Mijn lijstjes

Hoogstwaarschijnlijk ben ik niet de enige, maar hoe dan ook: ik ben een lijstjesman.

Noem het verstrooidheid, noem het vergeetachtigheid, noem het concentratieproblemen, of stress, maar feit is dat ik al heel lang niet meer optimaal kan functioneren zonder mijn to do list op zak. Anders vergeet ik gegarandeerd wel een of ander.

Aanvankelijk maakte ik mij zorgen over mijn afhankelijkheid van zulk een lijst. Is het wel normaal? Het begin van de aftakeling? Alzheimer? Maar al snel schoof ik dat soort gepieker opzij. Ik denk dat het een doodnormaal verschijnsel is. Als je bedenkt wat een mens tegenwoordig al niet allemaal moet onthouden.

Waar verblijven de kinderen deze week? Bij mijn moeder? Bij mijn ex? Bij Ingrid?
Wie komt er nu weer naar dat seminarie en wie bereidt het voor?
Afspraak maken met Unizo?
Wat is nu weer de PIN code van mijn nieuwe benzinekaart?
Verjaarsgeschenk voor mijn broer niet vergeten?
Bloemen kopen voor An?

Wie tegenwoordig alle wissewasjes kan onthouden zonder opschrijven lijkt mij eerder uitzondering dan regel. Ik kan het in elk geval niet.

Ik ken nog iemand die met lijstjes werkt, op een haast professionele manier zelfs: ingedeeld in categorieën (werk, privé, ...), subcategorieën, prioriteiten, subprioriteiten, enz... Met allerlei symbooltjes erbij die alleen voor haar betekenis hebben. Het oogt heel indrukwekkend.

Maar voor mij werkt zoiets niet. Ik ben het chronologische type, in volgorde, zoals de zaken zich aandienen en in volgorde van wat het langst op mijn lijst staat. Om de druk erop te houden verplicht ik mezelf bovendien om vijf items per dag af te werken.

Moet ik nog zeggen dat ook "blog aanvullen" bijna alle dagen op mijn lijst staat?