer een beetje om laat smeken.
2 opmerkingen:
En ik die dacht dat het allemaal tussen de oren zat... Blijkt het IN de oren te zitten!
voor charmantwerpen:
Als amateurtrombonist kan ik specifieker zijn: het zit hem in de embouchure.
Een reactie posten